Als ik me niet vergis, is betaïne om het maagzuur aan te vullen (en het eten te helpen voorverteren) en zijn enzymen bedoeld om eiwitten, maar ook vetten en andere voedingsstoffen af te breken, zodat deze in je spijsverteringskanaal verteerd kan worden.
Bij een gebrek aan één van beide zal je vertering gebrekkig zijn.
Dan een ietwat complexer (en veel uitgebreider) antwoord op je andere vraag. Inmiddels gaat het met mijn bijnieren bij vlagen beter. Op sommige momenten kan ik heel veel hebben en op sommige momenten lijkt alles me even te veel.
Desalniettemin is er al een heleboel veranderd. Toen mijn bijnieren twee jaar geleden zwaar uitgeput waren, kon ik letterlijk weinig anders dan slapen, héél veel slapen. Ik sliep wat af en heb een tijd gehad dat ik 20 - 24 uur per dag sliep. Ik werkte op één dag 7 uurtjes en had 3 dagen nodig om bij te komen en deed 2 dagen van tevoren niets meer, omdat ik het anders niet zou redden.
Een paar maanden heb ik weinig anders gedaan dan die paar uurtjes werken en na een halfjaar kon ik meer werk hebben. Toen heb ik mijn studie half opgepakt (ik deed de helft van het aantal vakken dat iemand in een normaal tempo deed) en werden die 7 uurtjes werk 9 uren. Op sommige momenten lukte het en op sommige momenten was het veel te veel. Ik ben echter nogal koppig in het luisteren naar de signalen van mijn lichaam en dus ging ik altijd door, ongeacht of het te veel was.
Een jaar later ben ik bij wijze van gok weer voltijd gaan studeren en werkte ik één volle dag per week. Ook dat ging niet zonder slag of stoot en zeker de eerste tijd heb ik vaker dan eens erkend dat mijn lichaam daar eigenlijk nog niet klaar voor was.
Inmiddels zijn we weer 7 maanden verder en studeer ik voltijd en werk ik anderhalve dag per week. Met een goede planning lukt het me vaak wel en merk ik dat mijn bijnieren het steeds minder vaak opgeven. Het is nog wel redelijk fragiel allemaal, want als ik iets verkeerds probeer, crash ik. Ik weet dat mijn bijnieren nog niet helemaal in orde zijn, want mijn voedselvertering is vaak nog niet best. Ik voel soms ook de bekende bijnierpijn en ben soms ook no wel vrij moe. Toch ben ik al heel wat stappen verder dan 2 jaar geleden.
Hierbij moet ik wel erkennen dat het meestal mijn studie is die de stress oplevert en mijn werk meer een vorm van "ontspanning" in de vorm van mijn hoofd een beetje leegmaken is. Fysiek is mijn werk wel redelijk zwaar en soms geeft het ook wel wat stress. Toch zou ik niet zonder willen, omdat ik het niet zou trekken om fulltime met mijn neus in de boeken te zitten.
Wel realiseer ik me dat ik mijn herstel aanzienlijk heb vertraagd door voortdurend grenzen op te zoeken en er overheen te gaan (en dat doe ik eigenlijk nog steeds). Het kan sneller, denk ik.
De stress van een eigen bedrijf heb ik niet, maar ik kan me wel goed voorstellen dat dat voor jou lastig is. Die kun je niet zomaar verminderen, behalve als je besluit je bedrijf te verkopen (maar wat zou je dan gaan doen?). Ben je genoodzaakt om veel uren te maken? Of kun je wel redelijk delegeren?
In welke branche zit je, als ik vragen mag?
Bij een gebrek aan één van beide zal je vertering gebrekkig zijn.
Dan een ietwat complexer (en veel uitgebreider) antwoord op je andere vraag. Inmiddels gaat het met mijn bijnieren bij vlagen beter. Op sommige momenten kan ik heel veel hebben en op sommige momenten lijkt alles me even te veel.
Desalniettemin is er al een heleboel veranderd. Toen mijn bijnieren twee jaar geleden zwaar uitgeput waren, kon ik letterlijk weinig anders dan slapen, héél veel slapen. Ik sliep wat af en heb een tijd gehad dat ik 20 - 24 uur per dag sliep. Ik werkte op één dag 7 uurtjes en had 3 dagen nodig om bij te komen en deed 2 dagen van tevoren niets meer, omdat ik het anders niet zou redden.
Een paar maanden heb ik weinig anders gedaan dan die paar uurtjes werken en na een halfjaar kon ik meer werk hebben. Toen heb ik mijn studie half opgepakt (ik deed de helft van het aantal vakken dat iemand in een normaal tempo deed) en werden die 7 uurtjes werk 9 uren. Op sommige momenten lukte het en op sommige momenten was het veel te veel. Ik ben echter nogal koppig in het luisteren naar de signalen van mijn lichaam en dus ging ik altijd door, ongeacht of het te veel was.
Een jaar later ben ik bij wijze van gok weer voltijd gaan studeren en werkte ik één volle dag per week. Ook dat ging niet zonder slag of stoot en zeker de eerste tijd heb ik vaker dan eens erkend dat mijn lichaam daar eigenlijk nog niet klaar voor was.
Inmiddels zijn we weer 7 maanden verder en studeer ik voltijd en werk ik anderhalve dag per week. Met een goede planning lukt het me vaak wel en merk ik dat mijn bijnieren het steeds minder vaak opgeven. Het is nog wel redelijk fragiel allemaal, want als ik iets verkeerds probeer, crash ik. Ik weet dat mijn bijnieren nog niet helemaal in orde zijn, want mijn voedselvertering is vaak nog niet best. Ik voel soms ook de bekende bijnierpijn en ben soms ook no wel vrij moe. Toch ben ik al heel wat stappen verder dan 2 jaar geleden.
Hierbij moet ik wel erkennen dat het meestal mijn studie is die de stress oplevert en mijn werk meer een vorm van "ontspanning" in de vorm van mijn hoofd een beetje leegmaken is. Fysiek is mijn werk wel redelijk zwaar en soms geeft het ook wel wat stress. Toch zou ik niet zonder willen, omdat ik het niet zou trekken om fulltime met mijn neus in de boeken te zitten.
Wel realiseer ik me dat ik mijn herstel aanzienlijk heb vertraagd door voortdurend grenzen op te zoeken en er overheen te gaan (en dat doe ik eigenlijk nog steeds). Het kan sneller, denk ik.
De stress van een eigen bedrijf heb ik niet, maar ik kan me wel goed voorstellen dat dat voor jou lastig is. Die kun je niet zomaar verminderen, behalve als je besluit je bedrijf te verkopen (maar wat zou je dan gaan doen?). Ben je genoodzaakt om veel uren te maken? Of kun je wel redelijk delegeren?
In welke branche zit je, als ik vragen mag?
