Hier de email die ik op 17 maart 2009 schreef aan een bevriend iemand die ook een rauw veganistisch experiment op dat moment onderging:
Quote:
Ik wil je waarschuwen voor dat 100% raw food-experiment. Ik ben ermee gekapt
na drie weken. Dit is mijn ervaring:
Als ik nu terugkijk besef ik pas werkelijk wat er gebeurde al aan het eind
van de tweede week. Die vrijdagavond tijdens de lezing was ik OK. Ook de dag
erna was ik grotendeels OK, maar aan het eind van de dag betrapte ik mezelf
erop dat ik een oud gedragspatroon opnieuw vertoonde. Mijn
bloedsuikerspiegel werd laag en ik werd kribbig en ongeduldig. De dag erna
was ik met iemand in gesprek en werd ineens afgeleid door muziek op de
achtergond die uit het niets leek te komen. Toen ik daarna het gesprek wilde
hervatten had ik geen flauw idee waar ik het met die persoon ook al weer
over had! Dit waren de eerste voortekenen, maar deze wuifde ik weg als
kleinigheden, incidenten.
Dan de derde week, de vorige week dus. Maandag merkte ik dat ik extreem moe
werd gedurende de dag en ik moest een enkele keer zelfs koud water op mijn
gezicht gooien om er mentaal bij te blijven. Die week viel het me verder op
dat ik donkere kringen onder mijn ogen begon te krijgen en flinke wallen. Ik
begon een drogere huid te krijgen, vooral tussen de knokkels op mijn handen
(een oude kwaal die ik ook terugkreeg toen ik eens een maandje geen rauwe
melk meer dronk) en voelde me tegen het eind van de week (vanaf donderdag)
onrustig en mentaal onscherp met weer wat bloedsuikerschommelingen.
Die donderdag had ik zelfs moeite in de auto om mijn aandacht bij de weg te
houden! Mijn kop voelde wattig en ik heb het raampje naar beneden gedraaid
voor frisse lucht en de radio uitgezet omdat ik het ervaarde als teveel
impulsen. Ik miste die week vet enorm en verlangde naar boter en kaas. Rauwe
melk had ik drie weken wel gedronken, maar dat was te weinig. Ik moest
dierlijke vetten! Ik heb het die week geprobeerd op te lossen met noten,
maar dat lukte voor geen meter. Bovendien maakte het dat ik het allemaal
niet meer leuk begon te vinden (ik houd helemaal niet van noten, ik vind ze
te hard en te droog) en chagrijnig werd, omdat het dieet te beperkend en
dwangmatig voor me werd. Het was geen feestje meer, terwijl het dit wel de
afgelopen twee jaar voor mij is geweest. Vrijdag was ook de dag dat ik
gigantisch begon te gassen en we hebben het hier ook over die stille, vieze,
stinkende, rottende winden.
Ik zat al aan de onderkant van mijn BMI met 75 kg, maar ik was inmiddels
gekelderd naar 73 kg en was echt te mager aan het worden. Ik voelde me
belabberd en op vrijdagavond heb ik er officieel een punt aan gezogen.
Afgelopen weekend ben ik uit pure rebellie 'slecht' geweest en heb
rijstwafels met driedubbele roomboter gegeten, bier gedronken en flink aan
de rauwmelkse koeien- en geitenkaas gezeten. Gevolg: ik zit nu weer bijna op
mijn oude gewicht en voel me alweer stukken beter.
Wel was ik gisteravond weer volledig kapot en ben al om half 10 naar bed
gegaan en sliep meteen als een blok. Ook vandaag ben ik nog steeds niet op
mijn oude energieniveau. Ik heb hier echt fysiek en mentaal een enorme dreun
van gekregen en ga dit niet snel weer doen! Net als jij at ik al voor 80-90%
rauw en dan lijkt het zo makkelijk om ook voor die laatste procenten rauw te
gaan. Ik merk echter dat ik dierlijke, verzadigde vetten nodig heb en als ik
deze niet of onvoldoende krijg mezelf aan het uithongeren ben en er in alle
opzichten geen beter mens van word. Ik heb mijn lesje geleerd: ik blijf
voorlopig nog even lacto-vegetarier!
In een andere email schrijf ik op 6 april 2009:
Quote:
Ik werd er echt strontchagrijnig, kribbig en rebels van en verloor bijna mijn ontembare enthousiasme van de afgelopen ruim twee jaar sinds ik hiermee bezig ben. Ik kan momenteel nog geen noot meer zien, zo'n negatieve associatie heb ik hiermee gekregen. Ik heb nooit iets met noten gehad, maar nu nog veel minder! Dit experiment was in de categorie: eens maar nooit weer. Ik voel me momenteel weer fantastisch, als vanouds, maar heb maar liefst twee weken bij moeten komen van een experiment van drie weken dat de levensvreugde in korte tijd uit me aan het rukken was. Het viel mij, zogezegd, nogal rauw op m'n dak!
Inmiddels heb ik mijn lesje helemaal geleerd en ben ik ook geen lacto-vegetarier meer!
Mike
