, ik lees nu mee. Fijn om te lezen van jullie vele reacties van mee leven. We zijn erg verdrietig en het kwam erg onverwacht. We zijn ergens ook 
dat ze nu vrij is, zonder beperkingen en kan zijn wie ze is en vinden daar nu een beetje troost in. Er wordt erg van haar gehouden en door iedereen gedragen, die haar kennen. Vanavond was bij ons thuis condoleren voor de mede-ouders, (oud)medewerkers, en dagbesteding. Marieke is ook bij ons thuis.
Lieve Marijan,dag lieve mensen
Marieke had regelmatig last van epilepsie en dat is haar nu fataal geworden. Meeste aanvallen kreeg ze altijd in de nacht tussen 1 en 5 uur. Dus zeg gemiddeld zo'n 5 a 6 aanvallen per maand. Tijdens een epilepsie aanval zaterdagnacht heeft ze dus een hartinfarct gekregen en is er in gebleven.
Morgenavond hebben we condoleren voor alle anderen buiten de zorg. Dus familie, vrienden, bekenden enz. Ik begrijp ook hier dat Bianca daarbij zal zijn.
Vrijdagochtend hebben we haar uitvaart in kleine kring.
Tot later weer
Het doet ons heel goed om te voelen dat jullie op "afstand" samen met ons afscheid hebben genomen van ons bijzondere kind, dochter en prachtige jonge vrouw 
. Ons lieve kind, ons lieve meisje. We zeggen dit al heel lang tegen elkaar... het leven van ons met deze bijzondere dame heeft ons veel gebracht. Ze gaf ons grote vreugde maar ook verdriet en pijn in ons hart, verdriet als ze uit onmacht zichzelf verwondde en huilde, haar schreeuw om hulp. En intense vreugde voor de kleine dingen die voor haar en ons belangrijk waren en altijd zullen zijn. Jumpend door het huis op Smurfenhouse maar ook zat ze intens blij op de achterbank van de auto te genieten van de muziek en het ritme van het rijden. Onze jongedame heeft ons met andere ogen leren kijken, maar ook leren voelen, leren houden en genieten van al het kleine wat voorbij komt. Voor mij is Marieke mijn gids en rode draad geweest al die jaren, mijn richtinggever en bewandel ik al heel lang een bijzonder pad. Een pad waarin helpen voor haar, voor ons zelf en anderen die op dat pad komen en daarvoor openstaan altijd centraal staan. Langzaam aan probeer ik de draad weer op te pakken ook al doet het gemis nog zo'n pijn. We kregen een kaartje van een lieve medewerker verbonden aan het Hermes Huis met een prachtig passende tekst die ik graag met jullie wil delen
❤
