Dit is iets wat ik al langer besefte, namelijk dat het willen helen en tot succes komen een oprechte overtuiging kunnen zijn. Maar dat tegelijkertijd onbewust dat niet toegelaten wordt of in conflict is met de overtuiging van in een staat van ziekte te zijn.
Als ik echt goed kijk zijn al mijn problemen aangestuurd door iets onbewusts. Lichamelijk mankeer ik niet zo heel veel, toch heb ik veel problemen die heel hardnekkig zijn.
Dus ben ik bezig en merk dat het de goede kant op gaat, dan ineens komt er een incident op mijn pad dat de boel compleet verstoord en dus de originele staat van ziek zijn terug brengt.
Het lijkt alsof de behoefte aan verandering van het bewustzijn teniet wordt gedaan door de drang om in hetzelfde te blijven dat onbewust speelt. Dus ben ik 'ziek' dan wil ik 'gezond' worden, ben ik dan eenmaal gezond wil ik weer iets anders.
Onbewust is dat heel moeilijk, er zit een diepgewortelde overtuiging een 'opstapeling van fouten en mislukkingen te zijn'. Die vermoedelijk niet alleen in mijn eigen leven is ontstaan.
Dus telkens als die opstapeling in gevaar komt te worden vervangen door de overtuiging 'ben aan het helen en ga succes krijgen', dan is de neiging om onbewust een incident te creëren waardoor deze nieuwe overtuiging teniet wordt gedaan.
Zo gaat het nu al heel lang. Fysiek komt dit terug door bijvoorbeeld een been dat aan de ene kant hoger staat de dan de ander en dan in de schouders dit wordt gecompenseerd. Dus onbewust beneden wordt gecompenseerd door bewust boven.
Volgens mij is het loslaten van diepgewortelde onbewuste overtuigingen 1 van de moeilijkste dingen om te doen. Het confronteert met een gevoel van machteloosheid, frustratie en gebrek aan verbondenheid (dus met je onbewuste maar van daaruit ook naar buiten toe).
Onze fantastische maatschappij versterkt dat nog eens...
