Het merendeel van deze vrouwen is ‘feministisch’ omdat ze op oneerlijke wijze aan dit soort banen zijn gekomen, middels vrouwenquota. Mijn plan zou een totale sociaal-culturele ommeslag behelzen en heeft dan ook alleen maar kans van slagen bij een populistische regering met ballen. Deze zou vrouwenquota moeten afschaffen, plus andere ‘voordeelregels’ voor anderskleurigen en afwijkende seksualiteiten, en een meritocratie moeten invoeren. Zodra vrouwen daadwerkelijk beoordeeld worden op verdiensten vallen de meesten door de mand, er zijn doorgaans immers 3 vrouwen nodig om het werk van 1 man te doen. Deze zullen dus niet hun baan behouden als ze alleen maar doen alsof ze hard werken, zoals nu het geval is. Die vrouwen die in dit systeem wel volharden zijn het waard om kiesrecht te verlenen, ze werken er immers hard genoeg voor. Talloze vrouwen zullen echter afvallen en als het roer omslaat in de maatschappij zullen ze ineens niet meer zo ‘feministisch’ zijn. Bedenk dat het principe van vrouwen is: go along to get along. Velen zullen in mijn ideale maatschappij ineens ‘traditioneel’ en ‘conservatief’ worden. Dan zijn ze nog steeds niet te vertrouwen (trad thots!), maar ze ondermijnen de samenleving ook niet meer op de manier zoals nu wel het geval is in deze matriarchie, waarin vrouwen met zo’n beetje alles wegkomen.
Zoals dat voorbeeld van de Universiteit van Eindhoven.
Pure discriminatie!
Ja, dat dacht ik. Excuus voor deze onjuiste aanname!
Geen probleem, het is je vergeven.
Niet in mijn systeem. In mijn systeem wordt het weer mogelijk voor een gezin met 1 kostwinner om zelfstandig te draaien middels lastenverlichting (minimale belastingdruk, kleine overheid, gouddekking voor geld). Hierdoor neemt de koopkracht en het eigen vermogen toe. Dit is per definitie een mannenzaak, maar mochten er gezinnen zijn waarbij de vrouw dit succesvol op zich kan nemen, be my guest. Zij zullen echter de uitzonderingen vormen en niet de regel. Het nieuwe feminisme in mijn systeem zal zijn dat vrouwen deze druk niet aankunnen en ‘zelfstandig kiezen’ voor het thuismoederschap – met als consequentie het inleveren van hun stemrecht omdat ze economisch niet bijdragen aan de samenleving. Verstokte feministen zullen aanvoeren dat het moederschap ook een bijdrage is aan de samenleving en daarmee dus ook waardig om stemrecht aan te koppelen (het eerste is waar, het tweede niet). Dit laatste zal afgeschoten moeten worden door verstandige mannen aan de top door keihard de grens te leggen bij ECONOMISCHE plichten en verantwoordelijkheden. Na verloop van tijd zal het protest van de feministen verstommen en is dit de sociale norm geworden en zullen vrouwen buigen als riet, zoals ze altijd doen. Voorwaarde is eveneens dat scheiden onder het contractrecht komt te vallen, waarbij contractbreuk dient te worden AANGETOOND op basis van HARD BEWIJS, en uitkeringen voor alleenstaande moeders, alsmede alimentatie, dienen te worden afgeschaft. Hierdoor zullen de meeste vrouwen geen andere keus hebben dan zich volledig afhankelijk te maken van mannen, met inlevering van stemrecht.
Wat is dan het alternatief als in het ergste geval de man niet meer kan voorzien door omstandigheden in inkomsten en de vrouw dit niet op kan vangen met werken?
Uitkering? Uitgaande van het percentage van de uitkeringen zoals deze nu zijn is dat geen vetpot.