Voorstellen Catharina

[Catharina]

Hoi allemaal. Ik ben Catharina, een vrouw van 26 jaar en erg geïnteresseerd in voeding.

Ik ben opgegroeid met een moeder die altijd (biologisch) aan het koken is, maar mijn leven gestart met een fles sojamelk.

Jarenlang heb ik veel last ondervonden van eczeem, astma, infecties en koemelkallergie, en veel hormoonzalven en antibiotica later, werden mijn klachten niet minder. Doktoren adviseerden te accepteren dat mijn eczeem nooit weg zou gaan en er mee te leren leven.

Samen met mijn ouders zijn we op zoek gegaan naar een oplossing, want die moest er toch zijn? Vele bezoeken aan alternatieve artsen later, kwam ik mezelf, na soms een kleine verbetering van mijn klachten, weer keihard tegen.

Maar toen, toen vond ik Weston Price. Hoe weet ik niet meer, maar alles viel op z'n plek. Ik dacht dat ik gezond leefde door zo min mogelijk vlees te eten, en vet stond mij erg tegen, totdat ik Weston Price vond. Ik dacht dat ik mijn zoutgebruik moest beperken, terwijl ik juist zo naar zout verlangde, totdat ik Weston Price vond. En ik dacht dat ik nooit van mijn eczeem af zou raken, en voor altijd met rode, pijnlijke plekken op mijn gezicht moest rondlopen en de negatieve aandacht voor lief moest nemen, totdat ik Weston Price vond. Het lijkt wel een liefdesverklaring!

Langzaam voerde ik verschillende wijzigingen door in mijn eetpatroon. Eerst kwamen de goede vetten (kokosolie, roomboter, slagroom), daarna volgde bottenbouillon en uiteindelijk staan de flessen rauwe melk en zelfgemaakte yoghurt in mijn koelkast. En wat denken jullie? Nee, ik ondervind geen problemen en de eczeemklachten zijn veel minder.

Na ruim een jaar meegelezen te hebben, is het dan nu tijd om toch ook mee te schrijven. Bang om afgebrand te worden, door mijn onwetendheid omtrent Weston Price, heb ik eerst veel gelezen, gepraat, en mij nog meer verdiept. En nu is het dan eindelijk zover om jullie om hulp te vragen.

Misschien is het relevant om te weten dat ik een alleenwonende moeder ben, van een dochter van bijna twee (Zuid-Europese vader), die nog borstvoeding krijgt. Ik ben zelfstandig ondernemer, en ik werk fulltime: deels thuis, deels in de avonden. Na een opleiding afgerond te hebben in een totaal ander vak, ben ik een jaar lang 60-urige werkweken gaan maken, totdat ik een eigen bedrijf heb opgezet. Ontspanning vind ik door wekelijks yoga te volgen en 's avonds een uurtje op de bank te 'hangen'. In sociale contacten vind ik weinig ontspanning, omdat het 'moeten' te veel aanwezig is. Het liefst zou ik de hele dag in bed liggen.

Ik ben op de hoogte van het feit dat ik aan bijnieruitputting lijd, na het boek van James L. Wilson (deels) te hebben gelezen en de test te hebben gedaan. Ik ben nu bij het laatste deel.

Dan nu de feiten op een rijtje.

Van mijn eczeem ben ik zo goed als verlost, behalve op de momenten dat ik mijn aandacht laat verslappen en mijn eetpatroon negatief verandert. Dan word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Deze zwakke momenten vinden plaats als ik vloei, en dat zijn wel acht dagen in mijn cyclus.

Daarnaast kamp ik met hardnekkige schimmelnagels aan mijn twee grote tenen en de tenen naast de grote tenen.

Op dit moment heb ik dus weinig eczeemklachten, maar mijn emotionele pieken en vooral dalen zorgen ervoor dat ik niet gelukkig ben. En dat, gelukkig zijn, is toch wel mijn hoogste doel, naast tevreden zijn met dat wat ik heb en een levensdoel hebben. Maar hangt dit niet allemaal samen? Er zijn soms dagen dat ik mij constant afvraag wat mijn leven toevoegt. Klinkt dramatisch, en dat wil ik niet! Ik wil genieten en volop in het leven staan. Daar probeer ik verandering in te brengen door yoga, meditatie, veel frisse lucht en echt ETEN. Maar wat zou voor mij nog meer van belang kunnen zijn? Kunnen jullie mij een zetje in de goede richting geven om mijn depressieve klachten te verminderen, met daarbij in het achterhoofd te houden dat ik borstvoeding geef? Ik dank jullie hartelijk.

Groetjes,

Catharina

(En nu hoop ik van harte dat mijn verhaal niet weer weg is!)

 

[Laigueglia]

Welkom Catharina, ik ben zelf nog te kort bezig met WAP om je goede raad te kunnen geven.

Maar ik weet al wel, dat je hier heel wat steun en wijsheid zult vinden.

Goed van je dat je je hart durft te luchten! Volgens mij ben je al op de goede weg.

 

[blauweschrijver]

Wauw girl, je hebt al veel uitgeprobeerd en ik ben blij voor je dat WAP eten werkt! Dat opspelen van de huid tijdens vloeien herken ik helaas.

Verder niet echt tips, je doet het al zo goed en je hebt een hoop te handelen met zoveel werk en een kleintje. Goed dat je inziet dat sociaal moeten doen niet moet, dat probeer ik ook te leren! (werk ook 60+ uur, geen kleintje, en vind het al moeilijk genoeg)

Echt bewondering dat je borstvoeding geeft, wel vraag ik mij als niet-expert af of dat niet heel erg zwaar voor je lijf is na 2 jaar? Je hebt immers ook zoveel moeten handelen?

Sterkte!

 

[Tanja]

Hoi Catharina, welkom.

Quote:
Bang om afgebrand te worden, door mijn onwetendheid omtrent Weston Price, heb ik eerst veel gelezen, gepraat, en mij nog meer verdiept. En nu is het dan eindelijk zover om jullie om hulp te vragen.


Jammer dat je niet eerder om hulp hebt gevraagd, er is hier volgens mij nog nooit iemand afgebrand om zijn/haar onwetendheid omtrent Weston Price.

Lijkt me dat je aardig wat op je bordje hebt als alleenstaande, zelfstandige, moeder met bijnieruitputting die nog borsttvoeding geeft, eigenlijk zou de hele dag in bed liggen niet verkeerd zijn, maar ik snap dat dat niet echt tot je opties behoort.

Kalknagels staat hier al wat over. En er komen vast nog meer goede tips jou kant op. Sterkte

 

[Guest]

Hallo Catharina , welkom.

Waarom zou je afgebrand worden. De meesten zijn hier terecht gekomen omdat ze vragen over hun gezondheid hadden.

Je hebt al heel veel gelezen neem ik aan. Ben je ook al bezig met je bijnieren te ondersteunen met bijv Adrenal.

Wat mij trof is het volgende
Quote:
Er zijn soms dagen dat ik mij constant afvraag wat mijn leven toevoegt.


Je bent moeder mogen worden. Dat is toch iets moois. Je mag de belangrijkste persoon op deze aarde zijn voor je kind.

Niemand anders vertrouwt ze zoveel als jou. Niemand is voor haar belangrijker dan jij.

En jij hebt weer capaciteiten waar anderen weer wat aan hebben, zoals iedereen met elkaar in verbinding staat.

Alleen belangrijkste is nu niet anderen, maar jezelf.

Je hebt een eigen bedrijf opgezet, terwijl je al zo druk had en moe was.

Als je dat kan, kan je heel veel en heus met stapjes zal het steeds beter met je gaan.

Ga van jezelf houden en als je het moeilijk hebt, kijk naar je kind en vraag haar wie ze het liefst vindt. Dan zal je haar zien lachen en dan weet je wat jouw leven toevoegt.

 

[Guest]

Hoi Catharina

Weston Price beschreef ook de hoogstaande moraliteit van natuurvolkeren, hij was daar diep van onder de indruk. Lees bijvoorbeeld de beschrijving van een viering in het Lötschental: "Elke bergbewoner die op een afgelegen rots de lichten ziet, weet dat de anderen naar hem seinen dat ook zij hun heilige inzegening uitvoeren met een lied dat luidt: "Eén voor allen en allen voor één." Dit motto zetten de bewoners om in daden en zit in hun ziel besloten. Het is duidelijk waarom de deuren in het Lötschental geen sloten hebben."

Je kunt gerust stellen dat je leven ontzettend veel toevoegt aan het geheel, maar de vraag is of we dat wel durven in te zien. Het idee dat we als mensen toevallig zijn ontstaan en toevallig weer zullen verdwijnen klopt echt niet. Het is wel behoorlijk gepropageerd, en we weten ook dat mensen in deze tijd dit soms op een vreemde manier wel prettig vinden... zo van, 'laat alles maar zinloos zijn, dan hoef ik tenminste geen verantwoordelijkheid te nemen.'

Totdat je een besluit neemt. Om zelf je drijfveer zijn, niet geleefd te worden door anderen. Gezond gaan leven is inderdaad een liefdesverklaring, je kiest ervoor om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor je leven. Moeilijk, maar uiteindelijk natuurlijk veel prettiger. Zodanig dat als je eenmaal begint, er volgens mij geen weg terug meer is.

Wie gezond en stabiel is die straalt iets uit, dat pikken mensen direct op, daar heeft iedereen iets aan. Allereerst natuurlijk je dochter, de mensen in je omgeving, maar eigenlijk zijn we allemaal met elkaar verbonden.

Waar jij je energie aan besteedt dat zal gaan groeien. Dat is een soort van wetmatigheid in het universum. Wat jij besluit belangrijk te gaan vinden, dat zal ook belangrijk worden.

 

[Romagi]

Mooi gezegd Henk, Catharina, je mag trots zijn op jezelf. Je werkt hard, hebt een eigen bedrijfje en een lieve dochter. Wie doet je dat na? Als je weer wat gezonder bent zul je je ook gelukkiger voelen. Geluk zit in kleine dingen. Lekker op de bank hangen als je moe bent bv. Even helemaal niks. Straks lekker naar buiten in de zon met je dochter als je daar tijd voor kunt vrijmaken. Ik woon alleen en ben daar heel gelukkig mee, en dat meen ik.Dat hoor je ook niet veel mensen zeggen. In ieder geval wens ik je veel gezondheid en geluk.

 

[ruud]

hoi Catharina, ik herken wel iets als je schrijft dat vriendschappen bij jou voelen als iets te maken hebben met moeten. Nu snap ik dat wel als je bezig bent met jonge kinderen proberen groot te brengen, in deze tijd ook nog, en met een startend bedrijfje in leven houden. Misschien zeg je dit allemaal ook nog vanuit het perspectief van een halve burnout als je zoveel op je nek hebt. Ik heb geen kind en geen eigen bedrijfje, maar ik wel het gevoel van vriendschappen als een steen om mijn nek. Terwijl ik ook weet hoezeer vriendschappen mijn leven kunnen verrijken, zoals ze dat in het verleden deden.Het is niet dat ik geen liefde of interesse voel voor mensen maar simpelweg het consumeren van vriendschappen in de zin van ergens heengaan, afspreken voor een kop koffie en wat al niet meer, daar heb ik ook niet veel energie voor. Of mensen te eten of simpelweg op bezoek vragen: dat kost mij veel te veel energie. Wel werk ik 16 uur per week, weliswaar met hangen en wurgen. Een gemiddeld onderhoud met iemand put mij nogal snel uit. Ergens heb ik daar schaamte over, maar zo voelt het nu eenmaal. En ik vind het ook lastig uitleggen over mijn -overigens langzaam verdampende, maar wel hardnekkige-ziekte: in abstracte zin begrijpen mensen het concept ziekte, maar in concrete zin is het te confronterend. En ook dat begrijp ik nog, ik begreep het vroeger ook niet van een ander. Vriendschappen, hoe leuk ook, het kost mij allemaal erg veel energie. Dat is geeneens uit bitterheid dat ik dat zo zeg, maar een feit.

Wat je omschrijft als je emotionele pieken en dalen: het zou best wel eens zo kunnen zijn dat je tegen een burnout aanzit. Het is goed dat je daar bewustzijn over hebt. Dat is al heel wat. Die emotionele pieken en dalen kunnen heel goed een lichamelijke oorzaak hebben. Ik herken het van toen ik mezelf nog als gezond ervoer, maar wel al liep te pieken en te dalen.

Lastig lijkt het me voor je om rustig aan te kunnen doen als je zoveel verantwoordelijkheid van een startend bedrijfje op je nek hebt in deze tijd met een jong kind.

@ Thijs: over wat je schrijft:
Quote:
laat alles maar zinloos zijn, dan hoef ik tenminste geen verantwoordelijkheid te nemen

: dat herken ik van mezelf heel goed, die valstrik. Het had bij mij ook te maken dat ik nog geloofde in bepaalde leugens. Bijv. lange tijd praatte ik mezelf nog wat onzin aan over wie de mens was/is (een soort koude robot) en in die tijd kocht ik een boek dat heette: An underachiever´s diary van Benjamin Anastas. Ik kon toen verantwoordelijkheid nog niet zien als mezelf een plezier doen. Jammer dat ik daar zo lang over heb moeten doen om dat onder ogen te zien. Ik heb er nog steeds moeite mee in praktische zin, maar ik snap tenminste dat dat mijn grote taak in dit leven is.

 

[Catharina]

Wat een reacties! Bedankt allemaal.

Laigueglia, bedankt voor je lieve woorden.

Blauweschrijver, bedankt. Ja, ik denk dat het wel zwaar is voor mijn lichaam. Er zijn ook veel momenten geweest dat ik er mee wilde stoppen. Maar toch, het is het beste voor mijn dochter en het zijn ook kleine rustmomentjes op de dag voor mijzelf.

Tanja, het topic over kalknagels had ik al gevonden. Maar ik weet dat ik geen h2o2 mag innemen, omdat ik borstvoeding geef. Mag ik het dan wel op teennagels gebruiken? Je huid is toch het grootste opname orgaan?

Henk, ik gebruikte nog geen bijnierextract, omdat ik gelezen heb dat ik het niet mocht gebruiken in de lactactieperiode. Maar ik heb het zojuist gekocht, na overleg met de winkelier. Je woorden hebben me geraakt. Wat je zegt klopt ook helemaal, maar het is dat hardnekkige stemmetje die maar negatieve klanken blijft spuien.

Thijs, bedankt voor je wijze woorden.

Liesje, bedankt voor je opbeurende woorden. Ik ga er van uit dat ik als ik gezonder ben, gelukkiger zal zijn.

Lievergezond, bedankt voor je verhaal. Vriendschappen onderhouden, kost inderdaad veel energie, maar ik vind het wel belangrijk om te doen. Daarom blijf ik wel sociale activiteiten ondernemen, want daarna voel ik mij een stukje beter. Heb jij dat ook? Het is vooral het feit dat ik er vooraf tegen op zie, omdat het zoveel energie kost.

En toch vraag ik mij nog steeds af, wat kan ik nog meer doen? Ik vind jullie medeleven heel fijn, en ook jullie zienswijzen zijn erg interessant, maar is het nu gewoon geduld dat ik moet omarmen? Ik denk dat ik het antwoord wel weet.

 

[Guest]

Catharina zorg dat je dat stemmetje de baas wordt. Beide voeten op de grond en geniet van je kleine meid. Dan weet je waarom je het allemaal doet.

Laat het stemmetje geen excuus worden zodat je kan blijven hangen en in zelfmedelijden terecht komt.

Je zal best wel vervelende dingen meegemaakt hebben maar laat je niet kisten.

Ik begrijp dat je druk hebt, bedrijf en kind, heb ik respect voor.

Maar je kan het en je zal zien als je steeds betere voeding neemt dat je dat stemmetje nooit meer hoort.

Je kan het echt wel, je bent niet voor niets hier terecht gekomen, dus de wil is er.

En de weg ligt open voor je.

 

[Moondust]

Ik heb geen advies, maar herken me in veel aspecten van je verhaal. Ik weet eigenlijk ook niet waar te beginnen. Ik wil het zo graag allemaal goed doen en lijk zover van een gelukkig en gezond leven vandaan. Mijn uitdaging is om vrede te hebben met hoe het nu is en stap voor stap wat verbeteringen door te voeren. Gelijk van 0 naar 100 in een week gaat niet. Dus rustig aan en genieten van de weg en niet gericht op het einddoel. Vandaag ging er bij mij hier weer vanalles mis. Zo wil ik het niet, maar toch is het zo. Acceptatie van wat is is blijkbaar erg lastig voor me. Maar eht begint met me daarvan bewust worden en erop verder bouwen met vallen en opstaan. Alles mag niets moet. Vertrouwen op de eigen koers, daar ligt mijn weg.

Dit is geen advies aan jou, maar wellicht heb je er wat aan. Zet um op!

 

[Tanja]

Catharina, 3% h202 op de huid kan echt geen kwaad, daar ga je niet van ontgiften.

 

[Poekie]

Catharina, welkom

Je hebt al heel veel adviezen gekregen, daarom van mij alleen een welkom.

Lia

 

[Poekie]

Catharina, welkom

Je hebt al heel veel adviezen gekregen, ik voeg er nog eentje aan toe.

Om je maagzuur te verbeteren: gebruik je al de appelazijn en/of citroensap in je sole? Een half uurtje voor elke maaltijd.

Lia

 

[Guest]

Hallo Catharina,

Eerst en vooral mijn petje af voor alle veranderingen die je inmiddels doorgevoerd hebt. Zelf heb ik ook heel wat jaren op de toppen van mijn tenen gelopen en wisselde mijn stemming soms van dag tot dag. Als geen ander herken ik heel goed je ervaringen.

Het is dan ook goed dat je een eigen zaak opgestart ben. Dan heb je meer flexibiliteit met betrekking tot de invulling van je werkweek en als je goed in je vel voelt dan zal het succes en het leuke netwerk om je heen van zelf gaan komen. Vier jaar geleden hebben we zelf hier ook de stap gezet en we hebben er hier nog geen dag spijt van gehad.

Even 2 zaken die me uit je verhaal opvallen. Als ik alles goed doorlees, dan lees ik dat je bijnieruitputting hebt.

1. In veel gevallen is er een wisselwerking van de bijnieren met de schildklier die ook niet goed functioneert. Zelf denk ik dat je schildklier mogelijkerwijs te traag werkt. Zelf heb ik me hier ook een hele periode minder energiek door gevoeld. Oorzaak is een tekort aan jodium. Uit je voedingsgewoonten wordt me niet duidelijk of je voldoende jodium uit je voeding haalt vandaar dat ik je even dit ter overweging meegeef.

Bronnen van jodium zijn eieren van grasgevoerde kippen (4 tot 5 in de week) , en 1 tot 2 maal in de week eten van een van de volgende visvarianten : kabeljauw, wildwaterzalm, hollandse nieuwe, haring en zeevruchten. Je kan jodium ook uit Lugol's halen, waar ik geen voorstander van ben om de reden dat je momenteel nog borstvoeding geeft.

2. Veel kans dat je ontregelde hormonenhuishouding met een verminderde schildklierwerking te verklaren valt. Uit alles wat je meld, leid ik af dat je mogelijk met een oestrogeendominantie te maken hebt. Herkenningspunten hiervan zijn een extreem lange menstruatie en het ervaren van wisselende stemmingen.

Zelf heb ik dit opgevangen door het smeren van de bio-identieke progesteroncreme van Dr. Lee. Dit is een natuurlijke bron van progesteron en binnen een periode van 3 tot 4 maanden, zou je jezelf hierdoor al heel wat beter kunnen voelen. Hier even verder gekeken over het effect van de creme in het geval je moest beslissen om dit samen in combinatie met borstvoeding te doen. Om de reden dat je dit smeert en niet slikt, kan het niet in de moedermelk terecht komen.

 

[Catharina]

Ik ben even afwezig geweest, want ik ben ziek! Nooit word ik geveld door griep en nu heb ik buikgriep. Ik klink bijna blij! Is de ontgifting begonnen? In eerste instantie kreeg ik geen echte ontgiftingsverschijnselen, maar nu ben ik aan de buikloop, heb ik buikkrampen en ineens slaat het om naar obstipatie. Veel rauwe melk, citroen en kokosolie, it is! Iets anders verdraag ik nu niet.

Henk, daar waak ik ook voor. Het komt ook allemaal goed; zo positief ben ik dan wel weer. Ik vind mezelf ook niet zielig, want anders had ik mijn verhaal niet kunnen vertellen.

Ik merk gelijk een lichte verandering bij mijzelf nu ik ben begonnen met het natuurlijk bijnierextract. Dat terwijl ik bijna mijn periode heb, ongelooflijk. Trouwens, sinds ik ben begonnen met het bijnierextract slaapt mijn dochter 's nachts door. Zij werd altijd 's nachts wakker en wilde dan gerust twee uren niet meer slapen, maar ineens slaapt ze door. Toeval of...? Kan jij, of iemand anders, mij daar meer over vertellen?

Bedankt voor je inspirerende woorden, Moondust!

Tanja, bedankt. Dan weet ik wat me te doen staat.

Poekie, ook jij bedankt. Ik begin de dag met sole, of water, met een uitgeperste citroen. Niet altijd met sole, omdat ik veel Keltisch zeezout gebruik om mee te koken. En te veel is ook niet goed.

Hallo Vivianne, bedankt voor je bericht met vernieuwende informatie! De flexibiliteit van een eigen zaak is inderdaad handig, maar geeft ook vaak het gevoel van 'altijd aan het werk zijn'. Gelukkig heb ik verder geen zorgen over het bedrijf; dit loopt allemaal goed.

Ik heb inderdaad bijnieruitputting, zoals ik in de voorstelpost schreef. Als de schildklier te traag werkt, is er toch meestal overgewicht? Daar heb ik namelijk geen last van, eerder ondergewicht. Ik moet wel zeggen, dat ik sinds ik ben begonnen met het natuurlijk bijnierextract, ik het gevoel heb dat ik gelijk een beetje ben aangekomen. Terwijl ik normaal gesproken kan eten, ik noem het altijd gekscherend 'vreten', omdat het zoveel is, zonder echt aan te komen. Ik eet wel elke week wilde zalm, haring, oesters, mosselen en wij eten ook veel eieren. Minimaal vijf in de week. Soms heb ik een week geen zin, maar dan ga ik er van uit dat mijn lichaam daar een reden voor heeft.

Het tweede punt dat je noemt, daar was ik niet van op de hoogte. Bedankt! Toevallig (maar toeval bestaat niet ;-)) kreeg ik een boekenlegger bij het boek van dr. Wilson van het boek van dr. Lee. Ik bestel de crème gelijk. Gebruik jij het nog steeds? Of vang je het nu op een andere manier op door bijvoorbeeld veel kruisbloemigen te eten?

 

[Guest]

Catharina, mooi dat je rommel kwijt gaat raken toch?

Je dochter zal net als jij gevoelig zijn en merken als jij beetje depri bent en geen rust hebt.

Nu jij je beter voelt, zal zij ook meer interne rust krijgen, daarom slaapt ze door, zo vang je twee vliegen in één klap.

 

[Guest]

Dag Catharina,

Ik gebruik de creme nog altijd tot volle tevredenheid.

In jouw geval kan je gewicht ook aan de lage kant zijn door het geven van de borstvoeding. Zelf had ik dit ook na de geboorte van onze dochter. Binnen een periode van 2 tot 3 weken zat ik hierdoor onder mijn normale gewicht.

Bij onze zoon is het niet zover gekomen om de reden dat ik na de bevalling een hormoneninjectie toegediend kreeg. Deze veroorzaakte heel wat ongemakken. Gelukkig kreeg ik de bijsluiter met bijwerkingen binnen een periode van 5 weken onder ogen en toen heb ik tijdelijk het Supplement Moeder en kind van Efamol ingenomen waardoor ik me geleidelijk aan beter ging voelen.

 

[Catharina]

Henk, ik vraag me af of het alleen daardoor komt. Maar, ik ben blij dat ik de rommel kwijt raak inderdaad.

Hallo Vivianne, dat is heel goed mogelijk. Ik zat inderdaad ook na drie weken onder (51 kilo) mijn normale gewicht (58 kilo). En nu na twee jaar ben ik nog niet terug op mijn normale gewicht. Ik zal me er verder in verdiepen. Bedankt!

 

[Guest]

Vivianne,

Jij schreef hier het volgende over progesteroncreme

Zelf heb ik dit opgevangen door het smeren van de bio-identieke progesteroncreme van Dr. Lee. Dit is een natuurlijke bron van progesteron en binnen een periode van 3 tot 4 maanden, zou je jezelf hierdoor al heel wat beter kunnen voelen. Hier even verder gekeken over het effect van de creme in het geval je moest beslissen om dit samen in combinatie met borstvoeding te doen. Om de reden dat je dit smeert en niet slikt, kan het niet in de moedermelk terecht komen..

Maar wat je op je lijf smeert kom toch in je bloed terecht en borstvoeding wordt van bloed gemaakt.

Ik las laatst een artikel over baby's die zonnebrand crème drinken via de borstvoeding. Dat gebeurt dan ook als je de progresteroncreme op smeert