Hij moet het zeker zelf weten. Als na verloop van tijd zijn tanden uit zijn mond vallen, komt hij hopelijk tot andere inzichten. Ik heb recentelijk het werkelijk fantastische boek The Meat Fix gelezen van John Nicholson. Net als Lierre Keth (The Vegetarian Myth) is ook Nicholson langdurig (26 jaar) vegetarier geweest, waarvan het merendeel veganist. Net als Keith sloopte hij zichzelf lichamelijk en geestelijk op dit zeer schadelijke voedingspatroon. En net als Keith komt Nicholson tot de conclusie dat veganisten zich buiten de heilige cyclus van leven en dood willen plaatsen en daarmee in feite hun menselijkheid en hun plaats in deze heilige cyclus ontkennen.
Ufo, weet je nog dat ik beargumenteerde dat er een spirituele kant zit aan vleesconsumptie? Dat de energie van het dier voortleeft in de consument ervan? Dit ontging jou volledig. Twee citaten uit The Meat Fix die ik speciaal voor jou heb vertaald:
Quote:
Het 'onbeschaafde' aspect beviel me: met mijn handen eten, zoals onze voorouders waarschijnlijk dat deden, het vlees van het bot afscheuren, in plaats van beleefd een mes en vork gebruiken. Dat sprak me heel erg aan. Voor de meeste mensen zal het de gewoonste zaak van de wereld zijn, maar voor mij was het tegenovergestelde waar. Het voelde alsof ik één werd met het dier; bijna intiem ermee.
Ik leunde achterover na het eten, terwijl het vet langs mijn kin droop en lachte opnieuw om het plezier dat zulke kleine lamsboutjes me hadden verschaft. Ik bracht een dronk uit op het lammetje dat zijn leven voor mij had gegeven.
Quote:
Ook ben ik van mening dat mijn veranderde voeding me in verbinding heeft gebracht met het verleden, met mijn overgeleverde voedseltradities en me los heeft gekoppeld van de krankzinnige wereld van modern voedsel, die vergeven is van schreeuwende reclameboodschappen en rare ideeën over wat wel of niet natuurlijk is. Ik zie nu in dat ik als vegetariër me er veel te druk om maakte. Alles was een politieke boodschap, alles was een hokje dat moest worden aangevinkt. Nu ik alles tot de essentie heb teruggebracht voelt het bevrijdend en goed om onderdeel uit te maken van een veel oudere traditie van vleesconsumptie. Vroeger wilde ik me van deze traditie losmaken; nu voelt het goed om ermee verbonden te zijn.
En, als ik even een beetje kosmische filosofie op je los mag laten, ik voel me ook verbonden met het wiel des bestaans, met de cirkel van leven en dood waarvan ik me wilde afscheiden als niet-vleeseter. Dit is geen verheerlijking van de dood, maar een natuurlijk onderdeel van het leven. Het voelt ... hoe zal ik het zeggen? Het voelt ... heel.
Ik kan me alleen maar bij deze woorden aansluiten. Misschien moet je eerst geen vlees hebben gegeten om dit zo intens te ervaren, ik weet het niet.
Mike
