G
Guest
Guest
Ivm onlangs geconstateerd ijzer tekort bij mezelf na het gebruik van waterstofperoxide kwam ik vandaag dit artikel tegen. Heb ik mijn ijzertekort nu te danken aan teveel of te weinig waterstofperoxide? Ik begrijp niet zoveel van dit verhaal. heeft het ijzer uit mijn bloed geoxideerd? En zo ja, hoe dan? iemand die mij een beetje kan helpen uitleggen. Medusa, weet niet of je dit leest, maar heb jij klachten ervaren na je gebruik met hoge dosis H2O2? Ik vraag mezelf serieus af wat ik verkeerd heb gedaan namelijk. In begin ging het hartstikke goed en ineens werd ik onwijs moe.
OVER IJZER IN BLOED IN COMBINATIE MET H2O2:
IJzer in bloed is al geoxideerd, vandaar de rode kleur. Rode bloedcellen bedienen zich van glycolyse (melkzuurvergisting van suikers), een anaëroob proces. Rode bloedcellen hebben geen mitochondria (celkern) en zijn dus primitievere cellen dan witte bloedcellen, die het tegenovergestelde zijn en gebruik maken van waterstofperoxide om ongewenste stoffen en organismes mee weg te oxideren. Rode bloedcellen zijn anaëroob omdat hun functie is om zuurstof te transporteren en niet zelf op te gebruiken. Catalase is aanwezig in ons totale systeem, een teken dat het lichaam is ingesteld op de verwerking van waterstofperoxide. Catalase splitst waterstofperoxide in water en zuurstof, precies de twee substanties waar ons complete systeem op draait. H2O2 kan daarom geen schade aanrichten. Mocht je het op je hand krijgen, dan ervaar je ongemak in de zin van een prikkend gevoel en een (tijdelijke) witte huid, maar het is catalase dat uiteindelijk de H2O2 opruimt. Dit merk je aan het bruisen wat je ziet en hoort. Misschien moet je dit stuk eens lezen om te weten te komen waarom H2O2 geen vrije radicaal is en waarom we geen anti-oxidanten nodig hebben, maar oxidanten.
Even in gewone mensentaal. Anaërobe organismes als schimmels, parasieten en bepaalde bacteriën voeden zich met ijzer. H2O2 kan SELECTIEF zowel een elektron stelen van een zuurstofmolecuul als een elektron doneren aan een zuurstofmolecuul. Als het ervoor kiest om een elektron te stelen en dus een vrije radicaal wordt (hydroxyl), doet het dit om deze ijzervretende organismes weg te oxideren. Andere keren kiest het ervoor om vrije radicalen juist weer te neutraliseren door ze hun ontbrekende elektron terug te geven. We hebben hier dus te maken met een INTELLIGENTIE die niet zomaar lukraak van alles en nog wat op zijn pad wegoxideert en dus beschadigt. H2O2 stuurt bij als het lichaam te verzuurd is, maar ook te alkalisch.
Bron http://www.voedingisgezondheid.nl/Ozon_en_zuurstof_hoofd.html
OVER IJZER IN BLOED IN COMBINATIE MET H2O2:
IJzer in bloed is al geoxideerd, vandaar de rode kleur. Rode bloedcellen bedienen zich van glycolyse (melkzuurvergisting van suikers), een anaëroob proces. Rode bloedcellen hebben geen mitochondria (celkern) en zijn dus primitievere cellen dan witte bloedcellen, die het tegenovergestelde zijn en gebruik maken van waterstofperoxide om ongewenste stoffen en organismes mee weg te oxideren. Rode bloedcellen zijn anaëroob omdat hun functie is om zuurstof te transporteren en niet zelf op te gebruiken. Catalase is aanwezig in ons totale systeem, een teken dat het lichaam is ingesteld op de verwerking van waterstofperoxide. Catalase splitst waterstofperoxide in water en zuurstof, precies de twee substanties waar ons complete systeem op draait. H2O2 kan daarom geen schade aanrichten. Mocht je het op je hand krijgen, dan ervaar je ongemak in de zin van een prikkend gevoel en een (tijdelijke) witte huid, maar het is catalase dat uiteindelijk de H2O2 opruimt. Dit merk je aan het bruisen wat je ziet en hoort. Misschien moet je dit stuk eens lezen om te weten te komen waarom H2O2 geen vrije radicaal is en waarom we geen anti-oxidanten nodig hebben, maar oxidanten.
Even in gewone mensentaal. Anaërobe organismes als schimmels, parasieten en bepaalde bacteriën voeden zich met ijzer. H2O2 kan SELECTIEF zowel een elektron stelen van een zuurstofmolecuul als een elektron doneren aan een zuurstofmolecuul. Als het ervoor kiest om een elektron te stelen en dus een vrije radicaal wordt (hydroxyl), doet het dit om deze ijzervretende organismes weg te oxideren. Andere keren kiest het ervoor om vrije radicalen juist weer te neutraliseren door ze hun ontbrekende elektron terug te geven. We hebben hier dus te maken met een INTELLIGENTIE die niet zomaar lukraak van alles en nog wat op zijn pad wegoxideert en dus beschadigt. H2O2 stuurt bij als het lichaam te verzuurd is, maar ook te alkalisch.
Bron http://www.voedingisgezondheid.nl/Ozon_en_zuurstof_hoofd.html