In 2001 was ik al bezig met het onderwerp met pensioen gaan, niet omdat ik dat toen al wilde maar iemand had mijn ogen geopend en dat wilde ik wel eens onderzoeken. Ik ging dus artikelen lezen, kleine berichtjes verzamelen die ergens weggemoffeld op de financiële pagina’s stonden. Ik bezocht indertijd verschillende malen Dallas Tx en zag daar vele ouderen werken op hoge leeftijd. Met enkelen van hen knoopte ik een gesprek aan en vroeg mij hoe het zover gekomen was dat ze nog moesten werken?
In 2004 stelde ik een eBoek samen van al die verzamelde berichten wat ik in 2008 verzag van een update. De titel:
“Hoe veilig is ons pensioen?”
Ondanks al dat onderzoek had ik niet kunnen bevroeden dat ook mijn eigen pensioen niet veilig was. We kwamen immers net uit een tijd dat we FUR premie betaalden voor collega’s die met vervroegd pensioen mochten. Bij een reorganisatie zag ik collega’s van 56 jaar oud naar huis gaan met een aantrekkelijke vergoeding. Maar dat werd al snel minder, de FUR verdween en de mensen die met 61, 62, 63 en 64 met pensioen gingen werden steeds zeldzamer. En tegen de tijd dat ik ZZPer werd kon ik niet eens pensioenpremie blijven betalen. Ik werd netjes afgeserveerd bij het ABP, zoek het maar lekker uit. Er is niets voor je geregeld en de vergoedingen waren ook niet zo hoog dat ik en een ongevallenverzekering en de pensioenpremie kon ophoesten. Toen kwamen de verhogingen van de pensioenleeftijden en het beruchte pensioengat wat het leeftijd verschil als een molensteen om je nek laat wegen. De relatief korte overgang maakte sparen voor het pensioengat eveneens een farce.
https://gedachtenvoer.nl/2019/07/04/vs-met-pensioen-in-de-toekomst-soms-wel/
