Adrenal

@Surv
Ik juich het alleen maar toe dat je gelijk zou hebben.
Maar vertel, waar zit de oplossing dan in?
Wat is de gouden sleutel tot heling?
Begin met - eerst voorzichtig aan - kijken naar en beleven van wat er in jezelf in elke dimensie en op elk moment gebeurt zonder dat te analyseren of er over na te denken.
Persoonlijke instructie van iemand die daar handigheid in heeft verkregen helpt.
Die moet je dan nog even zien te vinden.
Eenmaal die vaardigheid geleerd te hebben kun je je eigen trauma's zelf helen.
Hint:
Als die er geld voor vraagt om jou dat helpen aan te leren, of jou inspireert om een volgeling te worden, is die persoon een neppert.
Als dat in het boek van Griet staat dan verzoek ik je het plot te verklappen.
De schrijfster beschrijft een mogelijk traumaheling traject, heel leesbaar beschreven en heel boeiend.
 
Definieer 'heling'. Er zijn veel therapieen gericht op het uitwissen van traumatische herinneringen, waaronder hypnose, EFT, EMDR en NLP. Ik doe niets af aan het nut of de werkzaamheid van dergelijke methodes, als het voor sommige mensen verlichting of zelfs 'genezing' betekent geldt het aloude principe: wie geneest heeft gelijk. Ik kan enkel mijn visie hierop geven.

M.i. gaat het niet om het 'uitwissen' of 'herprogrammeren' van het brein. Dat is een typisch westerse benadering die uitgaat van de 'maakbare mens'. De 12-stappen methode van AA heeft mij geleerd dat het eerder gaat om het opgeven van de controle en om overgave aan een Hogere Macht.

Wat het mij heeft geleerd is dat heling is inzien dat je heel bent geboren in het evenbeeld van je Schepper en dat je er voor kunt kiezen om terug te keren naar diezelfde heelheid, iets wat ook wel een 'spirituele wedergeboorte' wordt genoemd. Dit doe je door lagere emoties als spijt, schaamte en schuldgevoel niet toe te laten. Deze leiden tot angst en boosheid en zijn contraproductief. Via het stappenwerk leer je om NEUTRAAL en OBJECTIEF naar jezelf te kijken, je leert om.je eigen negateve programmeringen en projectiemechanismes te doorzien zonder hier een oordeel over te vellen. Hierdoor leer je op een volwassen manier om te gaan met je feilbaarheid, waardoor je vergevingsgezind wordt niet alleen naar jezelf maar ook naar anderen.

Kortom, je leert omgaan met the good, the bad and the ugly van jouzelf. Hierdoor krijg je een verschuiving van je bewustzijn die niet gebaseerd is op het wegpoetsen van nare herinneringen maar deze betekenis leren geven, je pijn wordt een springplank voor geestelijke groei en mag er dus juist zijn. Dit is letterlijk in-zicht, je leert je eigen binnenwereld beter bekijken en letterlijk anders zien. Boven bewustzijn staat weer 'awareness'. Lastig te vertalen in het Nederlands, maar noem het maar alertheid. Het gaat er om dat je met je inzichten en bewustzijn over je feilbaarheid en emotionele valkuilen voortdurend zelfcorrigerend te werk gaat omdat je je daar nu bewust van bent en alert op bent.

Dit is volgens mij de definitie van heel-ing. Jezelf leren zien als heel met al je verwondingen en beschadigingen, maar ook met al je mooie en liefdevolle kanten. Mijn sponsor bij AA noemde dit een 'boekhouding' die een plus en een min heeft. Dus juist niets verdringen of wegpoetsen of herprogrammeren, dat zijn allemaal westerse controlemechanismes. Het gaat juist om totale dankbaarheid en dienstbaarheid naar je Hogere Macht en naar je medemens, in deze volgorde. De actieve rol die van jou wordt verwacht is jezelf leren kennen en op een volwassen manier hier mee om leren gaan op basis van OBJECTIVITEIT en NEUTRALITEIT.

Je hoeft alleen maar naar Gaza te kijken om te zien dat dit werkt. De trauma's die deze mensen te verwerken krijgen zijn onbeschrijflijk. Wat je echer ook ziet is hun onwrikbare geloof in het Allerhoogste. Ik geef het je te doen om na het verlies van je hele gezin te zeggen: van Allah komen wij en naar Allah keren wij terug. Het is de totale overgave aan de wetenschap dat God wikt en beschikt en dat wij hier niets over te zeggen hebben, onze tijd op deze aarde is beperkt en de Palestijnen zien het zelfs als een eer om terug te mogen keren naar je Schepper. Wij westerlingen snappen dit niet, omdat wij uitsluitend het verlies zien en niet de winst. De pijn en het leed houden ons gevangen, maar deze mensen zijn vrij, ook al beschikken ze bij lange na niet over de materiele middelen waartoe wij wel toegang hebben.

Deze mensen blijven ondanks alles in hun kracht staan omdat ze weten waar ze deze aan te danken hebben. Wij westerlingen verkeren in permanente doodsangst, zij verkeren in permanente levenskracht. Wij over-leven in vrijheid, zij leven in gevangenschap. Ik ben er dan ook van overtuigd dat zij een veel grotere capaciteit hebben voor traumaverwerking. De herinneringen aan pijnlijke gebeurtenissen zijn onuitwisbaar, maar dat hoeft ook helemaal niet. Het heeft allemaal te maken met ZINGEVING en toegeven aan je machteloosheid en stuurloosheid en beseffen dat je je leven te danken hebt aan een liefdevolle Schepper en dat elke dag telt, omdat je nooit meer dan 24 uur van je levensplan te zien krijgt.

Mike
 
Laatst bewerkt:
Mike, jij verwoordt hierboven wat ik heb mogen ervaren. Ik kon en kan het niet verwoorden, maar ben je zeer dankbaar voor je bericht. Dit sterkt, dit verduidelijkt, dit bevestigt.

Absoluut eens!
 
Ik spreek eveneens uit ervaring. Als jij en ik dit kunnen leren kan iedereen dit. Edwin, als je op deze manier geholpen wil worden neem dan contact met me op.

Mike
 
Ik spreek eveneens uit ervaring. Als jij en ik dit kunnen leren kan iedereen dit. Edwin, als je op deze manier geholpen wil worden neem dan contact met me op.

Mike
Lijkt me een veel beter en mooier en liefdevoller idee dan een psych Edwin. Al zou je dit eerst proberen, dan kan je daarna altijd nog wel die reguliere zorg koekwauzen treiteren als je daar zin in hebt.
 
Ik spreek eveneens uit ervaring. Als jij en ik dit kunnen leren kan iedereen dit. Edwin, als je op deze manier geholpen wil worden neem dan contact met me op.

Mike

Ik heb geen PTSS, depressieve gedachten of soortgelijke ernstige problemen. Het gaat bij mij om lichte klachten, zoals te lang bezig blijven in mijn hoofd als er iets vervelends is gebeurd. Dat geeft onrust (wat voor het lichaam stress is) en dat heeft invloed op alles.

Deze psycholoog werkt met online programma's.
Niet met bezoeken bij iemand in een kamertje in een GGZ-gebouw.
Dat lijkt mij niks. Alleen dat geeft al een slecht gevoel denk ik.
Het niet hebben van gesprekken heeft als voordeel dat het niet snel gaat over problemen van degene waar mee gesproken wordt.

Tot nu toe kan ik me er goed in vinden. Ik had al het idee om zodra ik hier klaar mee ben het 12-stappen plan te doen met Mike. Dan neem ik contact met je op. Ik zie het als twee dingen die elkaar aanvullen. (y)

Twee belangrijke dingen waar we zelf veel invloed op hebben zijn voeding en mentale gezondheid. Daar kunnen al veel ongemakken mee worden opgelost.
 
@edwin
Voordat je een psych, die zelf barst van de problemen en wie dat projecteert naar jou, raadpleegt zou ik je willen vragen [bij deze] om dit stuk tekst te lezen: https://www.germaansegeneeskunde.nl/longen/#bronchiaalslijmvlies

Je bronchitis heeft een oorzaak. Er ligt een biologisch conflict aan ten grondslag. Overigens is dat bij alle 'ziektes' het geval. Deze maatschappij heeft ons precies alles contra geleerd. David Icke [voor wat het waard is, maar ook het kwaad moet ons de waarheid vertellen] zegt al: everything is backwards, everything is upside down.
Op 3.22 bij Def P 'Baas in eigen brein' voor wat luchtigheid:


Meer valt op de site [zie link hierboven] te lezen. Er komt ook nog eens rechts- en linkshandig en hormoonstatus bij kijken.

Ik hoop van harte dat je kunt zien bij en voor jezelf waar dit conflict vandaan komt en dat je die op kunt lossen.
Weet ook dat niet alles op te lossen is. Dit kan je zien bij PTSS. Verder is voor sommige mensen een oplossing niet verstandig daar dit juist te heftig is. Dit staat ook wel ergens op die site.
Dan komt 'ermee leren leven' om de hoek.


Heks, bedankt voor de link. Ik ga het lezen. (y)
 
Heks, bedankt voor dit artikel, heel interessant.
Uiteraard graag gedaan Hilde.

Die hele site vind ik mega interessant. De materie is groot, veelomvattend, maar je kan er zo enorm veel kanten mee op.
Er is een index waar je 'aandoeningen' kunt opzoeken en zo meer te weten komen.

Ondertussen heb ik voor mezelf de conclusie gemaakt dat van alle kwaaltjes, pijntjes, ziektes e.d. er altijd een stressfactor / trauma / biologisch conflict aan ten grondslag ligt en dat we dus niet 'ziek' worden, maar juist dat we herstellende zijn op het moment dat we denken wat te mankeren.
Het huidige systeem waarin we leven heeft alles omgekeerd, dus heeft genezing als ziekte benoemd.

Ga naar een dokter, krijg een diagnose [bijvoorbeeld kanker] en dan krijg je er weer een biologisch conflict / stress factor bij. Die diagnose werkt dus ten nadele en niet ter bevordering van genezing.
In real life viel me dat al veel vaker op helaas. Mensen gaan ten onder aan die diagnoses.

Dus ik raad iedereen aan om te leren leven met de ongemakken die het biedt als je lichaam weer probeert in balans te komen. Het lichaam is gericht op overleven, niet op vernietigen.
 
Kijk uit met Adenal.
Dat middel is bedoeld om niet goed functioneren van de bijnieren te compenseren.
Als je bijnieren uitgeput zijn ligt daar mogelijk een trauma aan ten grondslag.
Trauma's putten je lichaam op de achtergrond uit.
Surv, ik heb hier toch nog een vraag of wat over.

Als adrenal supplement niet de meest gunstige keuze zou zijn, weet jij dan iets anders of een andere methode aan te raden? Een PTSS-er is immers behoorlijk veel [lees: altijd] moe en de spanningen zitten en blijven zitten in het lijf.

Als iemand anders een advies heeft zou dat eveneens heel welkom zijn.
 
  • Leuk
Waarderingen: Surv
Surv, ik heb hier toch nog een vraag of wat over.

Als adrenal supplement niet de meest gunstige keuze zou zijn, weet jij dan iets anders of een andere methode aan te raden? Een PTSS-er is immers behoorlijk veel [lees: altijd] moe en de spanningen zitten en blijven zitten in het lijf.

Als iemand anders een advies heeft zou dat eveneens heel welkom zijn.
Kom ik nog op terug.
 
Heks, bedankt voor de link. Ik ga het lezen. (y)
@edwin
Het volgende kwam ik tegen en moest denken aan je operatie aan de blindedarm. Wellicht biedt dit nog een klein stukje voor de persoonlijke puzzel:

Bij SYNDROOM, als gevolg van een actief verlatingsconflict of bestaansconflict met betrekking tot de nierverzamelbuizen, wordt het vastgehouden vocht overmatig opgeslagen in het genezingsgebied. De vergrote zwelling kan de dikke darm blokkeren; in de appendix kan al een occlusie (verstopping) optreden tijdens de conflictactieve fase. Het is tijdens de helingsfase dat de appendix ontstoken raakt en gediagnosticeerd zal worden als een blindedarmontsteking. Een scheuring van de appendix treedt op wanneer de Epileptoïde Crisis intens is.
bron: https://danielderweduwen.be/darmkanker-van-de-dunne-darm/
 
Jazeker, al ben ik er zelf ook nog niet superbekend mee.

Het concept komt van auteur Stephen Porges, hij onderscheidt drie hoofdsystemen:
  1. Ventrale vagale staat (veiligheid en sociale betrokkenheid): Bevordert rust, verbondenheid en zelfregulatie.
  2. Sympathische staat (vechten of vluchten): Activeert bij waargenomen gevaar, verhoogt alertheid en energie.
  3. Dorsale vagale staat (bevriezen of instorten): Treedt op bij extreme dreiging, leidt tot uitschakeling of terugtrekking.

Hoe beter je in balans bent hoe groter de speelruimte is tussen sympatisch (overactief) en dorsaal (onderactief). Het idee is dat je wel in die staten mag komen, maar niet te lang en zeker niet permanent.

Ik ben een cursus hierover aan het volgen van Jan Bommerez, een auteur die ik zeer waardeer. Hij vertelde erover bij een podcast bij Jorn Lukaszczyk.

Maar ook zonder dit kom je een aardig eind in het konijnenhol. De nervus vagus is een van de belangrijkste zenuwen in dit systeem.
 
Jazeker, al ben ik er zelf ook nog niet superbekend mee.

Het concept komt van auteur Stephen Porges, hij onderscheidt drie hoofdsystemen:
  1. Ventrale vagale staat (veiligheid en sociale betrokkenheid): Bevordert rust, verbondenheid en zelfregulatie.
  2. Sympathische staat (vechten of vluchten): Activeert bij waargenomen gevaar, verhoogt alertheid en energie.
  3. Dorsale vagale staat (bevriezen of instorten): Treedt op bij extreme dreiging, leidt tot uitschakeling of terugtrekking.

Hoe beter je in balans bent hoe groter de speelruimte is tussen sympatisch (overactief) en dorsaal (onderactief). Het idee is dat je wel in die staten mag komen, maar niet te lang en zeker niet permanent.

Ik ben een cursus hierover aan het volgen van Jan Bommerez, een auteur die ik zeer waardeer. Hij vertelde erover bij een podcast bij Jorn Lukaszczyk.

Maar ook zonder dit kom je een aardig eind in het konijnenhol. De nervus vagus is een van de belangrijkste zenuwen in dit systeem.

Peter Levin is ook met dit bezig.
 
Ben je op de hoogte van de polyvagaaltheorie en aanverwante oefeningen om gedoseerd het zenuwstelsel te ontladen?
Dank je wel Julian.

De nervus vagus is een van de belangrijkste zenuwen in dit systeem.

Natuurlijk ben ik gelijk gaan zoeken en vond toen o.a. wat herkenbare handvaten op de onderstaande site. Dansen, muziek, zingen, 'chillen' zijn allemaal dingen die ik telkens weer tegen kom bij PTSS / langdurige trauma, als ook het belang van goed werkende darmen, knuffelen, natuur en warmte.


[Edit: bovenstaand artikel noemt yoga, echter raad ik dat af.]
 
Laatst bewerkt:
Dank je wel Julian.



Natuurlijk ben ik gelijk gaan zoeken en vond toen o.a. wat herkenbare handvaten op de onderstaande site. Dansen, muziek, zingen, 'chillen' zijn allemaal dingen die ik telkens weer tegen kom bij PTSS / langdurige trauma, als ook het belang van goed werkende darmen, knuffelen, natuur en warmte.


Vertering/darmen heeft geen hoge prio in stresssituaties.

Wat ik wel heb geleerd is dat alle activiteiten die je noemt erg fijn en belangrijk zijn. Echter, het gewone leven draait in de tussentijd door. Het is fijn om te zorgen dat je óók actief ontlaadt en dus langzamerhand beter om kunt gaan met prikkels.

Dat ontladen ken ik van EFT o.a. maar de oefeningen gericht op het zenuwstelsel zijn anders van aard.

Misschien heb je iets aan de oefeningen van Stanley Rozenberg, zoals:
 
Vertering/darmen heeft geen hoge prio in stresssituaties.

Niet in acute stresssituaties inderdaad, maar bij PTSS en dus op de lange termijn merk ik dat het wel belangrijk [voor mij] is.

Wat ik wel heb geleerd is dat alle activiteiten die je noemt erg fijn en belangrijk zijn. Echter, het gewone leven draait in de tussentijd door. Het is fijn om te zorgen dat je óók actief ontlaadt en dus langzamerhand beter om kunt gaan met prikkels.

Dat ontladen ken ik van EFT o.a. maar de oefeningen gericht op het zenuwstelsel zijn anders van aard.

Misschien heb je iets aan de oefeningen van Stanley Rozenberg, zoals:


Ja het 'gewone leven' draait inderdaad door, echter is dan ook de vraag: in hoeverre laat je je meeslepen door wat 'gewoon' is in dit leven in dit land. Ik vind het dan ook belangrijk om te kijken naar wat je zelf kunt doen om dat leven aan te passen zodat je er makkelijker [dan wel: minder moeizaam] doorheen vliegt. Niet iedereen past in het keurslijf van het 'gewone' [en ik vermoed dat er eigenlijk maar weinigen in passen maar ze doen hun stinkende best].

Wat me gelijk opviel aan die oefeningen is dat de omgeving wel veilig moet zijn. Daar komt een PTSS mogelijk toch snel in de knel. Toch wel bedankt voor het delen :)
 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.549
Berichten
554.397
Leden
8.669
Nieuwste lid
BiancKus
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan