Ik luister / kijk nu naar een tijdelijk alleen dit weekend online beschikbaar interview met David Asprey (die van de bulletproof coffee
http://www.bulletproofexec.com/ https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=B3IkyBrCQh0 ): iemand die ook vreselijk leed onder de ziekte van lyme en meer (schimmels, mycoplasma e.d.).
Hier een kleine uitsnede uit het transcript dat ik zelf heb gemaakt:
Quote:
Binnen 18 maanden werd hij langzaam na 20 minuten ozontherapie per dag weer terug de oude.
Als je heel ziek bent zoals Dave was, zegt hij, dan word je je bewust van alles wat energie vreet zoals in zijn geval destijds een toxische relatie bijv., schimmels, gluten en msg bijv.
Hij heeft nu nog steeds allergieen die hij voor zijn lymeperiode niet had zoals msg, daar kan hij nog steeds niet tegen.
Ook de interviewers (ex-?)lymepatienten) krijgen nog steeds last na het eten van msg: de mannelijke interviewer krijgt er opvliegers van en Dana krijgt er angstaanvallen van.
Komt dat nu doordat je als lymepatient altijd extra gevoelig blijft of omdat je er bewustzijn op hebt?
Hoe doen de chinezen dat die zoveel msg dagelijks naar binnen werken kennelijk?
Dave Asprey vertelt over een vrouw in Tibet die klaagde over migraineaanvallen.
Dave Asprey opperde dat het aan de msg moest liggen maar dat ontkende ze.
Terwijl ze de aanval in zijn bijzijn letterlijk kreeg vlak na het eten van msg-rijke voeding.
En vervolgens bagatelliseerde ze toch oorzaak en gevolg.
Staaltje kop-in-het-zand van de bovenste plank.
http://lymelesslivemore.com/speakers/dave-asprey/
In het interview noemt Dave Asprey zichzelf een kanarie in de kolenmijn, maar hij is er niet meer rouwig om omdat hij heeft geleerd wat slecht is voor hem en wat niet.
Dat bewustzijn had hij anders niet gekregen en inmiddels heeft hij een enorm uithoudingsvermogen en is nauwelijks nog ziek noch verkouden en straling: daar heeft hij geen last van en ook jet lags kunnen hem niet klein krijgen terwijl hij in een jaar 150 keer vliegt.
Quote:
Als je de ziekte van lyme hebt, dan is dat echt niet fijn.
Waarschijnlijk krijgt iedereen om je heen de ziekte ook nog.
Die spirocheten hebben zij ook in hun lijf.
Je moet de symptomen zien onder controle te krijgen.
Als dat gelukt is dan is het je taak als kanarie in de kolenmijn om de mensen om je heen op dit punt op te voeden.