Ik heb meerdere malen meegekregen over autistische mensen die volwassen zijn, maar als een 3-jarige functioneren. Met hen is het erger dan mij en zelfs mijn oude autistische vriend gesteld.
Ik moet denken aan een autistische jongen(een oude vriend van mij geweest) die bij mij op speciale school heeft gezeten. Ernstig in zichzelf gekeerd, praat erg weinig, kromme rug en vreemde manier van lopen, daarnaast nam hij dagelijks ten minste 500 ml cola mee naar school. Geen suikers, want het was Cola light, maar of dat gezonder is? dat geloof ik niet.
Men zal op de speciale school toch verwachten dat leerlingen zoals ook hij zichzelf veel beter kunnen redden omdat je veel begeleidt wordt en veel tijd aan de leerlingen wordt besteed, om stap voor stap te helpen. Helaas ging het helemaal niet goed met die autistische leerling en ging het zelfs slechter. Op laatste schooljaar zelfs meisjes "aangerand" niet omdat hij een pervers mannetje was, maar omdat hij sociaal bijna 100% verlamd is. Nu woont hij in de zorgboerderij, omdat hij zichzelf niet kan redden.
Ik vertel dit soort voorbeelden om jullie een beeld te geven hoe zeer ernstig autisme kan zijn, sterker, gewoon is, want veel niet-autistische mensen denken veel te makkelijk over dat soort mensen, denken dat het niet veel voorstelt en daarmee hebben ze het echt helemaal mis. Feit is dat bijna alle autistische mensen zo goed als reddeloos verloren zijn, niet een harde uitspraak van mij maar waarheid. Bij mij scheelde het ook heel erg weinig en daarmee heb ik ook erg veel geluk mee gehad, ook ik functioneerde voordat ik aan WAPF deed niet veel beter dan een 8-12 jarige, zo klein was mijn wereld zeker wel ja, wat dat betreft ben ik ook maar heel blij dat ik zo hardnekkig doorgezet heb om voorbij mijn eigen comfortzones te gaan, terwijl ik, alhoewel moeizaam, toch de moeite nam om voedingspatroon te verbeteren, want als ik deze moeite niet genomen had, kan ik jullie garanderen dat het ook zeer slecht met mij was afgelopen, net zoals hoe het mijn oude vriend gesteld is. Ik ken mijn eigen degeneratieproces, dan had ik aan slapeloosheid geleden, was ik permanent verkouden geweest en zouden mijn autistische trekken veel ernstiger uitpakken, door slapeloosheid nog veel ernstiger bijnieruitputting met mogelijk zelfs onmenselijke gevolgen, dit alles heb ik (alhoewel wel op een randje) nog net weten te voorkomen dankzij WAPF. Nu snap ik ook wel waarom men hier zo bezorgd was over mijn degeneratieve toestand en ik ben Alexandra dankbaar voor de moeite dat zij mij geholpen heeft, zonder haar was het mij niet gelukt geweest, zij(en ook door mijzelf) is de reden waarom ik veel geluk heb gehad om niet door degeneratie ten onder te gaan, dan zou ook ik reddeloos verloren geweest zijn.
Gezondheid,