de status van honger en trek

Ik heb gelukkig in mijn hele leven nog geen calorie geteld. Ik weet niet eens hoe te beginnen (ik vermoed per product de calorieën en opzoeken en bij elkaar optellen). Ik vraag mij of het concept calorieën tellen überhaupt wel klopt.

Als je broek niet meer past moet je jurkjes kopen. Daar kan je in aankomen zonder een gefrustreerd gevoel te krijgen. En jurkjes zijn mooi vrouwelijk. De broeken die tegenwoordig gemaakt worden zijn naar mijn idee veel te recht en niet geschikt voor een vrouwen figuur. Vooral die skinny jeans.

 
Mike,

Ik weet dat je gelijk hebt. Ik vertrouw inderdaad niet op mijn lijf en ik geef me er al helemaal niet aan over. Mijn lijf zal best weten wat "goed" voor me is. Ik denk alleen dat mijn lijf en ik voor een deel overeenkomstige en voor een ander deel uiteenlopende ideeën hebben over wat er dan precies goed voor me is. Mijn eigen ideeën hebben niet veel met het schoonheidsideaal te maken - en dat heeft mijn eetstoornis ook nooit gehad.

Zolang het goed gaat, vind ik het allemaal prima. Als het me niet meer bevalt, grijp ik in. En dan zal ik zien of "vet maakt niet vet" voor mij ook geldt.

Kaasmeisje,

Al ik aankom, ga ik er geen andere kleren om dragen. Dat zou wel erg veel vermijding worden. Maar laat ik vooralsnog hopen dat het goed gaat zo.

Wat betreft calorieën tellen: de ene calorie is de andere niet. In zoverre klopt het dus niet. Maar het geeft wel een beeld van de hoeveelheid energie die je binnenkrijgt. In ieder geval stop ik nu met schrijven over calorieën tellen, want ik merk dat het me triggert om het alsnog te gaan doen. Beter om het niet te doen :)

 
Klopt, dat frustreert. Maar je hebt verschillende manieren van omgaan met problemen: enerzijds kun je het probleem (dat de emotie (frustratie) veroorzaakt) aanpakken. Anderzijds kun je de emotie zelf aanpakken. Dit laatste noemen we vermijden/ontwijken. Je daadwerkelijke probleem (aankomen) is daarmee nog niet opgelost. Ik ben niet zo dol op zulke symptoomgerichte oplossingen. Dus vandaar dat ik aangaf niet te willen vermijden en dus eerderciets te gaan doen aan eventueel aankomen dan mijn kleding (en frustratie):)

 
Maar is dat je aankomt een probleem. Je kan het ook omdraaien, als je je emotie aanpakt, het gefrustreerd zijn dus als probleem bestempeld i.p.v. het aankomen, dan is het niet meer een kwestie van vermijden of ontwijken. Daarom schreef ik ook dat ik je maten niet ken. Is het symptoom dat je moet aanpakken het aankomen of je denken/gevoelens omtrent het aankomen? Maar als nu het meest gezonde voor je lichaam is om aan te komen?

In mijn geval is het nu het meest gezonde om aan te komen. Ik heb een lente van 1.73 en nu een gewicht van 63 kilo. Een jaar geleden, in mijn periodes van touwtje springen en op groene blaadjes kauwen had ik een gewicht van 56/57 kilo. Ik ben laatst letterlijk uit mijn jurk gescheurd omdat mijn bovenlichaam is gegroeid. Ik heb vooral spieren op mijn schouders gekregen. Ik draag nu een wat ruimer jurkje. Ik zie, voor mijzelf, niet als vermijding.

 
Quote:
Mijn eigen ideeën hebben niet veel met het schoonheidsideaal te maken - en dat heeft mijn eetstoornis ook nooit gehad.


Waar komt die angst voor vet en aankomen en dat neurotische calorieen tellen dan vandaan? Je gaat me toch niet vertellen dat dit puur uit jezelf komt? Dit heb je je laten aanpraten!

Mike

 
Maar laat je je zoiets aanpraten of zoek je zoiets op? Ik associeer tellen met controle. In de tijd dat het met mij niet zo goed ging controleerde ik meerdere keren per dag of het gas wel uit was, ik had natuurlijk ook calorieen kunnen gaan tellen.

 
Klopt, het is obessieve controledrang en dit kan zich op vele verschillende manieren uiten. Het onzalige idee om je helemaal suf te sporten en om angst te hebben voor vet en calorieen te tellen komt weliswaar voort uit deze innerlijke hang naar controle, maar het wordt je wel aangepraat van buitenaf.

Mike

 
Bedoel je door dat in deze westerse maatschappij dun het schoonheidsideaal is en we worden gebombardeerd met diëten? Daarnaast denken veel mensen dat slanke mensen gedisciplineerde mensen zijn (ze kunnen afzien).

 
Ja, dat is wat ik bedoel. Kijk ook hoe dikke mensen worden afgebeuld in programma's als 'Obese'. We weten immers toch allemaal dat ze zo dik zijn geworden door gebrek aan discipline... :roll:

Mike

 
Ik kreeg laatst te horen: 'je bent wat voller, staat je goed'. Ik bevestigde dat ik ben aangekomen. Kreeg ik als reactie: 'ja, je gaat ook naar de dertig, dan worden vrouwen wat voller en blijf je minder snel slank'. Ik was erg verbaasd. Mijn leeftijd de schuld geven terwijl ik elke dag melk drink van een alpenras met een hoog vetpercentage, slagroom gebruik, leverworst eet en bottenbouillon drink. Het ligt niet aan mijn leeftijd, het is een bewuste keuze.

Laatst zei iemand dat die steeds dikker werd en dat het aan de leeftijd lag. Het zal prima kunnen i.v.m. de werking van hormonen, schildklier, noem maar op (daar heb ik geen kaas van gegeten). Ik ken haar boodschappenmandje, frisdranken en chips.

 
tv; kennen we niet eigenlijk maar 2 beelden........ te dun en te dik

wanneer we veel te dunne mensen laten eten en eten ziet het er niet uit.

wanneer we ze voeden duurt het te lang en wordt het saai om naar te kijken

het moet wel sensatiegericht zijn, hoe gekker hoe beter.

dus je bent leuk om naar te kijken:

als je veeeeeeeeel te dik bent

als je veeeeeeeeel te dun bent

als je iets eet wat eigenlijk niet kan

als je niet eet

als je veel teveel eet

als je je aso gedraagt

als je met je blote reet op tv wilt

als je een enge zichtbare aandoening hebt

als je emotioneel zichtbaar een wrak bent en opgelapt moet

en dan gaat het alleen nog maar over lijven

sensatie........ waarom ..........omdat het niet klopt, omdat het afwijkt en mensen die kijken herkennen zichzelf er vaak in.

of vinden het vermaak van een ander om te lachen, ik vind het triest.

@Pinklady ik hoop dat je de rust vindt in je hoofd en lijf zodat je tevreden bent met wat je ziet.

Er is geen schoonheidsideaal, als jij voelt dat je goed in je velletje zit en weet dat je goed voor je lijf en geest zorgt is het goed.

Angst is geen goede raadgever, geeft onrust, geeft stress en wellicht reden tot groeien.

ik weet dat iedereen je wil steunen, maar niemand kan iets doen aan jouw gevoel, dit is aan jou.

Lijkt me erg lastig wanneer je met een "stemmetje" in je hoofd zit die steeds zegt dat vet niet goed is, pas op anders groei je.

Angst is geen goede raadgever, geeft onrust, geeft stress en wellicht reden tot groeien.

ik weet dat iedereen je wil steunen, maar niemand kan iets doen aan jouw gevoel,dit is aan jou.

 
Ik denk in eerste instantie dat wij (meisjes) het "schoonheidsideaal" aangeleerd krijgen door onze moeders. We hebben gezien en gehoord op zeer jonge leeftijd dat ze zichzelf te dik of te dun vond. Ook hebben wij haar oordelen over andere vrouwen meegekregen die zich enkel toespitsten op dik of dun zijn.

Vergis je niet, je leeft op dit aspect niet het leven van jezelf maar je leeft een pseudoleven volgens de oordelen van anderen.

Om een cliche uit de kast te trekken: je bent meer dan alleen je lichaam.

Wat zonde om te leven vanuit die smalle marge. En hoe triest om daar je identiteit en eigenwaarde aan op te hangen.

Ik ben in mijn leven gebombardeerd met opmerkingen over te dik zijn (puber) en opmerkingen over te dun zijn (vegetarisch eetpatroon). Mijn lijf heeft mij intensief doen laten sporten en intensief doen ziek laten zijn.

Het is nu mijn beurt om mijn lijf te dienen met goede voeding. Ik heb vertrouwen in het mechanisme van mijn lijf. De eerste twee kilo's zitten eraan en ik kijk ernaar uit wat mijn lijf nog meer voor mij in petto heeft.

 
Mijn moeder had absoluut geen last van haar lichaam, zij begreep nooit waarom ik altijd met slank zijn bezig was. Zij vond zichzelf nooit te dik. Sinds een aantal jaren weet ze nu wat het is om zich te dik te voelen want ze is flink aangekomen (vermoedelijk van de Antidepressiva). Ik was vroeger snel uitgegroeid, dus kreeg opmerkingen over dat ik "fors" was, groot, etc. Op de middelbare school vonden bepaalde klasgenoten me te dik, dus dat werd dan gezegd. Ik was 1.67 met een gewicht van 61 kg.. Of opmerkingen als: goh wat heb jij gespierde benen en stevige kuiten! In de eerste klas zei iemand eens tegen me: Ik dacht eerst dat er allemaal vet op je benen zat, maar het zijn spieren! En mijn oom zei eens: je hebt een dikke kont gekregen! En dan had ik ook nog eens slanke vriendinnetjes. Ik voelde me vreselijk, en ik was niet eens dik! Welkom rotgevoel, minderwaardigheidscomplex, etc.

Mensen staan er niet bij stil wat voor een impact dat op een kind heeft, die opmerkingen, al lijken ze zo onschuldig. Ik had gelukkig nooit genoeg doorzettingsvermogen om een eetstoornis te ontwikkelen of om lang streng te lijnen: heb het wel vaak gedaan, maar hield toch nooit lang vol. Heb wel eens een maaltijd uitgebraakt, maar vond het zo smerig dat ik accuut gestopt ben. Mijn moeder noemt mijn dochter voor de grap wel eens Dikkie, heb het haar direct afgeleerd. Beter te vroeg dan te laat.

 
Ik weet eigenlijk niets uit mijn hoofd uit mijn poëzie-album. Behalve de zin die een tante schrijft: "maar je moet niet dikker worden." Ik was 6 of 7 en geen dik kind! Wel de "dikste" van het gezin. Het is me tot op de dag van vandaag niet gelukt t om dun te zijn. Maar dat ik dit nu ruim 30 jaar later nog steeds weet geeft iets aan over de impact van dat regeltje.

 
Herkenbaar San, ik heb ook nooit een eetstoornis kunnen ontwikkelen, omdat ik daar het doorzettingsvermogen voor miste, gelukkig maar dacht ik altijd. Want er zijn tijden geweest dat ik echt wel de anorectische kant op wilde, maar gewoonweg geen idee had hoe dat aan te pakken. En de informatie die erover beschikbaar was schikte me af. Ik hield veel te veel van eten! Emotie-eten deed ik wel. Maar dat is sinds wapf ook helemaal over.

 
Nou gelukkig maar dan. Ik heb sowieso een hekel aan braken, vreselijk. Altijd al gehad. Dus daarom was het al gedoemd te mislukken. Gelukkig maar. Ook voor jou. Gelukkig hielden we dan van eten! Heb wel vreemde dieten gedaan, zelfs 2 keer een accupunctuur dieet: kreeg ik naaldjes in, en mocht ik een week lang alleen groente fruit en yoghurt eten. 3 keer raden hoelang ik dat volhield. Werd compleet gek....

 
Quote:
Het is nu mijn beurt om mijn lijf te dienen met goede voeding. Ik heb vertrouwen in het mechanisme van mijn lijf. De eerste twee kilo's zitten eraan en ik kijk ernaar uit wat mijn lijf nog meer voor mij in petto heeft.


You go girl, dat is de spirit

 
ik ben 800 gram aangekomen sinds de laatste keer wegen. het lijkt nu dat ik een beetje stil sta. In het begin ging het aankomen heel hard.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.549
Berichten
555.120
Leden
8.669
Nieuwste lid
BiancKus
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan