Humor om te lachen...
- Onderwerp starter fatsnotbad
- Startdatum
Heb ik weer:
Alleen nog even bouillon blokjes kopen, dus even bij de BIO winkel langs.
De bouillon blokjes al snel gevonden, maar… de tekst op het pakje is in ’t Frans en die taal ben ik niet machtig. Boeuf betekend meen ik ‘koe’ en ‘viande’ betekend ‘vlees’ meen ik eens gehoord te hebben. Tot zover heb ik de goede bouilon, maar in een paars balkje staat geschreven: ’sans extrait de levure’. Schiet mij maar lek, ik heb geen idee wat dat betekend dus vraag ik een meisje dat bij de kaas bezig is.
“Kent u Frans?, kunt u lezen wat hier staat? “ Het pakje omhoog houdend.
Ze komt naar mij toe, kijkt aandachtig naar het pakje met de Franse tekst en zegt “Daar staat: zonder gist extract”.
“Handig toch als je wat talen kunt zeg ik, blij met haar gewaardeerde hulp, dank u wel” waarop ze, nog steeds naar het pakje kijkend, met haar vinger naar iet wat kleine, voor mijn ogen niet leesbare lettertjes in zwart wijst en mij uitlegt: “Kijk hier staat het: 'Zonder gist extract', in het Nederlands.”
Alleen nog even bouillon blokjes kopen, dus even bij de BIO winkel langs.
De bouillon blokjes al snel gevonden, maar… de tekst op het pakje is in ’t Frans en die taal ben ik niet machtig. Boeuf betekend meen ik ‘koe’ en ‘viande’ betekend ‘vlees’ meen ik eens gehoord te hebben. Tot zover heb ik de goede bouilon, maar in een paars balkje staat geschreven: ’sans extrait de levure’. Schiet mij maar lek, ik heb geen idee wat dat betekend dus vraag ik een meisje dat bij de kaas bezig is.
“Kent u Frans?, kunt u lezen wat hier staat? “ Het pakje omhoog houdend.
Ze komt naar mij toe, kijkt aandachtig naar het pakje met de Franse tekst en zegt “Daar staat: zonder gist extract”.
“Handig toch als je wat talen kunt zeg ik, blij met haar gewaardeerde hulp, dank u wel” waarop ze, nog steeds naar het pakje kijkend, met haar vinger naar iet wat kleine, voor mijn ogen niet leesbare lettertjes in zwart wijst en mij uitlegt: “Kijk hier staat het: 'Zonder gist extract', in het Nederlands.”
Gelukkig is Mike hier anders dan een kip zonder kop
Miracle Mike: de kip zonder kop
Auteur: Enne KoopsRedactie
24 januari 2023
Dieren/Trivia
3 minuten leestijd
De plofkippen uit de supermarkten mogen in Nederland bekender zijn, maar die megakippen kunnen niet wedijveren met de internationale reputatie van de kippenheld ‘Miracle Mike’. Deze wonderlijke wyandotte-kip slaagt erin om anderhalf jaar (op de kop af 18 maanden) zonder kop door het leven te gaan. En in die tijd dijt hij uit van een magere 1000 gram tot een respectabele ‘plofkip’ van 4 kilo.
Mike the Headless ChickenHet is 10 september 1945 als in de Amerikaanse plaats Fruita in de staat Colorado, de boerin Clara Olsen het plan opvat om die avond een flinke kipfilet gaar te bakken in de koekenpan. Haar man Lloyd moet het routineklusje klaren, loopt het erf op en zoekt een mooie kip uit. Zijn schoonmoeder komt die avond mee-eten en Lloyd – fatsoensrakker – wil een goed figuur slaan.Graantjes
Als Lloyd zijn bijl opheft en laat neerploffen op de nek van een van de vetste kippen uit de ren, valt de kop van de kip op de grond. Echter, de kip zelf rent er als een dolle dwaas vandoor om verder te gaan met waar hij goed in is: kip zijn.De volgende ochtend treft Lloyd op het erf de bewuste kip aan, zonder kop natuurlijk. Het beest probeert uit alle macht om graantjes op te pikken. Tevergeefs: zonder kop is eten een langdradig verhaal. Maar Lloyd is de beroerdste niet en concludeert dat een kip die zo veel levenswil tentoonspreidt, een handje geholpen moet worden. In het minieme restje kop dat nog aan de nek van de kip vastzit, blijkt de slokdarm vrij toegankelijk te zijn. Als Lloyd graan en water in het gat gooit, glijden die tot zijn verbazing soepel naar onderen en danst de kip van blijdschap een rondje over het erf.
- advertentie-
Professionele hulp
De week erop blijft de kip wonderbaarlijk genoeg in leven. Voor de verbaasde Lloyd is dit reden genoeg om professionele hulp in te schakelen. Hij rijdt met de kip naar de universiteit van Utah in Salt Lake City, 400 kilometer verderop. Daar onderwerpen dierenexperts de kip aan een uitgebreid medisch-culinair onderzoek.Het blijkt dat een cruciaal deel van de kippenkop, een stukje hersens, nog aan de nek vastzit en dat de bijl de halsslagader gemist heeft. Een bloedprop voorkomt dat de kip doodbloedt. Afgezien van een klein stukje oor en hersens is de complete bestuurskamer van de kip verdwenen. De resterende onderdelen blijken echter, wonder boven wonder, voldoende om als kip door te kunnen leven.
Mike the Headless Chicken
Tournee door de VS
Vanaf dat moment begint de échte zegetocht van ‘Mike the Headless Chicken’, zoals hij bekend komt te staan. Lloyd reist met zijn aandachttrekkende huisdier het zuidwesten van de Verenigde Staten door en organiseert shows waar bezoekers voor $0.25 naar Mike’s kunstjes mogen kijken. De tijdschriften Life en Time zijn er in 1945 als de kippen bij om fraaie fotoreportages van de stoere kip te maken, die daardoor nog beroemder wordt.De Olsens pikken een aardig graantje mee van de rijzende ster van hun troeteldiertje: de veerkrachtige ‘Miracle Mike’ brengt maandelijks $4.500 in het laatje, omgerekend naar vandaag $47.500. Dat is een best aardig maandsalaris. Een kenner taxeert Mikes dagwaarde op $10.000, en de eigenaren laten het beestje voor datzelfde bedrag verzekeren. In maart 1947 gaat het echter mis, als Mike the Headless Chicken na een show op de hotelkamer van zijn eigenaren stikt.
Saillant detail is dat Mike in zijn kielzog honderden, mogelijk duizenden Amerikaanse kippen een vroegtijdige dood heeft bezorgd. In de jaren 1945 tot 1947 en vermoedelijk ook nog wel daarna, proberen namelijk veel Amerikanen – laten we zeggen: als kippen zonder kop – het kunststukje van Lloyd Olsen na te doen. In de hoop net als de Olsens rijk te worden. Tot op de dag van vandaag belanden gelukkig vrijwel alle wannabe-Mike’s in de soep- of koekenpan.
~ Enne Koops
Als ik door het hek van de watersportvereniging kom struikel ik bijna over wat hout dat hoogst waarschijnlijk door mijn haven buurman daar verzaagd is. Op het trapje naar ‘het hok’ ligt een bril en zo te zien is dat de bril van buum. Hij komt juist van zijn scheep af geklommen en wandelt rustig mijn kant op. “Haai” groet hij waarop hij de restjes hout begint te sprokkelen.
Ik help hem met zijn bril op mijn neus.
“Koffie? “ vraagt hij na de deur van het hok weer gesloten te hebben. Als antwoord houd ik de twee appelflappen die ik van bij de Aldi heb meegenomen omhoog, zijn favoriete snack.
Eerst stap ik even op mijn scheep om dat wat ik mee heb genomen binnen te leggen waarna de geur van koffie mijn gids is. Binnen is hij zoekende, bekijkt van alles, schuift dingen opzij en kijkt onder banken. ‘Waar is dat toch' hoor ik hem geïrriteerd mompelen.
“Iets kwijt zeker?” vraag ik hem recht aankijkend
“Ja, ik kan mijn bril nergens meer vinden, waar heb ik dat ding nu toch gelaten!”
Ik geef hem een hint: “Heb je hem zojuist buiten niet gebruikt?”. Hij kijkt mij nadenkend aan, zijn blik verhelderd en er verschijnt een grijns op zijn bakkes. Weer terug bij het hok zie ik hem spiedend in het rond lopen en ook kijkt hij in het hok.
“Gevonden?” vraag ik belangstellend als hij weer terug is. “Geen bril te zien” zegt hij, met nog wat tekst er achteraan dat ik hier maar even weg laat.
“Koffie is klaar hoor, wil je al?”.
De koffie met flap smaakt ons goed en het gesprek over zijn scheepstimmerwerk en het weer verloopt rustig. Na een twintig minuten zegt hij: ”Sinds wanneer draag jij een bril, gaan je ogen achteruit?” Ik grijns me suf en zie dat, terwijl hij mij strak aankijkt, er bij hem ergens diep van binnen een lampje gaat branden…
Hij grijpt de bril van mijn kokkert en verplaatst hem naar zijn eigen gok.
Drieëntachtig jaar oud en nog steeds een stevige greep in zijn handen.. . ”Dank voor de koffie, ik ga weer eens naar boord, ‘k heb werk zat” mompel ik en verdwijn een ietsje gehaast.
Ik help hem met zijn bril op mijn neus.
“Koffie? “ vraagt hij na de deur van het hok weer gesloten te hebben. Als antwoord houd ik de twee appelflappen die ik van bij de Aldi heb meegenomen omhoog, zijn favoriete snack.
Eerst stap ik even op mijn scheep om dat wat ik mee heb genomen binnen te leggen waarna de geur van koffie mijn gids is. Binnen is hij zoekende, bekijkt van alles, schuift dingen opzij en kijkt onder banken. ‘Waar is dat toch' hoor ik hem geïrriteerd mompelen.
“Iets kwijt zeker?” vraag ik hem recht aankijkend
“Ja, ik kan mijn bril nergens meer vinden, waar heb ik dat ding nu toch gelaten!”
Ik geef hem een hint: “Heb je hem zojuist buiten niet gebruikt?”. Hij kijkt mij nadenkend aan, zijn blik verhelderd en er verschijnt een grijns op zijn bakkes. Weer terug bij het hok zie ik hem spiedend in het rond lopen en ook kijkt hij in het hok.
“Gevonden?” vraag ik belangstellend als hij weer terug is. “Geen bril te zien” zegt hij, met nog wat tekst er achteraan dat ik hier maar even weg laat.
“Koffie is klaar hoor, wil je al?”.
De koffie met flap smaakt ons goed en het gesprek over zijn scheepstimmerwerk en het weer verloopt rustig. Na een twintig minuten zegt hij: ”Sinds wanneer draag jij een bril, gaan je ogen achteruit?” Ik grijns me suf en zie dat, terwijl hij mij strak aankijkt, er bij hem ergens diep van binnen een lampje gaat branden…
Hij grijpt de bril van mijn kokkert en verplaatst hem naar zijn eigen gok.
Drieëntachtig jaar oud en nog steeds een stevige greep in zijn handen.. . ”Dank voor de koffie, ik ga weer eens naar boord, ‘k heb werk zat” mompel ik en verdwijn een ietsje gehaast.
Zo iets als schapen wakker maken, je moet ze eerst leren kijken om ze wat te laten zien
Forum statistieken
