Er was eens een koning, in een land, eens luisterrijk en schoon, doch langzaamaan, verarmd en verpauperd, doch waar hij, den koning, door gansch den bevolking op handen werd gedragen. Op zijn verjaardag was dien bevolking werkelijk buiten zinnen. Uit veraf gelegen steden en dorpen kwamen menschen in klederdracht en stonden dan te zwaaien met oranje vlaggetjes. Ja, lezer, zo blij waren zij met hun koning. En, natuurlijk, niet te vergeten, den koningin. Ja, lezer, want dien koning had ook een vrouw, den koningin dus. En net zoals in boer zoekt vrouw, heeft ook den koning een koningin gezocht en… gevonden. Hoe dat in hemelsnaam is geschied, is mij nog altijd een raadsel. Doch den bevolking was daardoor in jubelstemming. Dat begrijpt den lezer. Dat laat zich niet lang raden.
Het waren beiden diep bewogen menschen, die zich het leed van al dien aangespoelde armoezaaiers zeer sterk aantrokken. Logisch, daar is een koning voor. En toen geschiedde, als een schitterende zonnestraal door een donkere lucht, zomaar ineens, dat dien koning zijn prachtig grote paleis beschikbaar stelde voor al dien nutteloze, aangespoelde, zielige negers. Helemaal gratis. Welk land heeft er zo’n koning? Nou? Ik durf te wedden: Niet één!
Dien bevolking van dat land waren vrij simpele lieden. In hun vrije tijd keken zij naar domme televisieprogramma’s over boerinnen die een boer zochten. En andersom. Zo waren er nog meer infantiele programma’s, waar dien bevolking van smulde en ook avond aan avond naar keek. Daardoor waren zij totaal onwetend over wat er in den grote wereld allemaal voor vreselijks geschiedde. En dat was niet mis. Dat weet den lezer van “E.J. Bron” maar al te goed.
https://ejbron.wordpress.com/2017/06/25/diep-bewogen-menschen/
Mike