Ja, er is uiteindelijk geen mogelijkheid dat vrije wil kan bestaan. Je bepaalt in die zin niet hoe je ermee omgaat. In de droom ervaar ik wel dat ik kan bepalen hoe ergens tegenaan te kijken. Feitelijk is dat een illusie. Net als acteren, feitelijk kan jij niet acteren, maar wordt er voor je geacteerd. Binnen de context van de droom kunnen we wel acteren, vanuit de context buiten de droom kunnen we dat niet.
voorstellen Hans
- Onderwerp starter Hansgemaakt
- Startdatum
G
Guest
Guest
Wat een diepe illusie heb je Moondust.
Quote:
Eerst zeg je: "Het leven bepaalt wat er met mij gebeurt. Ik bepaal hoe ik ermee omga". Dan zeg je weer: "Ja, er is uiteindelijk geen mogelijkheid dat vrije wil kan bestaan. Je bepaalt in die zin niet hoe je ermee omgaat".
En dan zeg je dus dat er uiteindelijk geen mogelijkheid is dat vrije wil kan bestaan, terwijl je hier boven twee keuzes maakt die elkaar ook nog eens tegen spreken.
Wat een fantasie in tegenstrijdigheden.
Quote:
Eerst zeg je: "Het leven bepaalt wat er met mij gebeurt. Ik bepaal hoe ik ermee omga". Dan zeg je weer: "Ja, er is uiteindelijk geen mogelijkheid dat vrije wil kan bestaan. Je bepaalt in die zin niet hoe je ermee omgaat".
En dan zeg je dus dat er uiteindelijk geen mogelijkheid is dat vrije wil kan bestaan, terwijl je hier boven twee keuzes maakt die elkaar ook nog eens tegen spreken.
Wat een fantasie in tegenstrijdigheden.
Ik zal toch nog even wat toelichten m.b.t. de tegenstrijdigheden waarvan ik beticht wordt. Zijn het tegenstrijdigheden? Ja en nee, zoals altijd, afhankelijk van hoe je ernaar kijkt. Als ik zeg die boom is groen en die boom is rood, dan zou je dat als tegenstrijdige informatie kunnen zien. Immers, rood en groen kunnen niet dezelfde ruimte delen op hetzelfde moment. Echter, vanuit de context dat iedereen een bril op heeft (het persoonljike filter/ego), dan kan de ene persoon de boom als groen ervaren en de ander als rood. Het is een kwestie van context/niveau. Op deze wijze zijn onderstaande beweringen allemaal waar.
Quote:
Het leven bepaalt wat er met mij gebeurt. Ik bepaal hoe ik ermee omga.
Quote:
Vrije wil bestaat niet.
De meeste mensen zijn allergisch voor paradoxen, maar het leven is een en al paradoxen voor wie het wil/kan zien. Niets is wat het lijkt.
Quote:
Het leven bepaalt wat er met mij gebeurt. Ik bepaal hoe ik ermee omga.
Quote:
Vrije wil bestaat niet.
De meeste mensen zijn allergisch voor paradoxen, maar het leven is een en al paradoxen voor wie het wil/kan zien. Niets is wat het lijkt.
robinAlexander
Well-known member
Moondust ik denk dat je menig persoon op dit forum behoorlijk Dizzyyy maakt met je teksten anders mij wel XD
G
Guest
Guest
Moondust het is zoals jij het ervan maakt het stof op de Maan dat alle kanten op kan gaan:
De Moondust sage will never end till his free will find his Waterloo in that he have a wil to be free.
Het ego zit vol tegenstrijdigheden, in je kronkels in je verstand en ego. De waarheid is de waarheid zonder kronkels of ego.
De wens is de vader van de gedachte. Waar je je op richt zo reageer je en denk je, je gelooft iets, omdat je wil dat het zo is.
Er is genoeg duidelijkheid om je en in je. Maar als je het niet ziet, zie je ook geen steek.
En daar gaan dan je gezochte steekhoudende argumenten/toelichtingen. Op weg naar het zelfloze, het zelfloze heeft niks nodig want er is niks in hem...........
Jij zoekt het in het hoofd en ego, maar je moet het probleem niet willen oplossen op het zelfde niveau als waar het zich manifesteert........
We zijn hier op de aarde in onze persoonlijke vorm om ervaringen op te doen, niet om ons ervan te distantiëren. We zijn op een leerschool. Een leerschool waar je je vrije wil nodig hebt en gekregen hebt, om het verschil te maken.
Leer jezelf kennen, niet ontkennen. Je bent van oorsprong volmaakte liefde, die voorkomt uit volmaakte liefde.
De Moondust sage will never end till his free will find his Waterloo in that he have a wil to be free.
Het ego zit vol tegenstrijdigheden, in je kronkels in je verstand en ego. De waarheid is de waarheid zonder kronkels of ego.
De wens is de vader van de gedachte. Waar je je op richt zo reageer je en denk je, je gelooft iets, omdat je wil dat het zo is.
Er is genoeg duidelijkheid om je en in je. Maar als je het niet ziet, zie je ook geen steek.
En daar gaan dan je gezochte steekhoudende argumenten/toelichtingen. Op weg naar het zelfloze, het zelfloze heeft niks nodig want er is niks in hem...........
Jij zoekt het in het hoofd en ego, maar je moet het probleem niet willen oplossen op het zelfde niveau als waar het zich manifesteert........
We zijn hier op de aarde in onze persoonlijke vorm om ervaringen op te doen, niet om ons ervan te distantiëren. We zijn op een leerschool. Een leerschool waar je je vrije wil nodig hebt en gekregen hebt, om het verschil te maken.
Leer jezelf kennen, niet ontkennen. Je bent van oorsprong volmaakte liefde, die voorkomt uit volmaakte liefde.
@Moondust
Je praat jezelf er iedere keer mooi uit.
Je praat als een puber die zichzelf behoorlijk slim vind en alleen als doel heeft om
anderen af te troeven en dwars te liggen.
Toen ik nog puber was had je de reactie:"Je praatjes zijn goed, maar je smoesjes deugen niet" gekregen.
Dat is het ook alleen maar: woorden,woorden en nog eens woorden.
Allemaal vanuit het denken, zonder gevoel.
Ik blijf ook steeds het gevoel houden, dat je op de vlucht bent voor je pijn.
Dat je die pijn overschreewt met mooie praatjes en slimme woordtrucjes. En ze voor jezelf
aan alle kanten ontkent.
Een van de fases van rouwverwerking is ontkenning. Het is de bedoeling dat je die fase
afwisselt met boosheid en verdriet.
Ik heb het idee dat je blijft hangen in de ontkenning.
Terwijl, als je door de boosheid en zeker door je verdriet gaat, dan groei je pas echt.
Dan ga je dat verdriet ook aanvaarden als een stuk van jezelf.
Dan vind je ook het ontkenningsgeloof en ontwijkingsgeloof dat je nu aanhangt
verschrikkelijk puberaal.
Zo komt het ook echt over op mij en ik denk ook zeker op anderen.
Ik krijg ook echt de gedachte: "Wanneer gooi je dat achtelijke masker van ontkenning
en ontwijking van jezelf eens af en grow up".
Je praat jezelf er iedere keer mooi uit.
Je praat als een puber die zichzelf behoorlijk slim vind en alleen als doel heeft om
anderen af te troeven en dwars te liggen.
Toen ik nog puber was had je de reactie:"Je praatjes zijn goed, maar je smoesjes deugen niet" gekregen.
Dat is het ook alleen maar: woorden,woorden en nog eens woorden.
Allemaal vanuit het denken, zonder gevoel.
Ik blijf ook steeds het gevoel houden, dat je op de vlucht bent voor je pijn.
Dat je die pijn overschreewt met mooie praatjes en slimme woordtrucjes. En ze voor jezelf
aan alle kanten ontkent.
Een van de fases van rouwverwerking is ontkenning. Het is de bedoeling dat je die fase
afwisselt met boosheid en verdriet.
Ik heb het idee dat je blijft hangen in de ontkenning.
Terwijl, als je door de boosheid en zeker door je verdriet gaat, dan groei je pas echt.
Dan ga je dat verdriet ook aanvaarden als een stuk van jezelf.
Dan vind je ook het ontkenningsgeloof en ontwijkingsgeloof dat je nu aanhangt
verschrikkelijk puberaal.
Zo komt het ook echt over op mij en ik denk ook zeker op anderen.
Ik krijg ook echt de gedachte: "Wanneer gooi je dat achtelijke masker van ontkenning
en ontwijking van jezelf eens af en grow up".
Helemaal mee eens, Bambi! De praatjes en smoesjes van Moondust hebben mij geinspireerd om een topic te starten over spiritueel nihilisme. Uit de reacties blijkt dat niet alleen Moondust hier aan lijdt, het is ook inherent aan onze moderne 'wetenschap'.
Mike
Mike
Forum statistieken
