Als een land in vrede leeft en zijn vitale belangen en bestaan niet worden bedreigd, is buitensporige militarisering onnodig en overbodig. Natuurlijk moet elke soevereine staat gewapende troepen hebben die in staat zijn het land in een kritieke situatie te verdedigen. Volledige demilitarisatie is dan ook niets minder dan afstand doen van soevereiniteit en het accepteren van absolute afhankelijkheid van een externe macht. De intensiteit en mate van militarisering variëren echter altijd, schrijft
Alexander Dugin.
De militarisering van de samenleving in de omstandigheden van een bloedige oorlog om het historisch bestaan is een absolute noodzaak en het is zinloos om hierover te debatteren. Rusland verschuift zijn industrie naar een militaire basis, zoals de president ook zei. Maar dit is slechts één aspect van militarisering. Het fenomeen is veel breder.
Niet alleen het defensie-industriecomplex, maar de hele staat en maatschappij moeten op militaire leest worden geschoeid. Vroeger was het modieus om hierover te debatteren, maar vandaag de dag is dat niet meer mogelijk. Om in zo’n fundamentele confrontatie de overwinning te behalen, moet Rusland worden omgevormd tot een oorlogsstaat.
Militarisering vereist een verandering in demografisch beleid, zoals de president ons voortdurend in herinnering brengt. Vertrouwen op de arbeid van migranten en het aanvullen van de afname van de autochtone bevolking van Rusland met hun hulp is een misdaad op historische schaal. Het is noodzakelijk om de catastrofale trend van dalende geboortecijfers te keren met buitengewone maatregelen.
Militarisering van de cultuur is noodzakelijk. De focus moet liggen op het verheerlijken van de prestaties van onze helden in alle fasen van de geschiedenis – inclusief de Speciale Militaire Operatie. Elk concert, elke uitzending, elk evenement moet beginnen met het volkslied en de verheerlijking van de prestaties van de Russische persoon. Tegelijkertijd moeten hoge morele idealen en traditionele waarden prioriteit krijgen. Elke spot daarmee moet leiden tot administratieve straffen en een verbod op openbare uitingen van antipatriottische of eenvoudigweg immorele aard – inclusief blogs, sociale netwerken, enzovoort.
Militarisering moet ook de media raken. Ja, de politieke omroepstrategie is er momenteel op gericht, maar de rest van het werk van de media – cultureel, educatief en zelfs entertainment – moet ook aan militarisering worden onderworpen. Te beginnen met gezichtscontrole en kledingvoorschriften voor iedereen die op het scherm of op officiële sites verschijnt. Zelfs reclame moet rekening houden met de normen van de oorlog die het land voert.