Dank voor deze schitterende post, Shantilove. Wat jij opschrijft is pas echt The Great Awakening! Deze dient allereerst op het PERSOONLIJKE vlak plaats te vinden. Acceptatie is iets zeer bevrijdends. Ook als je te maken hebt met iets zeer negatiefs, pijnlijks of confronterends. JUIST als je hiermee te maken hebt! Ik zal het proberen uit te leggen:
Laten we even wat vreselijke gebeurtenissen nemen als voorbeeld. Je belandt in een concentratiekamp, of in een oorlog, of je bent het slachtoffer van mishandeling of seksueel misbruik. Je bent alles kwijt en/of je bent overgeleverd aan zeer kwade krachten die je voortdurend in een overlevingsstrijd plaatsen. Wat weten we van mensen die in dergelijke situaties hebben gezeten en dit niet alleen hebben overleefd maar hier zelfs sterker uit zijn gekomen? Ze hebben allereerst de situatie waarin ze zich ongewild en onterecht bevonden geaccepteerd. De les is deze:
Hoe ernstig de situatie ook is waarin je je bevindt, een gezonde verwerking ervan begint allereerst met ACCEPTATIE. Acceptatie is NEUTRAAL EN OBJECTIEF. Waar onze pijn en ons leed begint is de begrijpelijke maar onproductieve WEIGERING van het ego om de situatie te accepteren.
Bill Wilson, oprichter van AA, schrijft: all our troubles are of our own making. Dit ging over alcoholmisbruik, maar je kunt dit toepassen op allerlei negatieve coping-mechanismes a.g.v. trauma. Al onze problemen komen voort uit onszelf, ze komen voort uit GEBREK AAN ACCEPTATIE van wat er is, WHAT IFS i.p.v. WHAT IS. Zelfsabotage en jezelf slachtofferen zijn het gevolg van de WEIGERING om het trauma onder ogen te zien en dus het beste wat het ego kan verzinnen is veelal zelfverdoving. Dit was bij mij ook het geval, het is een hellend vlak richtjng totale krankzinnigheid en zelfverwoesting.
Hoe groter het trauma, hoe groter het ego. Vandaar dat de duivelse krachten zo inzetten op trauma-based mind control, je zet in feite de vecht-of-vluchtreactie waarin het trauma is ontstaan voort door jezelf en anderen voortdurend te schaden en geeft daarmee je eigen macht en kracht uit handen aan de toebrenger van het trauma, lang nadat het trauma is toegebracht. Dit irrationele egomechanisme is zo sterk dat je met geen mogelijkheid hiervan af te brengen bent. Gisteren nog klaagde Godsgeschenk dat ze mensen maar niet kan bereiken. Uit haar frustratie hierover blijkt een gebrek aan ACCEPTATIE.
Dit gaat net zo veel over ons als over de 'schapen'! Wat we moeten accepteren, zowel bij onszelf als bij anderen, is dat pas als we de absolute bodem bereiken en wanhoop de plaats heeft ingenomen van hoop er enige bereidheid ontstaat voor verandering en groei. Pas als het ego kapituleert en zich overgeeft aan iets groters dan zichzelf en ONVOORWAARDELIJK bereid is hulp te accepteren, dan pas is er ruimte voor geestelijke groei. En voor hoop.
En dan nog is er geen enkele garantie dat deze kans ook daadwerkelijk wordt benut. Ik accepteer dat ik goede mensen ga verliezen aan deze 'vaccins'. Ik ben bezig zo groot mogelijk Ivermectine in te slaan, niet in de hoop dat ik mensen kan 'redden', maar vanuit de ACCEPTATIE dat het ENIGE moment dat een mogelijke opening is het moment zal zijn wanneer ik ze opzoek in het ziekenhuis en ze de dood al in de ogen kijken. Ik zal een potje Ivermectine in mijn jaszak meenemen en ze vertellen dat ik in het bezit ben van het medicijn dat dit had kunnen voorkomen en dat door de autoriteiten is onderdrukt om die vreselijke 'vaccins' versneld op de markt te brengen. Als ze niets meer te verliezen hebben en mijn potje aannemen, accepteer ik dat het mogelijk te laat is, dat de gentherapie al te ver heen is en al verwoestend om zich heen heeft geslagen in de organen en vaten (lost forever). Maar ook accepteer ik dat mensen zo levensmoe zijn en zo weinig eigenwaarde hebben dat ze TOT HET ALLERLAATST meegaan in het narratief en het potje afslaan. Ik zal dan afscheid van ze nemen en ze in liefde laten gaan, het is hun zelfgekozen pad en ik heb daar niets over te zeggen.
Wat ik niet langer meer accepteer is dat ik me hierdoor laat frustreren, het is wat het is, dit is nu eenmaal de huidige, zeer trieste staat van de mensheid. Ik moet eerst accepteren en pas daarna er iets van vinden. Wij zijn morele wezens en we mogen, sterker nog: MOETEN, ook kunnen oordelen, anders worden we net zulke nihilisten als de 'schapen'. Waar het echter fout gaat is als ons ego de volgorde omdraait en hier eerst iets van vindt, want dit zit elke vorm van acceptatie in de weg. Het ego wil nl. altijd mensen en situaties naar zijn hand zetten, het is wanhopig vasthouden aan controle uit zelfbehoud. Zie je dat dit net zo goed gaat over ONS als over 'hen'? All our troubles are of our own making. Er zijn alleen maar situaties, WIJ kiezen ervoor om deze te maken tot een probleem of niet. Dus eerst objectieve acceptatie en pas daarna subjectieve interpretatie.
Verander de wereld, begin bij jezelf. Acceptatie is het meest bevrijdende wat er is, omdat het neutraal is en er dus geen subjectief ego mee gemoeid is. Hanteer geen wat als-scenario's, dat is niet productief, want dan is de wens de vader van de gedachte. Als het allemaal wanhopig lijkt komt dit omdat je nog niet hebt losgelaten, nog niet hebt geaccepteerd wat er is. Pas als je loslaat ontstaat er hoop.
En nee, ik propageer niet ineens passiviteit en ook geen pacifisme. Wij zijn STRIJDERS en we moeten NOOIT opgeven! Maar de strijd moet allereerst binnen onszelf gevoerd worden. We moeten afrekenen met ons eigen beschadigde en verwonde zelfbewustzijn (mijn definitie van 'ego') en ons weer verbinden met de HEELHEID waarin we geboren zijn, onze LEVENSKRACHT.
Ik accepteer maar moeilijk mensen boven mij van vlees en bloed, maar er is 1 baas die ik wel moet accepteren omdat Hij mij het geschenk van het leven heeft gegeven. De depressieve en verslagen nihilisten die zo weinig om zichzelf geven hebben toegestaan dat hun ego hen zo krankzinnig heeft gemaakt dat ze zich tot vrijwillige offers hebben gemaakt van Moloch en hun Schepper afwijzen. Mijn strijd gebeurt vanuit mijn Hogere Zelf. Alleen een spirituele wedergeboorte, een terugkeer naar de heelheid van waaruit ik ben ontstaan, kan mij de innerlijke kracht verschaffen die hiervoor nodig is. Denk je niet dat Trump en de white hats ook dergelijke groeiprocessen hebben doorgemaakt als onderdeel van hun training? DIT is de Armor of God!
Er is geen tijd meer om wrokken te koesteren, bijv,. naar kerkelijke instanties. Elke dag dat je dat doet is er 1 die je weerhoudt van de groei die je werkelijk kan en moet doormaken. Alleen het in kaart brengen en onder ogen zien van onze negatieve gewoontes en gedragingen, wrokken en angsten kan ons bevrijden en ons in onze kracht doen staan. En waarom? Omdat ze draaien om ACCEPTATE VAN WAT IS, daarom. Die acceptatie begint eerst en vooral binnen jezelf. Om de nieuwe realiteit straks gestalte te helpen geven moeten we eerst de oude, op trauma gebaseerde realiteit accepteren, analyseren en loslaten. Dit is The Great Awakening die nodig is om je verstand niet te verliezen in de spirituele eindstrijd waarin we ons bevinden!
Mike
En bedankt Mike, voor je uitgebreide reactie hierop.
