Maar erger vind ik het natuurlijk als het vet in m’n lichaam (aderen) achterblijft.
vet KAN NIET stollen in onze aderen, daar hebben we immers onze geniale cholesterol voor
Vet word door enzymen ontleedt in losse ketens, als het in de dunne darm komt zorgt gal ervoor dat de vet ketens water oplos naar worden door dat er micellen gemaakt worden die de vet ketens inkapselen, zo kunnen ze opgenomen Worden.
Eenmaal opgenomen worden er weer bruikbare vetzuren van gemaakt maar deze zijn wederom niet water oplosbaar, dus doet het lichaam hetzelfde ongeveer opnieuw, nu met chylomicronen en lypoproteinen ( cholesterol vormen), eiwitten die het vet inkapselen en het zo transporteren zonder te klonteren in al dat water (bloed)
Chylomicronen transporteren alleen naar de lever dacht ik, en de lypoproteinen is het bekende VLDL, LDL en HDL verhaal, dit zijn allemaal een de de zelfde lypoprotein alleen veranderen ze zan dichtheid na verloop. An tijd.
Als het net bij de darmen vandaan komt is het hoog verzadigd aan vet en in verhouding met het vet is het aantal eiwitten dat dit vet transporterd dus aan de lage/mindere hoeveelheid, ofterwijl : very low densitie, low densitei lypoprotein dus (vLDL)
Naarmate het aan organen en spieren en wat dan ook afgegeven Word, word de hoeveelheid van vet ten opzichte van de dragers (eiwitten) minder, in het geheel aan vet en lypoproteinen komen de eiwitten(lypoprotein) dus steeds meer in de meerderheid.
Dus op een moment worde het LDL (los densitie lypoprotein) genoemd.
En nog wat later high densitie lypoprotein, of wel : HDL, deze worden naar de lever gebracht en worden gebruikt voor van alles, hormonen ect.
Dus, vet stolt niet.
Daarentegen suiker wel, je hebt bv het bekende HBA1c bloedonderzoek, dit word gebruikt bij suiker patiënten en ze meten dan de hoeveelheid hemoglobine dat versuikerd/gekristalliseerd is.