Het feit dat Duitse journalisten met twee maten meten als het gaat om volledig identieke misdaden begaan door “ras-Duitsers” en migranten is een ergernis die al jaren wordt bekritiseerd. Wakkere lezers hebben al lang geleden geleerd uit specifieke kenmerken van de gebruikte taal de informatie te interpreteren die door de redacteuren wordt tegengehouden. Als een politierapport bijvoorbeeld geen enkele verwijzing bevat naar de etnische achtergrond van de dader, kan men er vrijwel zeker van uitgaan dat hij of zij een migratieachtergrond heeft. Doel: “Vooroordelen” mogen niet aangemoedigd worden. Omgekeerd wordt in het geval van misdrijven of “incidenten” waarvoor een dader van bewezen Duitse afkomst is (en niet alleen maar “Paspoort-Duitser”), zijn nationaliteit triomfantelijk benadrukt. Het doel hier: dezelfde “vooroordelen” weerleggen. Duitse journalisten die zich uitleven in de self-claim van het “begeleid denken” werken op deze manier dus actief mee aan de juiste kijk op de wereld in de kleurrijke rondedans van het vereiste samenleven van degenen die hier net zijn gekomen en degenen die hier al lange tijd wonen: De ene is niet zo slecht, de andere is veel erger dan gedacht.
Maar het is natuurlijk niet langer afdoende om eigenschappen weg te laten of te veel aan te duiden; verschillen in journalistiek taalgebruik komen ook steeds vaker voor. Inderdaad kan men een rampzalige dubbelzinnigheid vaststellen in welke woordenschat toelaatbaar is in verband met welke groep: Had het zich bij de potloodventer van Bad Aibling om een Syrische, een Iraakse, een Afghaanse dader gehandeld, zou de uitdrukking “griezel” een opschudding veroorzaakt hebben, de beschuldigingen van xenofobie en vreemdelingenhaat zouden niet van de lucht zijn. Wanneer misdaden begaan door asielzoekers, moslims, Turken, Arabieren of Noord-Afrikanen worden gemeld, worden altijd de fluwelen handschoenen aangetrokken en wordt alles wat maar enigszins als islamofoob, discriminerend, beledigend of kwetsend kan worden ervaren weggelaten.
Daarentegen mogen de daders onder de eigen bevolkingsgroep – en niet alleen in de Boulevardbladen maar ook in toenemende mate in de reguliere pers- verbaal afgebrand worden. Hier zijn beduidende en denigrerende begrippen ineens toegelaten. Het zijn toch maar Duitsers. Je moet deze ontwikkeling duidelijk benoemen: De taal wordt inderdaad racistisch – met de eigenaardigheid dat racisme vandaag de dag tegen de eigen bevolkingsgroep gericht is.
https://fenixx.org/2019/06/22/media-meet-met-twee-maten-bij-raciaal-vreemde-zedendelinquenten/
Mike
