De ondergeschikte positie van de vrouw in de islam is evident, Allah lijkt niet erg van vrouwen te houden. Er is zelfs in het Arabisch een apart woord voor groepsverkrachtingen: taharrush is het verschijnsel dat vrouwen door groepen mannen worden omsingeld, die zich vervolgens aan hen vergrijpen.
(...)
De vraag is of de islam een godsdienst is of een ideologie. Op grond van de geloofsbelijdenis is de islam een godsdienst en in Nederland kennen wij vrijheid van godsdienst. Een ideologie daarentegen wil de maatschappij naar haar denkbeelden inrichten en dat wil de islam ook. De islam is dus zowel godsdienst als ideologie.
(...)
De ramadan is een maand van vasten; overdag wordt er van zonsopgang tot zonsondergang niet gegeten en gedronken. Daarna volgt een gezamenlijke maaltijd, iftar. De vastenmaand eindigt met het Suikerfeest. Het vasten dient om de dominantie van de islam naar binnen te benadrukken door de “ware gelovigen” deze verplichting op te dringen. Ook “ongelovigen” worden uitgenodigd voor gezamenlijke iftar-maaltijden. Veel overheidsdienaren blijken daaraan mee te doen. De ramadan is trouwens de gevaarlijkste tijd voor niet-moslims. Hij is nog niet begonnen of er worden in de avonduren bussen bekogeld en auto´s in brand gestoken. Allah roept aan het einde van de vastenmaand de gelovigen in het zogenaamde zwaardvers op tot het doden van alle ongelovigen: (soera 9:5 – “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, dood dan de afgodendienaren waar je hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen en loert op hen uit elke hinderlaag. Maar als zij berouw hebben en het gebed houden en de Zakaat betalen, laat hun weg dan vrij. Voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol.”)
(...)
Vaak spreken moslims met dubbele tong: naar buiten toe in de taal van de vijand doen ze gematigde uitspraken en dragen uit dat de islam een “religie van vrede” is door tolerante, geabrogeerde passages uit de koran aan te halen. In een moskee wordt, veelal in het Arabisch, dezelfde kwestie heel anders belicht en met andere argumenten. (zo zei Arafat in het Engels iets heel anders dan in het Arabisch) Ook komt het voor dat een imam in een gastland integratie preekt en in zijn thuisland een voorvechter van het kalifaat is, maar als hij daarop wordt aangesproken, ligt het altijd aan de vertaling, die niet deugt.
https://ejbron.wordpress.com/2017/08/17/islam-voor-westerlingen-deel-3/
Mike