Ik was de links van thijs aan het lezen en stuitte op 1 van zijn sites op het volgende artikel:
http://www.sciencedaily.com/releases/2012/12/121211083212.htm
Quote:
Sex-specific epi-marks produced in early fetal development protect each sex from the substantial natural variation in testosterone that occurs during later fetal development. Sex-specific epi-marks stop girl fetuses from being masculinized when they experience atypically high testosterone, and vice versa for boy fetuses. Different epi-marks protect different sex-specific traits from being masculinized or feminized -- some affect the genitals, others sexual identity, and yet others affect sexual partner preference. However, when these epi-marks are transmitted across generations from fathers to daughters or mothers to sons, they may cause reversed effects, such as the feminization of some traits in sons, such as sexual preference, and similarly a partial masculinization of daughters.
Dit citaat legt uit hoe in het
vroege stadium van de zwangerschap er een
hormonale verstoring kan plaatsvinden die o.a. kan leiden tot meer mannelijke trekken bij vrouwen en meer vrouwelijke trekken bij mannen en tot homoseksualiteit.
Dit doet me denken aan
dit artikel, dat ik al eerder heb geciteerd. In dit artikel wordt echter niet gesproken over teveel testosteron bij de moeder, maar te weinig:
Quote:
If a mother is stressed during the early stages of pregnancy, she will release an adrenaline related hormone into her shared bloodstream with her unborn baby. This hormone, called androstendione, is structurally similar to testosterone, the male hormone. Both are androgens, but testosterone is more than twenty times as potent as androstendione.
It has also recently been suggested that testosterone actually breaks down to estradiol in some way that androstendione may not, further implicating this androgen in disrupting the process of early brain development.
Because the stress hormone seems to mimic testosterone, there is the delay or blockage of the effectiveness of testosterone, even if it is plentiful. This causes a disturbance in the "defeminization" of the hypothalamus.
In 1972, Dr. Ward had no idea that androstendione in male pregnancies would prevent or inhibit the hypothalamus to develop into a healthy male brain, but this stress-related hormone now appears to do just that. The brain makes its gender commitment very early in development and, once committed to either male or female, it can not change.
The interference with environmental testosterone in the later stages of pregnancy does little or nothing to inhibit gender development of the body. By mid-pregnancy, the gonads can produce enough systemic testosterone to develop the body along male plans; however, problems do happen in these later stages. Sometimes the receptors which receive testosterone are defective or greatly reduced in number. This is generally seen as a defect resulting from the initial blocking of testosterone by the presence of other androgens. This can inhibit the effectiveness of testosterone and cause a less effective defeminization.
Opnieuw wordt hier gesproken over het vroege stadium van de zwangerschap. In het vorige artikel werd geen aanwijsbare reden aangegeven voor de blokkade van testosteron (dat andere artikel gaat juist uit van een teveel aan testosteron, maar mogelijk verwarren ze testosteron met het stresshormoon androstendion, omdat dit zich gedraagt als testosteron). Dit artikel geeft wel een hele duidelijke reden: STRESS. Hierdoor vindt er feminisering plaats a.g.v. onderdrukking van testosteron. In het
artikel van thijs dat ik aan het lezen was staat het volgende te lezen:
Quote:
The fa'afafine tend to be effeminate, and exclusively attracted to adult men as sexual partners.
In het dagelijkse spraakgebruik zijn de termen 'verwijfd' en 'zij-ig' gangbaar. Aan de manier van lopen, praten en soms ook aan de gelaatstrekken is vaak duidelijk zichtbaar dat iemand homo is (en van sommige verwijfde hetero's ontstaat al gauw het vermoeden dat ze nog niet uit de kast zijn). Dit wijst toch duidelijk op een teveel aan oestrogeen en een tekort aan testosteron, lijkt me!
Ik moet ook denken aan de bevindingen van Frances Pottenger. Zijn kattenstudie wees uit dat bij de laatste (derde) generatie gedegenereerde katten er sprake was van agressieve vrouwtjes en makke mannetjes. Pottenger constateerde een verwisseling van geslachtsrollen, waarbij mannetjes het gedrag van vrouwtjes begonnen te vertonen en andersom. Ik constateer EXACT HETZELFDE bij hedendaagse jongeren! Als docent heb ik het meer te stellen met de meiden dan met de jongens, kan ik je zeggen! Pottenger constateerde tevens dat er sprake was van 'seksuele perversie' bij de gedegenereerde katten. Helaas heeft hij niet gespecificeerd wat hij hieronder verstond.
Dit complete forum gaat over de rol van stress bij hormonale verstoringen, dit thema komt keer op keer terug. Verkeerde voeding vormt een lichamelijke bron van stress, als je stress definieert als overbelasting. Terugkerend naar de basisvraag van deze topic is mijn conclusie dan ook dat verkeerde voeding zeer zeker een rol kan spelen bij homoseksualiteit, die, zoals je uit bovenstaande artikelen kunt opmaken, al in de baarmoeder ontstaat door onderdrukte testosteron, of juist een teveel aan testosteron als je de andere auteurs gelooft. Voeding is echter een van vele stressfactoren, dus je kunt het m.i. niet op de voeding alleen gooien. Het lijkt mij dat deze onderzoekers op een zeer interessant spoor zitten, dat nader zou moeten worden ondergezocht.
Op mij komt een hormonale oorzaak van homoseksualiteit in ieder geval als zeer plausibel over. De 'kin selection hypothesis' waar thijs mee aankomt is precies dat, een hypothese, een theorie. Aan de hormonale verstoring die een mogelijke oorzaak van homoseksualiteit is ligt daadwerkelijk onderzoek ten grondslag, onderzoek dat, zoals gezegd, moet worden voortgezet en uitgediept.
Mike
