Ik geef het (even?) op..

[FloortjeL]

Een paar dagen verder, en nog steeds bezig de woorden van hier tot me door te laten dringen.

Zoveel wijsheid. Zitten hier toevallig doorgewinterde psychologen die overal doorheen prikken? ;-)

Mijn ADD nekt me, en lijkt ernstigere vormen aan te nemen.

Samenhang? Wat is dat?

Mijn doelen? Welke zijn dat?

Wanneer weet ik welk pad uit moet stippelen?

Hoe weet ik, welk orgaan nu vraagt om extra aandacht? Hoe voel ik dat, of hoe neem ik dat waar?

Laat ik stellen, dat het bij mij bijna altijd vanuit eindeloos veel invalshoeken wordt bekeken, en daardoor niet meer het licht zie.

Ik moet toch kunnen vertrouwen op mijn (orthomoleculair) arts? Of moet ik ook dit alles weer filteren en kijken of het wel klopt allemaal?

Het breekt op, uiteindelijk loopt alles door elkaar heen en weet ik niet meer wat voor en achter is.

Mijn slaap lijdt hier verschrikkelijk onder. Ik val redelijk snel in slaap, tenzij ik na ga denken 'dat ik wel goed moet slapen' en er verschillende dwarsliggende destructieve stemmen mij de das om doen en adrenaline aan laten maken.

's Ochtends gaat wekker van vriendlief om 07:30, waardoor ik dan 8.5 u geslapen heb, maar waarin ik wel opmerk dat mijn slaap altijd vanuit een soort spanning gestuurd wordt. Bij wakker worden schrik ik altijd: 'help ik ben weer wakker en als ik straks nog wil slapen lukt dat vast niet.' Deze gedachten probeer ik te negeren, maar het is een angst in m'n lijf (en tevens woede). Hartkloppingen alom.

Ik doe alles wat arts me meegeeft, maar voel nog geen vooruitgang. Zelfs niet met mijn WAPF impulsen.

Morgen heb ik weer een afspraak bij hem. En om maar eens duidelijk mijn pad uit te stippelen met mijn doelen, ben ik alweer aan het bedenken om hem eens te vragen naar een hormoontest, allergie test, en een uitgebreide schildkliertest.

Met andere woorden: ik verzin alles zelf.. En juistem: dan put ik nog meer mijn bijnieren uit (en toch vraag ik me af hoe iedereen op dit forum altijd zo makkelijk herkent wat waar niet goed op reageert..)

Ik raak langzaamaan op, omdat ik vooruitgang wil zien!

Het is alsof ik mijn lijf af zie takelen en afscheid zie nemen van het leven..

Wat een bizarre trigger is van mijn eetstoornis waarin ik zes jaar geleden ook bijna het leven uit mijn handen liet glippen.

Gezien mijn verwarrende hoofd, de dingen ervaren vanuit eindeloos veel hoeken, ben ik best bang dat mijn ADD samengaat met een vorm van schizofrenie..

Ik wil vooruitgang. Morgen afspraak bij de arts en ik ga precies uitspreken wat ik van hem wil. Ik de hoop voor wat extra bijval van hem!

Mochten jullie tips hebben voor een arts die heen test overslaat: LET ME KNOW!

 

[Romagi]

Heftig allemaal Floortje.

Gisteren ben ik een stuk gaan fietsen en merk dan dat je gedachten opeens de andere kant opgaan. De aandacht is dan bij verkeer, bloemen en planten, ik had thee bij me en een krantje. Heerlijk ontspannen. Slaap je goed Floortje, is het een idee om af en toe op de bak te gaan liggen en een klein dutje te doen? Even helemaal leeg? Heeft mij altijd geholpen als ik moe (in mijn hoofd) was.

Succes floortje.

 

[Alexandra]

Ik spiegel jou, jij spiegelt mij. En de herkenning maakt dat we elkaar kunnen herkennen en kritische vragen kunnen stellen. Aan de ander, jij dus in dit geval, wat die ermee doet.

Loslaten is het grote woord in deze denk ik. Je blijft maar malen, perfectionistische gedachten en gedragingen en het tot in de puntjes geregeld willen hebben. Maar je lijf werkt niet mee. Dat zet de stop erop waardoor jij weer meer gaat malen en voordat je t weet heb je alle psychische en lichamelijke ziektes die je maar kan bedenken.

Als je niet kan voelen waar te beginnen, dan beredeneer je dat toch? Je moet ergens starten. En de basis zit m in de onderkant, dan gaat de bovenkant (hersenen) vanzelf mee. Ik zou het stuk dat je daarnet hebt geschreven meenemen morgen. En dan eens kijken wat de arts ervan zegt.

En nee, ik geloof niemand gelijk als die zegt dat dit of dat goed voor me is. Ook hier op het forum niet. Als er iets wordt aangedragen zal ik dat eerst verder onderzoeken. Hier op t forum en op internet. En mijn vragen blijven stellen, net zolang totdat ik een besluit neem om het wel of niet te doen.

Je vindt dat je niet slaapt, maar wees dankbaar voor ieder uur dat je wel hebt geslapen! En "schrik" je wakker, kijk dan op de wekker en zeg tegen jezelf, ik heb gewoon 8 uur aan een stuk geslapen! Of een uur of 3 uur. Tel je zegeningen! En al slaap je een nacht niet, nou en! Je weet ondertussen dat je niet goed in het ritme zit. Accepteer het en stop met vechten.

Ik wil je toch aanraden om snel met je bijnieren aan de slag te gaan. Je bent jezelf zo ontzettend aan het uitputten, ze hebben echt ondersteuning nodig en dan heb ik het niet eens over helen. Maar over ervoor zorgen dat ze blijven functioneren.

Van testen heb ik echt 0,0 verstand. Geen tips op dat gebied. Succes morgen!

 

[Klavertje41618242588]

Jouw verhaal is zo herkenbaar Floortje! Ik heb ook rond mijn 19de gesukkeld met een zware eetstoornis en moet daar nu ook de prijs voor betalen. De chaos in mijn hoofd is er ook en deze neemt alleen maar toe, je wilt alles zo goed mogelijk doen en vooral zo snel mogelijk helen...terwijl je op die manier juist je lichaam opnieuw iets levensbelangrijk ontzegt, namelijk; RUST! Het gaat voor mij ook met vallen en opstaan. Ik ben recentelijk gestart met 165mg adrenal en ga dit vanaf morgen ietsje ophogen. Ik probeer vertrouwen te hebben in mijn eigen lichaam en probeer er zo goed mogelijk naar te luisteren. Ik heb sinds kort ook een nieuwe relatie, dit brengt me natuurlijk veel goeds, maar zorgt ook weer ergens voor stress en angst...het is blijven zoeken naar de juiste balans en dat is niet altijd even makkelijk.

Van hyperpigmentatie (melasma) heb ik ook last, heel mijn voorhoofd staat vol+ bovenlip en dat maakt me diep ongelukkig (opnieuw een stressbron). Ik zou onbezorgd willen kunnen genieten van de zon op m'n gezicht... je bent dus niet alleen! Ik blijf (soms urenlang) zoeken naar oplossingen, maar we moeten het kunnen loslaten!

Heel veel sterkte!

 

[Webmaster]

Wat ik vooral zie is dat de eetstoornis misschien weg is, maar datgene wat ten grondslag lag aan de eetstoornis is er nog steeds in volle hevigheid. En dat is perfectionisme, uitputting en totaal niet in contact zijn met je lichaam en voortdurend in je hoofd zitten. Gaandeweg wordt mij ook steeds meer duidelijk wat ik altijd al vermoedde: ADD, ADHD, autisme, schizofrenie en andere 'psychische' of 'neurologische' stoornissen, het is allemaal bijnieruitputting. Bijnieruitputting fragmenteert je denken en je blijft in je ego hangen.

Mike

 

[Klavertje41618242588]

Volledig mee eens Mike! Ik kijk nog steeds zeer kritisch naar mezelf, ook al eet ik nu eindelijk veel vet!

Hopelijk doet de adrenal zijn werk...

 

[FloortjeL]

Wat een fijne reacties, die me (jaja, ik ben een emotioneel wrakje hoor) tranen bezorgen.

Het gevoel er niet alleen in te zijn, dat mensen je herkennen en erkennen.

Wat doet WAPF met de mens? Iedereen is hier zo meedenkend, zorgzaam voor een ander...

WAUW!

*Morgen uitgebreide reactie van mij, nu is het op-de-bank-plof-tijd*

 

[Moondust]

Floortje, wat je constateert bij jezelf is voor een groot deel ook heel herkenbaar voor mij. Veel in het hoofd zitten, alles van alle kanten bekijken, niet meer weten wat je moet doen, etc. Het constante stemmetje in je hoofd kan je niet wegtoveren en het goede nieuws is dat dat ook niet hoeft. Wat je wel kan doen is jezelf aanleren het stemmetje niet meer zo serieus te nemen. Laat maar kletsen. Je zal het met me eens zijn dat het eigenlijk nogal bizar is dat je uberhaupt nog geloof hecht aan wat het stemmetje allemaal zegt, roept en schreeuwt. Ben jij dat stemmetje? Nee, anders had je het wel laten stoppen. Het besef dat jij het stemmetje niet bent is cruciaal. Je kunt dit trainen door innerlijke dialogen met het stemmetje te voeren. Dat is een manier om het te externaliseren, dus buiten jezelf te plaatsen. Jij gelooft toch ook niet iedereen?! Kortom, werk aan de dingen die je WEL kan sturen en laat de rest voor wat het is. En wees een beetje lief voor jezelf. ;-)