Nachtschades bevatten neurotoxines, hetgeen betekent dat ze ingrijpen op het centrale zenuwstelsel en daar in alsmaar opbouwende kleine hoeveelheden schade veroorzaken. Weer zo'n voorbeeld van 'er niets van merken' en dan denken dat een ander er misschien niet tegen kan, maar jij wel. IEDEREEN loopt op de lange termijn neurologische schade op door veelvuldige consumptie van nachtschades, wederom niemand uitgezonderd (we kunnen niet om natuurwetten heen).
Mijn vriendin heeft ruim 40 jaar ogenschijnlijk geen last gehad van de consumptie van nachtschades. Ineens kreeg ze allerlei reumatische klachten die uiteindelijk zo erg waren dat ze 's nachts wakker werd en wakker bleef van de pijn. We hebben er ruim een jaar over gedaan om erachter te komen dat het de nachtschades waren die met hun jarenlange opgebouwde gifstoffen deze klachten veroorzaakten. Toen ze radicaal stopte met de consumptie van welke nachtschade dan ook, verbeterden haar klachten binnen een week en binnen een maand was ze van alle ellende af die haar ruim een jaar had geteisterd. Als ze nu toch zo af en toe een nachtschade eet wordt ze meteen afgestraft door nachtelijke pijnen. Zou dit de oorsprong zijn van de term 'nachtschade'?
Er is hier bij menigeen een houding van 'ach, een beetje kan geen kwaad'. Ik begrijp dat niet. Diezelfde mensen zetten zichzelf wel op een streng voedingsprotocol, waarbij bijv. polysacchariden in de ban worden gedaan, en dat houden ze bij hoog en bij laag vol, ondanks dat de resultaten uitblijven en er verbetering optreedt als de 'verboden' voedingsmiddelen uiteindelijk toch worden geconsumeerd. Maar kom niet aan hun nachtschades! En dat terwijl juist deze mensen allemaal neurologische schade vertonen! Dat is zoiets als blijven krabben aan een korstje, omdat je de drang niet kunt weerstaan, ook al heelt de wond dan langzamer.
Het feit dat nachtschades kennelijk zo verslavend zijn (hoe moet ik anders deze reacties opvatten?) zegt mij genoeg. Mensen zijn verslaafd aan stimulerende middelen, omdat ze constant die adrenalinekick opzoeken. Dat kan met drugs, met voedsel, met overdreven sporten, teveel werken, teveel sex, etc. Is het niet handiger om je systeem de rust te geven die het nodig heeft om te kunnen helen?
Gezien de problematiek waarmee sommigen hier rondlopen hebben nachtschades m.i. geen enkele plaats in hun voeding, omdat m.n. hun neurologische systeem al overprikkeld is. Als je gezond en sterk bent zal een nachtschade af en toe inderdaad geen probleem zijn (vandaar dat ik niet nachtschadevrij eet maar nachtschadearm, oftewel: ik zeur niet als ik bij een ander eet of in een restaurant maar kook er zelf niet meer mee), maar juist als de emmer al overvol zit, wat is dan het nut om er alsmaar kleine druppeljes aan toe te blijven voegen?!
Mike
