de status van honger en trek
- Onderwerp starter clara
- Startdatum
Wow, wat zijn jullie actief verder gegaan. Bij deze even een stukje uitleg over het hoe en wat van mijn eetstoornis.
Quote:
Waar komt die angst voor vet en aankomen en dat neurotische calorieen tellen dan vandaan? Je gaat me toch niet vertellen dat dit puur uit jezelf komt? Dit heb je je laten aanpraten!
Vast niet uit mezelf, nee, maar ook niet omdat ik per se aan andermans beeld van mooi slank wilde voldoen. Dan was ik wel eerder gestopt, want ik was me er wel degelijk van bewust dat ik echt heel lelijk was toen ik zwaar ondergewicht had.
En toch wilde ik dun zijn. Waarom? Omdat ik dan kinderlijker leek. En dat associeer(de) ik met minder verantwoordelijkheid. De eisen die het echte leven aan me stelde (of eigenlijk: die ik dacht dat het echte leven aan me stelde), waren veel te hoog. Met andere woorden: ik had geen bestaansrecht, omdat ik mijn plichten niet kon vervullen. Het enige dat ik wilde was voor spek-en-bonen mee mogen doen, niet voor mezelf hoeven zorgen, geen verplichtingen hebben. Net zoals kinderen nog mogen leren, vallen en opstaan, wilde ik dat ook. Ik had behoefte aan zorg - die je ook echt van alle kanten krijgt als je er zo uitziet. Geen aandacht - die kreeg ik genoeg - maar wel zorg.
Daartegenover stond een hang naar zelfbeheersing en controle. De verantwoordelijkheid om te leven dacht ik niet te kunnen dragen. Voor mijn gevoel kon ik helemaal niets. Dat gevoel is niet leuk, dus dat probeerde ik zo snel mogelijk weg te maken. En dat lukte: niet eten verdooft. Dat bleek een bijkomend voordeel te hebben. Ik ontdekte ermee één ding dat ik wel kon: mijn gewicht, omvang en voeding controleren.
Quote:
Klopt, het is obessieve controledrang en dit kan zich op vele verschillende manieren uiten. Het onzalige idee om je helemaal suf te sporten en om angst te hebben voor vet en calorieen te tellen komt weliswaar voort uit deze innerlijke hang naar controle, maar het wordt je wel aangepraat van buitenaf.
Het is inderdaad obsessieve controledrang. Of ik op het idee zou zijn gekomen om het op deze manier aan te pakken als ik in een cultuur had geleefd waar westerse normen van dik gemiddelde normen zouden zijn, weet ik niet. Maar het zit veel dieper dan me laten aanpraten dat ik dik zou zijn. Het heeft veel meer te maken met eigenwaarde en bestaansrecht halen uit zelfbeheersing én tegelijkertijd aangeven dat ik niet aan de voorwaarden van mijn bestaansrecht kon voldoen.
Quote:
Waar komt die angst voor vet en aankomen en dat neurotische calorieen tellen dan vandaan? Je gaat me toch niet vertellen dat dit puur uit jezelf komt? Dit heb je je laten aanpraten!
Vast niet uit mezelf, nee, maar ook niet omdat ik per se aan andermans beeld van mooi slank wilde voldoen. Dan was ik wel eerder gestopt, want ik was me er wel degelijk van bewust dat ik echt heel lelijk was toen ik zwaar ondergewicht had.
En toch wilde ik dun zijn. Waarom? Omdat ik dan kinderlijker leek. En dat associeer(de) ik met minder verantwoordelijkheid. De eisen die het echte leven aan me stelde (of eigenlijk: die ik dacht dat het echte leven aan me stelde), waren veel te hoog. Met andere woorden: ik had geen bestaansrecht, omdat ik mijn plichten niet kon vervullen. Het enige dat ik wilde was voor spek-en-bonen mee mogen doen, niet voor mezelf hoeven zorgen, geen verplichtingen hebben. Net zoals kinderen nog mogen leren, vallen en opstaan, wilde ik dat ook. Ik had behoefte aan zorg - die je ook echt van alle kanten krijgt als je er zo uitziet. Geen aandacht - die kreeg ik genoeg - maar wel zorg.
Daartegenover stond een hang naar zelfbeheersing en controle. De verantwoordelijkheid om te leven dacht ik niet te kunnen dragen. Voor mijn gevoel kon ik helemaal niets. Dat gevoel is niet leuk, dus dat probeerde ik zo snel mogelijk weg te maken. En dat lukte: niet eten verdooft. Dat bleek een bijkomend voordeel te hebben. Ik ontdekte ermee één ding dat ik wel kon: mijn gewicht, omvang en voeding controleren.
Quote:
Klopt, het is obessieve controledrang en dit kan zich op vele verschillende manieren uiten. Het onzalige idee om je helemaal suf te sporten en om angst te hebben voor vet en calorieen te tellen komt weliswaar voort uit deze innerlijke hang naar controle, maar het wordt je wel aangepraat van buitenaf.
Het is inderdaad obsessieve controledrang. Of ik op het idee zou zijn gekomen om het op deze manier aan te pakken als ik in een cultuur had geleefd waar westerse normen van dik gemiddelde normen zouden zijn, weet ik niet. Maar het zit veel dieper dan me laten aanpraten dat ik dik zou zijn. Het heeft veel meer te maken met eigenwaarde en bestaansrecht halen uit zelfbeheersing én tegelijkertijd aangeven dat ik niet aan de voorwaarden van mijn bestaansrecht kon voldoen.
Ik vind het wel mooi dat je hier zo open over bent Pinklady, dank hiervoor, ik leer hier weer volop van. Ik heb zelf weleens zitten filosoferen dat anorexia ook een soort 'vergeestelijking' inhoud, afstand nemen van het aardse bestaan. Een verlangen naar een lichtheid en verlichting, door dit letterlijk ook te manifesteren in een licht gewicht, of beter gezegd je te distantiëren van de zwaarte van het bestaan.
Al heb ik zelf geen eetstoornis, (tenminste, nog even de DRS 6 afwachten en dan hebben ze voor wapf vast ook een naampje bedacht
) het heeft me wel altijd gefascineerd, zoals eigenlijk alles met voeding in de breedste zin van het woord.
Al heb ik zelf geen eetstoornis, (tenminste, nog even de DRS 6 afwachten en dan hebben ze voor wapf vast ook een naampje bedacht
) het heeft me wel altijd gefascineerd, zoals eigenlijk alles met voeding in de breedste zin van het woord.kaasmeisje
New member
Pinklady, ook ik vind het mooi dat je zo openhartig schrijft over jezelf.
Tanja, een verlangen naar lichtheid en verlichting door dit te manifesteren in licht gewicht heb ik even ervaren met mijn 'rauwe' periode. En nu ga ik vitamine d ontvangen, naar buiten .....
Tanja, een verlangen naar lichtheid en verlichting door dit te manifesteren in licht gewicht heb ik even ervaren met mijn 'rauwe' periode. En nu ga ik vitamine d ontvangen, naar buiten .....
Ja, het is voor velen (ongetwijfeld niet voor iedereen) en ook voor mij wel soort "tussen leven en dood in hangen" (geweest). Het leven is te zwaar, maar je wilt ook niet direct dood. Dus dan maar ertussenin. Daarvoor moet je alleen wel genoeg verdoofd zijn, anders werkt het niet.
Dus begin je met niet eten (of zo min mogelijk binnenkrijgen), want dat verdooft. Als je maar genoeg ondergewicht hebt, kun je zo veel eten als je wilt (totdat je aankomt natuurlijk), maar dan verkeer je in een chronische staat van verdoving. Het is vanaf dat punt verschrikkelijk belonend om dun te blijven, af te vallen, een strijd met jezelf en de weegschaal te voeren (of vooral te overwinnen eigenlijk). Op dat punt ben je echt verslaafd aan je eetstoornis. Als het dat al had, heeft het vanaf dat punt helemaal niets meer met schoonheid te maken, maar puur met een verslavende vorm van zelfbeheersing.
Dus begin je met niet eten (of zo min mogelijk binnenkrijgen), want dat verdooft. Als je maar genoeg ondergewicht hebt, kun je zo veel eten als je wilt (totdat je aankomt natuurlijk), maar dan verkeer je in een chronische staat van verdoving. Het is vanaf dat punt verschrikkelijk belonend om dun te blijven, af te vallen, een strijd met jezelf en de weegschaal te voeren (of vooral te overwinnen eigenlijk). Op dat punt ben je echt verslaafd aan je eetstoornis. Als het dat al had, heeft het vanaf dat punt helemaal niets meer met schoonheid te maken, maar puur met een verslavende vorm van zelfbeheersing.
Quote:
Ik heb zelf weleens zitten filosoferen dat anorexia ook een soort 'vergeestelijking' inhoud, afstand nemen van het aardse bestaan. Een verlangen naar een lichtheid en verlichting, door dit letterlijk ook te manifesteren in een licht gewicht, of beter gezegd je te distantiëren van de zwaarte van het bestaan.
Quote:
Tanja, een verlangen naar lichtheid en verlichting door dit te manifesteren in licht gewicht heb ik even ervaren met mijn 'rauwe' periode.
Ik had al eerder geconstateerd dat vegetarisme en al zijn varianten (veganisme, raw food, fruitarier) leidt tot eetstoornissen, zelfs een modern semi-vegetarisch voedingspatroon al. Zie hier:
https://www.fatsforum.nl/topic/stopt-het-of/page/3#post-51890
In New Age-kringen (waar vegetarisme ook meer de norm is dan de uitzondering) zie je dit ook terug:
Quote:
En zo berusten we in de ene boosaardige gebeurtenis na de andere, want het is immers allemaal toch maar een illusie. Kortom: vluchten naar het licht en het aardse ontkennen.
Quote:
David Icke beschreef de New Age-mentaliteit ooit als 'zweven boven het vliegveld en weigeren te landen'.
Niet hier willen zijn, het aardse ontkennen, niet willen landen, het is een STOORNIS en NIET 'spiritueel' of 'verlicht'. Het is je GEBOORTERECHT om het aardse te vieren! Dit betekent dat je vriendjes moet worden met je fysieke lichaam en uit je kop moet, naar je onderbuik. Daarom is dierlijk voedsel ook zo belangrijk, want dit is aardend en grondend.
Mike
Ik heb zelf weleens zitten filosoferen dat anorexia ook een soort 'vergeestelijking' inhoud, afstand nemen van het aardse bestaan. Een verlangen naar een lichtheid en verlichting, door dit letterlijk ook te manifesteren in een licht gewicht, of beter gezegd je te distantiëren van de zwaarte van het bestaan.
Quote:
Tanja, een verlangen naar lichtheid en verlichting door dit te manifesteren in licht gewicht heb ik even ervaren met mijn 'rauwe' periode.
Ik had al eerder geconstateerd dat vegetarisme en al zijn varianten (veganisme, raw food, fruitarier) leidt tot eetstoornissen, zelfs een modern semi-vegetarisch voedingspatroon al. Zie hier:
https://www.fatsforum.nl/topic/stopt-het-of/page/3#post-51890
In New Age-kringen (waar vegetarisme ook meer de norm is dan de uitzondering) zie je dit ook terug:
Quote:
En zo berusten we in de ene boosaardige gebeurtenis na de andere, want het is immers allemaal toch maar een illusie. Kortom: vluchten naar het licht en het aardse ontkennen.
Quote:
David Icke beschreef de New Age-mentaliteit ooit als 'zweven boven het vliegveld en weigeren te landen'.
Niet hier willen zijn, het aardse ontkennen, niet willen landen, het is een STOORNIS en NIET 'spiritueel' of 'verlicht'. Het is je GEBOORTERECHT om het aardse te vieren! Dit betekent dat je vriendjes moet worden met je fysieke lichaam en uit je kop moet, naar je onderbuik. Daarom is dierlijk voedsel ook zo belangrijk, want dit is aardend en grondend.
Mike
Jacqueline
New member
@Mike
Zoals jij terecht opmerkt is anorexia en aanverwante problemen een stoornis.
Maar vergis je niet: dit is binnen de psychologie een van de moeilijkste stoornissen om te behandelen. En waarom?
Dit is zo complex en gaat zoveel dieper dan het alleen maar niet willen eten en het willen voldoen aan een rolmodel. Nee, de problematiek bij deze meisjes en vrouwen gaat zoveel verder, en met de huidige stand van de wetenschap en de behandelingsmethoden is het resultaat eigenlijk bedroevend laag.
Het heeft dan ook m.i. weinig zin om op een forum als dit (en ik heb geen enkele twijfel aan je goede bedoelingen) ze telkens weer een spiegel voor te houden van hoe ze zouden moet denken en handelen. Dit heeft ten eerste geen enkele zin (de dames hier weten dat ook wel)en de kleine meisjes, helaas zijn die er ook steeds meer, moeten die visie nog leren ontwikkelen...
Anyway, wat ik wil zeggen, Ik zou iedereen die hier persoonlijk mee worstelt aanraden goede hulp te zoeken en zou Mike willen adviseren heel veel clementie te tonen en zich te realiseren dat dit niet een probleem is wat je zomaar oplost door het geven van goede adviezen en wijze raad...
Zoals jij terecht opmerkt is anorexia en aanverwante problemen een stoornis.
Maar vergis je niet: dit is binnen de psychologie een van de moeilijkste stoornissen om te behandelen. En waarom?
Dit is zo complex en gaat zoveel dieper dan het alleen maar niet willen eten en het willen voldoen aan een rolmodel. Nee, de problematiek bij deze meisjes en vrouwen gaat zoveel verder, en met de huidige stand van de wetenschap en de behandelingsmethoden is het resultaat eigenlijk bedroevend laag.
Het heeft dan ook m.i. weinig zin om op een forum als dit (en ik heb geen enkele twijfel aan je goede bedoelingen) ze telkens weer een spiegel voor te houden van hoe ze zouden moet denken en handelen. Dit heeft ten eerste geen enkele zin (de dames hier weten dat ook wel)en de kleine meisjes, helaas zijn die er ook steeds meer, moeten die visie nog leren ontwikkelen...
Anyway, wat ik wil zeggen, Ik zou iedereen die hier persoonlijk mee worstelt aanraden goede hulp te zoeken en zou Mike willen adviseren heel veel clementie te tonen en zich te realiseren dat dit niet een probleem is wat je zomaar oplost door het geven van goede adviezen en wijze raad...
G
Guest
Guest
de basis is volgens mij goed gaan eten. Ik heb een tijdje geleden gelezen dat o.a. anorexia een tekort is aan voedingsstoffen. Dan ga je vanzelf wel psychotisch denken, ook in je hoofd mis je die voedingsstoffen om te kunnen denken, Nora Gaudgeddes heeft daar ook over geschreven (ik weet niet of ik haar naam goed heb geschreven)
O.a. een tekort aan B-vitaminen en ws vetoplosbare, nou ja eigenlijk alles wat we te kort komen door ons supermarkt voer.
O.a. een tekort aan B-vitaminen en ws vetoplosbare, nou ja eigenlijk alles wat we te kort komen door ons supermarkt voer.
jacqueline,
Ik ga ermee door. Als ik de persoon tot wie ik me richt hier niet mee bereik, dan breng ik hopelijk stil meelezende meisjes en vrouwen op andere gedachten. De boodschap dat je (te) weinig moet eten en (te) veel moet bewegen wordt voortdurend herhaald, dus waarom zou ik niet een tegengestelde boodschap mogen herhalen? Elk zieltje dat we voor de poorten van de hel kunnen wegslepen is er 1 gewonnen!
Mike
Ik ga ermee door. Als ik de persoon tot wie ik me richt hier niet mee bereik, dan breng ik hopelijk stil meelezende meisjes en vrouwen op andere gedachten. De boodschap dat je (te) weinig moet eten en (te) veel moet bewegen wordt voortdurend herhaald, dus waarom zou ik niet een tegengestelde boodschap mogen herhalen? Elk zieltje dat we voor de poorten van de hel kunnen wegslepen is er 1 gewonnen!
Mike
ik weet niet precies waar chocolade voor staat, maar ik weet wel dat het 1 van de lastigste dingen is om te laten staan.
ik denk dat erover stressen meer kwaad doet dan t accepteren en morgen weer een frisse start maken. Je hebt wel kans op schommelingen in je bloedsuikerspiegel. Het is geen weg van perfectie.Forum statistieken
