Dit is wat je krijgt als je een zorgmoraliteit de overhand laat nemen. Vrouwelijke rechters kunnen dan lichte taakstraffen uitdelen aan geimporteerde verkrachters en geweldplegers, omdat er sprake is van een 'cultureel misverstand': de dader wist immers niet dat wat volkomen geoorloofd is in zijn eigen cultuur hier absoluut niet kan en mag.
Het creeert een volkomen naief wereldbeeld van 'alle menschen wirden bruder', waarin niet-geassimileerde vreemdelingen op magische wijze onze normen en waarden gaan overnemen, het duurt misschien 1 of 2 generaties maar dan worden ze uiteindelijk gewoon aangepaste westerlingen. Dat mag dan gelden voor Indonesiers of Surinamers, maar je ziet dat het maar niet wil vlotten met Turken of Marokkanen of zelfs 'Nederlanders' uit de Antillen. En elke nieuwe generatie wordt erger, niet beter!
Het creeert moreel relativisme en op grotere schaal cultureel relativisme. Het creeert een weg-met-ons-mentaliteit, waarbij cultuurmarxisme wordt omarmd en er een obsessie ontstaat voor gelijkheid van uitkomst i.p.v. gelijkheid van kansen. Meritocratie (beoordeling op basis van verdiensten) wordt verworpen, iedereen is immers 'gelijk'. Hierdoor kan niemand meer excelleren en ontstaat er een verstikkende en conformistische krabbenmandcultuur.
Deze feminisering van de samenleving is vooral dodelijk voor jongens en mannen, omdat het in hun natuurlijke aard ligt om te presteren op basis van onderlinge competitie. Het allergrootste gevaar ligt echter wel in het totaal ontkennen van de biologische, dualistische realiteit van twee tegenovergestelde geslachten. Jongens mogen geen jongens meer zijn en moeten meer worden als meisjes. Meisjes mogen geen meisjes meer zijn en moeten worden als jongens. Alles is relatief geworden: jongens kunnen zich ook meisje voelen en andersom. Subjectieve gevoelens boven objectieve werkelijkheid wordt de nieuwe standaard.
Mengvormen als de 'transgender' worden gevierd als het allerhoogste goed i.p.v. de mentale aandoening die het werkelijk is. Gaandeweg belanden we alsmaar dieper in een collectieve psychose, waarin alles kan en alles moet. De 'maakbare' mens dient zich te ontwikkelen, of hij dit nu leuk vindt of niet. Een obsessie met 'vooruitgang' maakt dat we enkel nog vooruit kijken en niet meer achteruit. Wie zijn tradities loslaat, raakt ontworteld en dit veroorzaakt culturele en sociale ontheemding, omdat er geen thuisland meer is met vastgewortelde normen en waarden.
Het mag duidelijk zijn dat in deze verwarring de stap naar acceptatie van seks met kinderen of dieren niet ver meer weg is. Het begon met de ontmanteling van het gezin middels feminisme, gevolgd door de afbraak van het huwelijk als basis voor een gezin door homo's (die zichzelf niet kunnen voortplanten) hetzelfde 'recht' te geven. Alles is immers 'liefde', nietwaar?
En kinderen zijn ook 'seksuele wezens', die behoefte hebben aan 'liefde'. Als de samenleving hier niet zo intolerant tegenover stond, zouden pedo's zich niet op gewelddadige wijze vergrijpen aan kleine kinderen, dan zou de seksuele interactie op volledig 'liefdevolle' wijze plaatsvinden. Pedofilie is immers een 'normale' uiting van seksualiteit en het is vreselijk jammer dat de samenleving deze mensen 'slachtoffert' (de onschuldige, kleine, werkelijke slachtoffers die levenslang getraumatiseerd worden doen er niet toe, net als de verkrachtingsslachtoffers van de 'vluchtelingen').
En zo wordt het abnormale genormaliseerd en normaliteit tot abnormaal verklaard. Dit klinkt allemaal volkomen logisch voor vrouwen. En daarom zijn ze ook LEVENSGEVAARLIJK voor een cultuur of samenleving als hun 'logica' grootschalig wordt overgenomen en ze op belangrijke posities terechtkomen die te maken hebben met rechtvaardigheid, zoals rechtspraak, politiek en onderwijs (uiteraard op basis van 'vrouwenquota' en niet individuele en persoonlijke verdiensten)!
Mike
