Chavismo bedacht de vervolging van rechters en de controle over de pers die Sánchez nu wil toepassen.
De uitdrukking uit de bedrieglijke toespraak van de president die de meeste aandacht heeft getrokken, is de uitdrukking die verwijst naar een "volledige stop". Een dreigement dat in lijn is met de manier waarop de regering de afgelopen maanden rechters heeft uitgekozen en dat de weg volgt die is uitgestippeld door de goedkeuring van de amnestiewet om de scheiding der machten te vernietigen en in te grijpen in de rechterlijke macht.
Er zou een hervorming van de organieke wet van de rechterlijke macht worden doorgevoerd om rechters aan banden te leggen en een wet op "nepnieuws" om ook de media die kritiek hebben op de uitvoerende macht aan banden te leggen.
De staatsgreep van Hugo Chávez tegen de rechterlijke macht was het begin van het einde van de democratie in dat land.
Het ontwapenen van de controles die de grondwet oplegde tegen de concentratie van bevoegdheden.
Sánchez heeft de afgelopen weken iets soortgelijks gedaan: hij heeft het onderzoek dat een rechtbank in Madrid heeft ingesteld naar informatie die naar zijn vrouw, Begoña Gómez, wijst voor een misdrijf van beïnvloeding en corruptie in het bedrijfsleven, gebruikt om rechters aan te vallen. Hoewel hij dat al eerder had gedaan toen hij de stelling van de wetsovertreders aannam die door zijn separatistische partners werd verdedigd en die uiteindelijk werd opgenomen in de amnestieovereenkomst tussen PSOE en Junts.
De vervolging van de magistraten was al eerder gepleegd door andere leden van de regering. De Minister van Gelijkheid, Irene Montero, de Minister van Sociale Rechten, Ione Belarra, en de regeringsafgevaardigde tegen gendergeweld, Victoria Rosell -onder anderen- beschuldigden rechters ervan "seksistisch" te zijn en de wet "verkeerd toe te passen" zodra de strafverminderingen als gevolg van de "alleen ja is ja"-wet bekend werden.
De intimidatie van de rechterlijke macht door de regering was ook duidelijk tijdens het debat over de amnestiewet in het Congres van Afgevaardigden. Er waren wel 12 aanvallen op de magistraten zonder enige verwijt of afkeuring van de voorzitter van de Kamer, Francina Armengol.
