Bijnieruitputting en dissociatie

Dan zit je 's nachts in de stress en dus hyperventilatie. Door de borstkas gedeeltelijk in te drukken beperk je tot op zekere hoogte de ademhaling, waardoor je minder snel uitademt en de ademhaling zich stabiliseert. Het lost het symptoom op, maar de dieperliggende oorzaak (waarom ben jij 's nachts zo onrustig) niet.

Mike

 
Het is juist bij de borstademhaling dat je in de stress schiet, laat je de adem dieper gaan....dit is de natuurlijke ademhaling dan word je rustiger, je weet dat je goed zit als je een gevoel van warmte krijgt (tenminste bij mij)

De hulpademhalingsspieren (de borst) zijn er alleen als het middenrif zijn taak niet meer optimaal kan uitoefenen. Ze bieden dan hulp maar het is niet de bedoeling dat ze deel uitmaken van de dagelijkse ademhaling.

Het middenrif moet ontspannen zijn tijdens de in- en uitademing, maar heel weinig weten hoe ze hun middenrif moeten ontspannen. Als je je hulpspieren blijft gebruiken kom je nooit in de natuurlijke adem.

 
Peti,

Ik heb veel meningsverschillen met aanhangers van de Buteyko-methode, maar op dit gebied ben ik het wel met ze eens. Als je hyperventileert, adem je te snel uit en zit je adem te hoog, waardoor je teveel CO2 uitademt.

Er hoort ong. 6% CO2 in ons bloed aanwezig te zijn en deze zorgt voor vaatverwijding (Bohr-effect). Door de hyperventilatie raak je teveel CO2 kwijt via de ademhaling en vernauwen de bronchien zich (vandaar dat je in een zakje moet ademen als je hyperventileert, want dan adem je je eigen CO2 weer terug in).

Door op je zij te gaan liggen dwing je de ademhaling om naar beneden te gaan, waardoor je rustiger wordt en minder CO2 uitademt en de ademhaling zich normaliseert. Een structurele oplossing zou pas zijn als je ademhaling ook op je rug (dus volledig open en niet afgeknepen) normaal en ontspannen is.

Mike

 
Bij mij heeft houding niks te maken met de slaapverlammingen..stress wel..ik had het zo erg dat ik uittredingservaringen had.Maar ik zeg bewust had..want ik heb het niet/nauwelijks meer.Doordat ik dus de psygische kant van mijn stress aangepakt hebt..maar ik weet 100% zeker dat het met een bepaalde vorm van hyperventilatie te maken heeft omdat het bij mij altijd de enige manier was om "uit de slaapverlamming" te komen,om me op mijn ademhaling te concentreren en mezelf zo terug te brengen.En dan werdt ik wakker met een totaal verkrampt lichaam en overal pijnlijke spieren en zeiknat van het zweet..verschrikkelijke ervaringen die ook gepaard gaan met veel angst.Je kan je idd echt niet meer bewegen Petri..heel naar als je je bewust ervan bent dat je in een slaapverlamming zit..hoelang het duurt? geen idee..lijkt een eeuwigheid maar zal wel enkele seconden tot minuten zijn.

Ik denk dat ik nu fysiek moet gaan herstellen..en vooral mijn bijnieren moet gaan ondersteunen.Ik heb zelf ook het idee dat mijn bijnieren uitgeput zijn geraakt door jarenlange chronische stress door het verleden.Ga nog wel de adrenal cortex aanschaffen ipv de adrenal vanwege de adrenaline..die maak ik zelf al genoeg aan.

 
Op je rug liggen en evengoed in de natuurlijke ademhaling te komen is te moeilijk voor ons, zelfs met meditatie raden ze aan op dit zittend te oefenen, want zodra je ligt op je rug gaat de ademhaling naar boven toe. Een dik kussen wil dan nog weleens helpen maar toch...snurken doe je heel gauw als je op je rug ligt.

Meerdere keren ademhalen per minuut zorgt niet voor meer zuurstof, integendeel je verliest juist meer zuurstof. Je krijgt zuurstof in een seconde binnen, als een cadeautje, dan moet je het niet gelijk uitademen, maak er gebruik van...doe wat met die adem, laat het langer duren zodat je alle profijt eruit kan trekken.

Ik ben echt van overtuigd dat de uitademing onze redding is, ik laat hem dan ook zo lang mogelijk in mijn lijf rondcirculeren..... :wink:

 
Quote:
Ik ben echt van overtuigd dat de uitademing onze redding is, ik laat hem dan ook zo lang mogelijk in mijn lijf rondcirculeren.....


Dat is ook wat Buteyko beweert. Je ademt CO2 uit en als je de uitademing zo lang mogelijk vasthoudt houd je dus ook de CO2 zo lang mogelijk vast.

Mike

 
Dat klinkt echt eng Lady, dit is echt een heftige vorm van stress, de kenmerken zijn er: verkrampte spieren, zweten en angst hoort ook bij stress.

Belangrijk is goede voeding omdat je uittredingsverschijnselen had (voeding is aards) en probeer elke dag een paar mooie gedachten te hebben, gedachten en ademhaling gaan samen op. Als je dankbaar bent, is er geen plaats voor angst. Verwen jezelf in gedachten, dat heb je toch wel verdient na al die jaren stress.

 
Quote:
Op je rug liggen en evengoed in de natuurlijke ademhaling te komen is te moeilijk voor ons, zelfs met meditatie raden ze aan op dit zittend te oefenen, want zodra je ligt op je rug gaat de ademhaling naar boven toe.


O ja? Waarom lukte het de Indianen dan wel?

http://www.westonaprice.org/notes-from-yesteryear/100-years-before-weston-price

En Tibetaanse monniken lukt het eveneens. Die slapen op hun rug met hun handen op hun navel, letterlijk een symbool voor een ademhaling die laag zit. Je ademhaling hoeft helemaal niet omhoog te gaan als je op je rug ligt. Dat het ons westerlingen niet lukt, ook niet met mediteren, geeft aan dat we in een verregaande staat van opgefoktheid verkeren. Niet voor niets hebben we te maken met een stille, luidruchtige epidemie van bijnieruitputting!

Mike

 
en dat is ook bekend bij de volkeren die Weston Price onderzocht, het is juist die lange uitademing dat je in de vetverbranding houdt en daar kan je heel lang opteren, zoals sommige volkeren op de uitademing de hele dag kan rondrennen.

 
dat bedoel ik ook....Westerlingen kunnen dat ook niet, Indianen en Tibetaanse monniken wel, zij hebben het niet verleerd zoals wij... zij blijven bij hunzelf en wij gaan alle kanten op.

 
Daarom denk ik dat zij ook een hoge vorm van spiritualiteit bereiken..de monniken en indianen enzo..eigenlijk heel interesant!

Dankje Peti..ik besef nu ook pas dat dat toen een uitingsvorm van de heftige stress was die ik had.Kwam daar achter tijdens de helende reis die ik gedaan heb..sindsdien als ik in paniek raak {gebeurd gelukkig niet zo vaak meer na die helende reis..is echt het ea gaan verschuiven bij me} dan concentreer ik me op mijn ademhaling en besef ik dat ik dissocieer om zo weer terug in mijn lijf te komen.

 
Ik had er nooit van gehoord, van slaapverlamming. Ik had het wel ervaren. Tot ik dit las en dus er achter kwam dat andere mensen het ook kennen.

Vooral de pijn, de angst en in sommige gevallen inderdaad alsof er een demon op je borst zit, vond ik heel herkenbaar.

@i-lady:

Andere mensen zullen misschien iets heel anders ervaren. Maar ik wist niet dat het ook voor kwam bij andere houdingen. Hoe lig jij dan i-lady?

 
Mike ik ben ook Westers, dus ik ben er nog lang niet en ik beweer niet dat de ademhaling alleen je totale gezondheid brengt, voeding is zeker belangrijk daarom zit ik ook hier :wink:

Lady wat fijn dat je zo goed bezig bent, een helende reis kan je letterlijk en figuurlijk helpen om tot jezelf te komen. Geniet ervan

Wat ook heel goed helpt om weer in jezelf te komen, te aarden zogezegd...is dansen

Gewoon gek doen, de heupjes laten zwaaien, ik ben dol op jaren 60 muziek en ik dans wat af op mijn trampoline ( dat veert beter als de harde vloer...)

Dansen is een lichaamsbeweging, zij wekt bij jou energie op net als bij sporten,

maar dansen is ook zeer geschikt voor het vergroten van je lichaamsbewustzijn,

en als je meer contact wilt hebben met je lichaam

is dansen ideaal.

Voor dansen moet je in staat zijn om ritmisch te bewegen

en om dit te kunnen doen moet je wel geaard

en gecentreerd zijn en tevens goed naar de muziek luisteren.

Dans gerust als je alleen bent, luister naar de muziek die jou in beweging zet.

Voel die muziek

Geef je over aan het ritme.

Laat los die gevoelens, jij bent oké.

Door het dansen vind je de steun die je benen en voeten je kan geven.

Je leert je te centreren in je Hara.

En als de mensen naar je kijken terwijl je aan het dansen bent,

denk dan dat ze jou in feite bewonderen.

Gebruik heel je lichaam en dans, ga er helemaal in op

en dan ben jij geaard.

Dansen kan ook een hele goede meditatie zijn.

dansen vereist een ontspannen oplettendheid, je moet luisteren naar de muziek

en je moet aanwezig zijn in het hier en nu

en bovendien is het niet doelgericht of serieus bedoelt.

Dansen breng je in je centrum, dansen geeft je wortels,

want je aandacht is geconcentreerd in je lichaam

en niet in je geest en zo kom je in een roes.

Dansen wordt dan pas meditatie als je met volle overgave,

als het 'vanuit het hart' wordt gedanst.

Het lichaam geeft zich over aan het ritme van de muziek

en je lichaam krijgt de gelegenheid zich te bewegen

op de meest natuurlijke manier die hij kent.

Meegaan met de stroom van de muziek,

het moment voelen

en genieten zonder die dingen die je altijd maar bezig houden.

Dat is het eigenlijke wezen van meditatie.

Behalve de voeten en benen is, vanuit het oogpunt van aarden en centreren,

de buik het meest vitale bestanddeel van ons lichaam.

Vlak onder de navel ligt je zwaartekrachtcentrum,

dit is de bron van de levensenergie.

Japanners noemen dit gebied Hara of Tanden.

Als je handelt vanuit hara blink je uit in moed, besluitvaardigheid,

onverstoorbaarheid en uithoudingsvermogen.

Geaard zijn in de hara betekent evenwichtig zijn en met beide benen op de grond staan,

zelf verzekerd, soepel en ontspannen zijn

Oeps weer een heel verhaal.. :o

 
Quote:
Oef ja ik! ik heb ook een dissociatiestoornis..helaas is dat bij mij ontstaan uit een misbruik verleden.Maar ik merk ook dat hoe vermoeider ik wordt/ben hoe erger het dissocieren is/wordt en altijd als ik een paniekaanval krijg dissocieer ik volledig.Ik weet dus niet in hoeverre bijnieruitputting ermee te maken heeft maar ben wel zeer geintereseerd!

Maar dan is de vraag: wat heeft dat misbruikverleden met jouw hele gestel gedaan? Wat heeft het met je hele systeem gedaan?

En, wanneer spreek je van een bijnieruitputting? Misschien gaat dat wel samen met nare ervaringen. Je moet je immers de hele dag verzetten tegen deze ervaring, om jezelf te beschermen.

Zoals Gerard ook zegt: eigenlijk spreek je van een overlevingsmechanisme. Je kan die ervaring (of deze hele doorgedraaide maatschappij met voeding, gif etc.) niet meer handelen, en je lichaam/geest wil je dan beschermen, om het behapbaar te houden..


Ook bij mij heeft seksueel misbruik geleid tot problemen, zowel lichamelijk als geestelijk als spiritueel. Ik was twee toen ik misbruikt werd en ben zoals Gerard dat zo mooi verwoord in de overlevingsmodus geschoten. Ook de omstandigheden in mijn gezin van afkomst hebben een behoorlijke impact op mijn leven gehad. In de puberteit ontwikkelde ik een eetstoornis, later gevolgd door een gegeneraliseerde angststoornis en een sociale fobie.

Lichamelijk gezien kwam ik halverwege 2010 op een keerpunt. Ik was compleet op, naar de mesoloog geweest die constateerde dat ik zelfs door mijn reserves heen zat.

Ik was in die tijd al hulp aan het zoeken voor de problemen die ik ondervond, compleet vastzitten (geestelijk) geen idee hebben wat ik met mijn leven moest doen , en toch ergens een gevoel dat er meer voor mij was weggelegd. Ik heb de hulp met beide handen aangepakt en ben gaan werken aan de angsten. Vervolgens kwam ik stukje bij beetje steeds dichter bij mezelf en besloot ik begin 2011 met een opleiding tot psychosociaal therapeut te gaan volgen.

Leertherapie is een onderdeel van de opleiding en mede dankzij deze therapie durfde ik na al die jaren de herinneringen aan het misbruik toe te laten en te accepteren en te verwerken. Dat ligt nu grotendeels achter me en nu is mijn lichaam aan de beurt. Hoewel ik al een stuk opgeknapt ben voor wat betreft de vermoeidheid, ik ben er nog niet. Bijnieruitputting is ook voor mij een punt van aandacht waar ik nu aan werk .

 
Heftig en herkenbaar Wommes..het complete vastzitten herken ik ook..ik ben in mijn kinderjaren misbruikt in eigen huis,eigen kamer/huis was niet veilig meer een aantal jaren.In mijn tienertijd kreeg ik depressies en deedt ik aan automutilatie..daarna verdoofde ik mezelf met alcohol en hard werken..en daarna werdt ik verschrikkelijk ziek..en in die periode zat ik lichamelijk en geestelijk ook totaal vast..en ontwikkelde ik ook een angststoornis..verschrikkelijke periode! maar goed..hulp gezocht en inmiddels ben ik een aantal jaar verder alleen mijn lijf is nu ook op..dus ook dat herken ik enorm.

vrysuyver: ik lig meestal gewoon op m'n zij..zo slaap ik eigenlijk altijd..buik of zij..de aanwezigheid "voelen" van een ea demon in de kamer herken ik ook..durfde daarna ook nooit meer te slapen in het donker,alleen met licht aan.

Peti: daarom vindt ik dansen dus zo mooi..ik doe het te weinig maar als ik het doe voelt het ook altijd heel goed..nu weet ik waarom.Wat mij ook heel goed helpt om te aarden is mijn werk met de paarden..dat heb ik echt nodig merk ik.Het is alleen jammer dat dat fysiek zo zwaar is..vindt mijn lijf op dit ogenblik niet zo leuk.

 
Ik heb diepe bewondering voor jullie, om uit zo'n diep dal je eigen leven weer op te pakken. Mijn dochter komt veel met misbruikte vrouwen in aanraking door haar werk en zij zegt dat misbruik heel veel in Nederland voorkomt.....ongelooflijk.

Het zijn ook meestal heel gevoelige kinderen, en ze moeten zich wel afsluiten om te overleven anders redden ze het niet. Je hebt echt een leven lang nodig om dit te verwerken en ik hoop dat jullie je gezondheid weer terug krijgen die van jullie is afgenomen.

 
Ik merk dat goede voeding me ook meer en meer bij mezelf brengt. Zal er ook mee te maken hebben dat mijn bijnieren uit de overlevingsmodus aan het geraken zijn. Goede voeding is aardend waardoor je de werkelijkheid beter aankan en aan de andere kant juist beter grenzen kan gaan stellen en bewaken. Ook stelt het me in staat om beter naar mijn lichaam te luisteren. En dan te bedenken dat ik vanaf peuter (of baby, dat kan ook) al in de overlevingsmodus leefde. Wonderbaarlijk zoals onze lichamen en geesten het vol hebben weten te houden. Door zoveel diepe dalen, slechte voeding, gewoontes en ontmoetingen. Door je lichaam te helen heel je psychische stukken, door psychische problemen te helen heel je je lichaam. Het gaat hand in hand.

 
Dankje Peti..het komt helaas veels te vaak voor,maarja wat dat betreft leven we zowiezo in een vreemd wereldje.Heel gevoelig klopt wel..mijn moeder vondt me altijd zo'n fijn rustig kind..{omdat ik me volledig in mezelf terug trok} werdt totaal gemist.

Ik hoop alleen dat het me ook echt gaat lukken er fysiek en psygisch weer helemaal bovenop te komen..soms lijkt het een gevecht zonder end.

Alexandra:jij hebt dus ook geen herrinering aan een normaal leven zonder "overlevingsstand"..een mens zit apart in elkaar wat dat betreft.

 
Ik leef nu vaak niet vanuit overleving, ik maak mijn eigen herinneringen! Heb zelfs besloten om de adrenal iets te gaan minderen. Ooit komen we er wel!

 
Slaapverlamming: ik heb het misschien ook in lichte mate. Ik wist zelf niet eens wat het was. Ik heb een keer een anstaanjagende droom gehad ook over een duivel op mijn borst die me verbood om wakker te worden, En een keer ben ik wakker geworden dat ik geen adem kon krijgen, maar ik heb dat vooral in de koude. Toen lag ik bij beide keren ook op mijn rug te slapen wat niet mijn favoriete slaappositie is.

Verder: de persoon van het filmpje (zie mijn bericht aan het begin van dit topic) met depersonalisatie en derealisatieproblemen en lyme die zei ergens dat ze hele dunne aderen had met als aanleiding dat bij haar de infuusslangen moeilijk ingebracht konden worden. Dit alarmeerde me nu ineens; want dat geeft ook aan dat het bloed dan moeilijk kan stromen en het verbaast niet dat antioxidanten haar aderen verwijden. Het meest dat haar hielp/helpt waren de vitamine c-infusen. Verbaast mij ook 3x niets. Vitamine c geeft de endotheelcellen de kans om de aderen te ontspannen via stikstofoxidetoevoer en dan kan iemand ook beter ontgiften.

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.517
Berichten
528.472
Leden
8.652
Nieuwste lid
duncan
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan