Tijdens mijn vertaling van het boek Cure Tooth Decay van Ramiel Nagel kwam ik de volgende woorden tegen die heel erg goed aansluiten bij de tot nu toe geplaatste posts:
Quote:
Hoezeer mensen ook streven naar een gezond gebit, slechts weinig mensen willen voor de volle 100% echt gezond worden.
De meesten van ons hebben een mengeling van emoties met betrekking tot onze wens om gezond te zijn. Net als de maan hebben we een lichte en een donkere kant.
Maar als we ons alleen richten op onze lichte kant en de donkere kant negeren, gaan we voorbij aan datgene wat het leven prachtig en evenwichtig maakt.
Onze lichte kant wil gezond zijn en onze duistere kant wil ongezond zijn. Het klassieke resultaat van dit innerlijke conflict is de wens dat ons tandbederf geneest, zonder dat we het werk hiervoor willen verzetten.
Dit is een belangrijk principe waaraan de moderne tandheelkunde haar ontstaan en macht ontleent. De tandheelkunde helpt ons niet onze donkere kant die ziek wil zijn onder ogen te zien. De reguliere tandheelkunde houdt ons ziek door ons te vertellen dat tandbederf niets met onszelf te maken heeft, maar volledig te wijten is aan bacteriën en waar deze bacteriën zich mee voeden.
Het gevolg van het niet onder ogen zien van je eigen duistere kant, die zich uitsluitend vertoont als er niemand kijkt, is dat we onbewust gezondheid met leed kunnen gaan vereenzelvigen.
Het leed dat we in verband brengen met de moeite die we moeten doen om gezond te worden kan zich in vele vormen voordoen: klagen over lichaamsbeweging, geloven in informatie die de kracht van zelfheling tegenspreekt of niet extra willen betalen voor gezond voedsel of voor een betere tandarts.
Wees dus geen zelfsaboteur!
Mike
