Nihilisme, ik zeg het je. Frank, je komt met heldere en humoristische bijdrages op dit forum en je lijkt me een aardige vent. Maar ik heb hier echt een broertje dood aan lui die dwepen met die non-dualiteits-onzin. Jeff Foster niet nihilistisch? Hij stelt dat je op moet houden met zoeken, naar jezelf, de waarheid of wat dan ook. De elite lacht zich te barsten met dit soort idioten! Toe maar, stop maar met zoeken, want stel je voor dat je vindt wat je zoekt en werkelijk diepe (zelf)inzichten krijgt. Nee, los op in leegheid, DAT is wat je moet doen. Suuuuuuuuuuuuuure. Uit jouw artikel:
Quote:
The emptiness finally revealed itself to be total fullness. The detachment and pointlessness (“nothing matters! Everything is meaningless!”) gave way to a fullness of being, to a joy beyond words, a contentment without a name. You could say that Jeff died. The seeker died. The longing for something more died.
Ik ben niets, ik ben alles. Dualiteit bestaat, dualiteit bestaat niet. Vorm bestaat, vorm bestaat niet. Niets is alles en alles is niets. Bla-die-bla-die-bla. Jeff meent zich te onderscheiden van de non-dualiteits-fundamentalisten door te stellen dat er genoeg dingen op aarde te doen zijn en doorbreekt hiermee de passiviteit van hen die tot de conclusie komen dat niets er meer toe doet. Maar als je zijn vervormde logica volgt is actie zowel zinvol als zinloos en uiteindelijk is het allemaal goed (of slecht), wat je ook doet (of niet doet). Ik kan hier echt niets mee en vind het allemaal gebazel van een dwaas.
Hoogstaande natuurvolkeren erkenden een macro- en een micro-realiteit. Deze zou je ook een absolute en een relatieve waarheid kunnen noemen. Niemand ontkent dat we voortkomen uit een immaterieel geheel/eenheid. Echter, in dit aardse bestaan valt deze uiteen in een twee-eenheid, op basis van tegenovergestelde polen. Je zou dit een verstoring van de eenheid, van het evenwicht, kunnen noemen. Onze taak op aarde is dan ook om deze balans, deze eenheid, te hervinden/herstellen. Dit is een ZOEKTOCHT. Onderdeel van de aardse realiteit is dat je hier nooit in zult slagen. Mocht dit nl. wel lukken, dan zou je immers oplossen in het perfecte evenwicht en ophouden in materiele vorm te bestaan. Je maakt dan weer onderdeel uit van de absolute macro-realiteit. Zouden farao's een dergelijke mate van verlichting hebben bereikt? Al hun sarcofagen zijn volkomen leeg aangetroffen!
En nu komt het belangrijkste van allemaal. Die twee-eenheid noemen we dualiteit. Het Latijnse woord voor God, Deus (twee), weerspiegelt dit. Het woord voor Duivel, diabolo, heeft echter ook di (twee) in zich. Deze staat nl. voor
dualisme, oftewel: tweespalt/tweedracht. De termen 'dualiteit' en 'dualisme' worden nogal eens door elkaar heen gebruikt, maar het is het grote en essentiele verschil tussen de twee polen proberen samen te brengen (dualiteit) en uit elkaar te houden (dualisme). Onderdeel van een dualistisch bewustzijn is weliswaar erkennen dat je zowel aards (materie) als hemels (licht) bent, maar vooral deze incarnatie (vleeswording) eert en viert, want dat is nu eenmaal de relatieve micro-realiteit waarin je je bevindt.
Spiritualiteit met beide benen op de grond dus.
Zo hebben natuurvolkeren het altijd gezien en daar kunnen dwazen als Jeff Foster een puntje aan zuigen!
Mike