Ik dacht er precies zo over. Tot ik een paar weken geleden toch besmet raakte met het corona virus. Ik kwam in het ziekenhuis terecht en later op de IC en ben door het oog van de naald gekropen. Ik heb onderweg meerdere gezinsleden aangestoken en zo ook mijn moeder die bij ons inwoont. Helaas is zij onlangs overleden. Ik word verscheurd door schuldgevoelens. Ze was 65, een vitale gezonde vrouw die nog om de dag tien km hardliep, geen gezondheidsklachten, deed mee aan lifelines en komt elke keer helemaal gezond en goedgekeurd door de keuring. Mankeert niks. Maar ik heb haar aangestoken en zij heeft het niet overleefd. Ikzelf was er ook bijna niet meer geweest. Ik heb in de corona hel geleefd en ik leef er nog steeds elke dag in. Mijn testen zijn nog steeds positief en ik zit dus thuis in quarantaine. Ik zal niemand door deze hel laten gaan als ik ben gegaan. Dus hou ik mij aan de regels van het RIVM. Ik wil nooit meer op mijn geweten hebben dat ik iemand zou hebben aangestoken. De ene persoon fietst er gemakkelijk doorheen, de andere valt binnen een paar dagen dood neer. Je weet het niet. Je hebt maar tot op bepaalde hoogte invloed op je gestel maar maak jezelf maar niks wijs. Ik dacht ook: donder maar op met je 1,5 meter samenleving. Ik heb ook een kleine horeca voorziening. Ik gad echt schijt aan de regels. Wat een onzin. En dat voor een griepje. Wacht maar tot je het krijgt riep men om me heen. Nou prima je kan het maar gehad hebben. Nou ik lig hier op een bed in de kamer en moet pissen in een fles die naast mijn bed hangt omdat ik te zwak nog ben om op te staan. Mijn kont moest worden afgeveegd en ik ben gevoerd als een baby. Is dat het waard? Hoe onnatuurlijk die 1,5 meter ook voelt, het went wel weer. En de kans dat ook jij zo ziek wordt als ik of zelfs komt de overlijden is niet nul. Dit virus doet niet aan leeftijd of gender maar kan genadeloos toeslaan en dan ben je overgeleverd aan de elementen. Ik leefde gezond, ik deed alles volgens de boekjes en toch was ik er bijna niet meer geweest. Corona is hier. En blijft hier voorlopig. Pas je leven en die van een ander daar op aan. Het gaat over. Het komt goed. Maar daar moeten we wel wat voor doen. Ik was ook anti vaccinatie maar nu sta ik vooraan als er eentje wordt uitgedeeld. Zo ziek wil ik van mijn levensdagen niet meer worden. Mocht ik nog eens corona krijgen dan knoop ik mezelf op. Langzaam stikken is mensonterend. Dat wens je je ergste vijand nog niet toe.
ps ik had in het begin ook asymptomatische klachten. En ik ben waarschijnlijk door een klant aangestoken. Ik zou het niet weten. Ik kwam overal en zag iedereen. Ik weet dus ook niet hoe omvangrijk de mensen zijn die uiteindelijk heel ziek zijn geworden door mij. Dat houdt mij wel bezig. Ik heb spijt van mijn gedrag en starheid. Ik ben nu voor de 1,5 meter en heb mijn desinfect altijd in de tas zitten. Ik blijf voorlopig thuis (kan ook niet anders want ik kan geen vork verleggen nog) maar ik dacht ik wil jullie toch even die andere kant laten horen.
Iedereen kan namelijk besmet raken, en jij kan vervolgens ook weer iedereen besmetten. En niet iedereen fietst daar gemakkelijk doorheen en je weet niet hoe het er bij jou inhakt. Je moet niet op je geweten willen hebben dat door jou toedoen er mensen sterven. Omdat je nu eenmaal graag het laatste woord wil hebben of tegen de maatregelen wil schoppen.
Want hier in Nederland hebben we het hartstikke goed. Je zou verdomme maar in Korea wonen waar je zelfs los van de corona crisis niet mag denken wat je wil. Hier kunnen en mogen we praktisch alles en toch blijven we door zeiken en gooien we termen erin als dat we een politiestaat zouden worden. We zijn verwend. Dat zijn we. Kijk naar wat je wel hebt in plaats van naar wat je niet hebt. En blijf gezond en pas een beetje op elkaar.