Als ik mediteer, en gedurende enige tijd besteed ik minstens 1 uur per dag eraan, dan vind ik de belangrijkste oefening het voelen van de voeten.
Mijn lichaam is een extensie van mijn hoofd. Als er iets is dan stijgt het naar mn hoofd. Dat is de ontaarding van dit beestje. Om concreet te zijn, ik vergeet zelden iets en een emotie ontaard in een cognitief proces van analyse ipv gewoon uiten en er klaar mee zijn.
Mediteren is daarom een tweesnijdend zwaard. Aan de ene kant is het heel goed voor om tot rust te komen. De andere kant dat het dingen nog meer naar mn hoofd neigt te trekken. Vaak merk ik vreselijk gefrustreerd te raken na veel mediteren.
Visualisatie is daarom een tricky ding. Metameditatie eveneens. Wat wel goed voor me is, dat is mediteren op een gevoel. Hiervoor zijn de onderbuikbeweging van de adem goed, maar vooral het voelen van je voeten en hier continu in blijven.
Ook doe ik lichaamsscans van beneden naar boven en omgekeerd.
Wel heb ik het vermoeden dat meditatie 1 der krachtigste helers is die men kan benutten. Het is gratis en relatief veilig zonder al te ernstige bijwerkingen bij veelvuldig toepaasen.