@ Mike
Ik zie dat ik 2 dagen geleden tegelijk met jou gepost heb en daarom een van jouw berichten aan mij over het hoofd heb gezien. Het ging over zielsprogramma's en entiteiten. Ik begrijp je weerstand, want ik hou er ook helemaal niet van als mensen hun verantwoordelijkheid willen ontlopen met allerlei spelletjes of verzinsels. Je vat de dingen niet op zoals ik ze bedoel, dus bij deze mijn verduidelijking.
Zielsprogramma's leggen niet iedere stap die we zetten vast zoals gelovige christenen of moslims wel eens zeggen 'het is God's wil' of 'Allah heeft het zo bepaald'. Een zielsprogramma betekent bijvoorbeeld dat je bepaalde afspraken hebt gemaakt met andere zielen om samen dingen uit te gaan werken (relaties bijvoorbeeld) en dat je besloten hebt om bepaalde dingen te gaan helen of ontwikkelen in je leven of in de samenleving. Op een of andere manier dien je daar vorm aan te gaan geven in je aardse leven. Hoe en wanneer precies is grotendeels aan je 'vrije wil', maar je ziel en je connecties kunnen wel ingrijpen wanneer je je niet aan je zielscontracten houdt. Sla je heel je zielsprogramma in de wind en leef je puur voor je lol, dan kan het zijn dat je ziel een gebeurtenis orkestreert waarin je bijvoorbeeld een ongeluk 'overkomt', waardoor je wakker wordt geschud en opeens gaat beseffen dat je andere dingen te doen hebt. Hiermee is totaal niet gezegd dat er geen duidelijke link is tussen ongezonde voeding en ziek worden. Dit verhaal ontkracht jouw visie helemaal niet. Het is niet de ene visie tegen de ander, het is de ene visie samen met de ander. Ik geloof ook in een vrije wil, maar in mijn ogen is die wel betrekkelijk. Of werkelijk een vrije wil hebben, wie zal het zeggen...
Quote:
Leed en vroegtijdig overlijden toeschrijven aan een vastomschreven (lijdens)weg neemt de verantwoordelijk van het individu volledig weg.
Wie bepaald wat 'vroegtijdig' overlijden is? Hoe kan je nu weten wanneer iemand behoort te gaan overlijden? En ik durf het haast niet te stellen: hoezo is er iets mis met overlijden? Het zijn allemaal maar opvattingen. Maar ik weet dat dit de geest helemaal op zijn kop zet, dus ik wil wel meegaan in het idee dat we allemaal recht hebben op leven en dat we dit als uitgangspunt dienen te nemen.
Wie bepaald wat leed is? Als je op vakantie gaat en het even moeilijk hebt onderweg omdat je koffer gestolen is of omdat je door een schorpioen gebeter wordt omdat je 's nachts met je dronken kop in de bosjes bent gaan pissen, kan dit leed dan niet in dienst staan van bewustzijnsontwikkeling? Hoort een stukje avontuur met voorspoed en tegenspoed niet bij een onderneming als een reis ondernemen? Misschien is een stuk of 20 levens op aarde ook wel zo'n reis...
Er is inderdaad veel (ogenschijnlijk) onrecht in de wereld en ook ik zie dit het liefste verdwijnen. Maar ik weet niet waar dit voor bedoeld is en welke functie het lijden van mensen heeft voor hun zielsontwikkeling. Het is steeds maar net op welk niveau je naar dingen kijkt. Hierdoor kunnen we gemakkelijk langs elkaar heen praten. Ik wil niet zeggen dat we dan maar passief moeten gaan toekijken. Iedereen moet maar doen wat die nodig vindt en vooral blijven voelen en reflecteren op zichzelf. En daarbij hoop ik dat mensen leren samenwerken in plaats van zichzelf tegen anderen te keren.
Entiteiten kunnen macht over je krijgen zo lang je lage trillingen in je energieveld hebt. Negatieve gedachtes, frustratie, haat, wrok en alle ongeheelde wonden, complexen en patronen hebben een lage trilling. Juist door deze te helen overstijg je het trillingsniveau en de macht van entiteiten waardoor ze iemand anders moeten gaan zoeken met zwakke plekken. Er ligt juist dus heel véél verantwoordelijkheid bij het individu om aan zichzelf te gaan werken, wanneer je het bestaan van entiteiten in ogenschouw neemt.
Ik vind het jammer dat je zo blijft vasthouden aan: Ik ken de realiteit. Er is net zo goed geen fysiek bewijs VOOR het bestaan van entiteiten als TEGEN het bestaan van entiteiten. Alleen het tastbare, zichtbare als waarheid erkennen vind ik zeer beperkt en bekrompen, alles voor waar aannemen vind ik te onbeperkt en goedgelovig. We zitten er beiden ergens tussen in, ook al lijkt het soms misschien van niet.