Wat we ook moeten beseffen is dat we niet alleen een verantwoordelijkheid naar onszelf toe dragen, maar ook naar elkaar. Uiteindelijk gaat het onze hele samenleving aan. Hoe meer mensen er onnodig ziek en hulpbehoevend worden, hoe meer het de samenleving kost. Onze 'gezondheidszorg' is nu al onbetaalbaar aan het worden en het aantal chronisch zieken blijft stijgen. Uiteindelijk zitten we met gigantische zorgkosten en onvoldoende productieve mensen in de samenleving, waardoor de mensen die wel bewuste gezondheidskeuzes maken een steeds grotere last moeten dragen. Weston Price schreef hierover ook al in zijn boek uit 1939 (!):
Quote:
Het gemiddelde niveau van algehele zelfredzaamheid in het land daalt met elke generatie. Zal dit lot burgers die wel in staat zijn om voor zichzelf te zorgen uiteindelijk niet ook treffen? Een op de vier mensen kan zichzelf niet meer redden.
(...)
Het gemiddelde niveau van zelfredzaamheid in Amerika daalt met iedere generatie.
Price noemt ook statistieken die er niet om liegen:
Quote:
Alle ziekten van bacteriële oorsprong zijn op opzienbarende wijze afgenomen. Ondanks de successen van de medische wetenschap is het probleem van ziekte echter allesbehalve opgelost. De moderne mens is delicaat.
Elfhonderdduizend personen moeten de medische verzorging op zich nemen van 120.000.000 anderen. Elk jaar is de bevolking van de Verenigde Staten onderhevig aan 100.000.000 ernstige of minder ernstige ziekten. Medische verzorging, in al haar vormen, kost circa 3.500.000.000 dollar per jaar.
Het organisme lijkt vatbaarder voor degeneratieve ziekten te zijn geworden.
Quote:
Elke dag is een van de twintig mensen te ziek om naar school of naar het werk te gaan of zijn gebruikelijke activiteiten te verrichten.
Elke man, vrouw of kind in het land is gemiddeld tien dagen per jaar niet in staat om te werken.
De gemiddelde jongere ligt zeven dagen per jaar ziek op bed, de gemiddelde oudere 35 dagen.
2.500.000 mensen (42 procent van de dagelijkse 6.000.000 zieken) lijden aan chronische ziekten, zoals hart- en vaatziekten, aderverkalking, reuma en zenuwziekten.
56.000 mensen zijn volledig doof; daarnaast zijn 75.000 doofstom; 200.000 mensen missen een hand, arm, voet of been; 300.000 mensen hebben ruggengraatproblematiek; 500.000 mensen zijn blind; 1.000.000 meer mensen zijn chronisch gehandicapt.
Twee personen op bijstandsniveau (een jaarinkomen voor het gehele gezin van minder dan 1.000 dollar) zijn een week of langer invalide dan één persoon die economisch beter af is.
Slechts een op de 250 kostwinners in de inkomensgroep van meer dan 2.000 dollar per jaar kan werk vinden vanwege chronische invaliditeit. In bijstandsgezinnen is één op de 20 kostwinners invalide.
Bijstandsgezinnen en andere gezinnen met een laag inkomen zijn ook langer en vaker ziek dan gezinnen met meer geld. Zij bellen minder vaak de dokter. Maar mensen met een laag inkomen brengen, vooral in grote steden, meer tijd door in ziekenhuizen dan hun beter verdienende buren.
We moeten dus niet in onze eigen trip blijven hangen, maar het collectieve belang van een goede gezondheid gaan inzien!
Mike