In Iran werd mijn generatie, de eerste nadat de fundamentalistische islam aan de macht kwam, de Verschroeide Generatie (Perzisch: Nasl-e Sukhteh) genoemd. Onze generatie verdiende deze naam, omdat wij de wreedheid van het islamitische en theocratische regime moesten doorstaan, vanaf het moment dat we werden geboren tot aan de volwassenheid. Deze wreedheid behelsde de genadeloze inspanningen van het regime, zoals massale executies, om zijn macht te vestigen, zijn barbaarse en beperkende regels op te leggen en kinderen te hersenspoelen en de jongere generatie te indoctrineren met zijn extremistische ideologie via verschillende methoden, waaronder basisscholen, universiteiten, door de staat gecontroleerde mediaverkooppunten, imams en lokale moskeeën en het propageren van spreekkoren zoals “Dood aan Amerika” en “Dood aan Israël”.
Vrouwen en mannen werden gescheiden. Tieners mochten niet deelnemen aan dagelijkse activiteiten die door het grootste deel van de wereld als onschadelijk werden beschouwd. Elke vorm van plezierige sociale activiteiten was uitgesloten, zoals luisteren naar muziek, dansen, drinken, uitgaan, vrouwen mochten niet deelnemen aan een schaakkampioenschap, tenzij zij een hijab droegen, of een voetbalwedstrijd of een ander sportevenement bijwonen als er mannen in speelden. Als het je liet lachen, als het je hoop gaf, dan was het waarschijnlijk tegen de wet, zoals wat er gedragen kon worden, met wie je mocht praten, waar je naar kon luisteren en of je al dan niet bidt of vast tijdens Ramadan. Zelfs de meest persoonlijke en privékwesties werden de taak van de troepen van het regime [De ’hoeders van de revolutie’].
Het voornaamste doel van deze beperkingen en van de intense controle van de mensen, vooral van de jongeren, was dat het regime zijn islamitische agenda zowel in eigen land als daarbuiten zou uitbreiden. Deze wetten werden afgedwongen met wrede en gewelddadige straffen, zoals openbare geseling en de dreiging van nog meer nare gevolgen, waaronder steniging, publieke ophanging en amputaties. Mijn generatie is opgevoed in een atmosfeer van angst. Terwijl de rest van de wereld moderner werd en zich ontwikkelde, bleven wij worstelen met de volgende islamitische wetten en beperkingen, waaraan men zich onmogelijk kon houden.
https://ejbron.wordpress.com/2018/02/19/historische-lessen-uit-jarenlang-leven-onder-de-fundamentalistische-islam/
Mike
