Nog even een post, want ik heb wel nagedacht over vanmiddag. Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle mooie inzichten.
Helaas zit ik in een mindere periode in mijn leven. Maar toch moet ik inderdaad proberen om positief te blijven ook voor mijzelf. Ik heb wel werk, al sinds januari waardoor ik afleiding heb en mij daarin kan verdiepen. Ik weet nu alles over bijvoorbeeld elektrische fietsen (helemaal in), kappers, digitale valuta, elektrische auto's, en zakelijke leningen afsluiten.
Zo blijf je toch een beetje overal van op de hoogte. Ik doe dit bewust, er zijn veel mensen die wat rond hangen hier in de buurt op een pleintje (moeten zij zelf weten!), ik ben bewust weer teksten gaan schrijven omdat ik dan afleiding heb, en werk, en mijzelf ontwikkel, en ik het ook heel leuk vind om zo van van alles en nog wat op de hoogte te blijven. Dus ja, een mindere periode of misschien juist wel mijn beste periode omdat ik zoveel schrijf. Ik vind dat super om te doen; schrijven is echt mijn passie. Ik ben ook maar met een gedichtenboekje begonnen. Met tekeningen erbij.
Er is een dorpsdichter hier in Langedijk - ik interviewde hem destijds toen ik voor de krant schreef, die inmiddels failliet is - die het mij afraadde dit uit proberen te geven. Want hij vond het lastig zijn boekje aan de man te brengen, volgens hem was er geen droog brood mee te verdienen. Hij schrijft trouwens mooi.
Afgelopen zondag was ik naar een festival hier in de buurt. Wel een beetje hippie-achtig (over satanisme gesproken..) Raakte aan de praat met een dame die had de indianen bezocht. Ja wel een beetje zweverig. Ik moest even wennen aan de rust, die zij uitstraalde (alles is hier zo hectisch, ik woon middenin het drukke centrum). Maar zij had er tijdens haar burn-out veel aan om in de natuur te wandelen. Ook zij heeft een gedichtenboekje uitgebracht. Zij heeft er wel 250 van verkocht! Dus tja, geen droog brood mee te verdienen? De intentie van zoiets uitbrengen moet denk ik ook niet zijn om het te verkopen maar omdat je het gewoon leuk vindt dat te doen! Het was wel een inspirerende dame, ze had haar kindje meegebracht. In de tijd dat zij de indianen bezocht heeft zij ook een gedichtje gemaakt, ze zei dat ze dat doorkreeg van hen ofzo (het was een mooi gedicht, ze liet het mij lezen). Ook hingen er kaartjes in de boom, met vragen daar kon je dan over nadenken. Bijvoorbeeld, wat het leven voor jou betekent enz. Ik had wel lol met een vriend die mee was. Ik bedacht mij toen, dat ik zelf wel meer de natuur in zou willen gaan. Ik zit ook best veel achter de computer; dit deels omdat ik veel teksten schrijf. Ik vond het fijn buiten te zijn op het festival en lekker te lachen met die kennis.
Ook zag ik een vroegere vriendin die violiste is, zij speelt inmiddels in een bandje, die een beetje blue-grass achtige muziek maken. Tof! Oude herinneringen herleefden. Ik moet zeggen dat ik blij was dat dat bandje op kwam, de rest van de bands was niet zo fraai. Het was een zeer slaapverwekkende zanger die op enigerlij moment optrad. Hij vertelde een kort stukje voordat hij ging optreden. Over z'n vrouw die ziek was geworden. Toen zei mijn compagnon, met wie ik op dat festival was "ziek van zijn muziek zeker". Ik moest toen heel erg lachen. Al met al een leuke middag. We moesten wel allemaal in gele cirkeltjes op het gras zitten (pas op je kleding!) We hoefden echter geen testbewijs te laten zien. Maar verder was het wel relaxed. Ik zag mijn buurman ook nog.. die, jawel.. magnetiseur is.... hij stond met wat maten.
Daarna stak er een stevig windje op dus ben ik maar gelijk naar huis gefietst. Wat mij betreft was er te weinig Ierse muziek maar toch heb ik genoten.