Suzanne Hoeks, krachtige vrouw
Succesvol geconditioneerd. Al een maand of 4 heb ik last van mijn linkerhand. Vandaag kreeg ik een echo en een röntgenfoto om vast te stellen wat er aan de hand (hihi) is. Bij het maken van de afspraak bij Mitralis ging alles nog goed. De assistente vroeg heel vriendelijk of ik een mondkapje wilde dragen. “Nee, die draag ik niet”. “Geen probleem hoor mevrouw, dat bepaalt iedereen voor zichzelf”. Ik denk, mooi- tenminste ergens waar ze nog normaal doen. Bij het aanmelden vandaag vroeg de assistente of ik een mondkapje op wilde doen. “Nee, die draag ik niet”. Geen probleem, ik kon zo doorlopen. Als eerste werd een röntgenfoto gemaakt. Ik ging zitten en de röntgenoloog vroeg (geen hallo of niks) “Zuiver uit interesse, waarom draagt u geen mondkapje”. Ik vertel heel vriendelijk dat ze niet werken en dat ik niet voor tirannie buig. “Wilt u er ook geen op doen om mij een plezier te doen?” “Nee”. Om iemand een plezier te doen?? Niet eens een drogreden, nee- om iemand een plezier te doen. Mijzelf monddood en onzichtbaar maken met iets waarvan 100% bewezen is dat het NIET WERKT om iemand een plezier te doen? Nog niet misschien. Vervolgens naar de echoloog. “Tja mevrouw, ik vraag u toch echt om een mondkapje op te doen”. Wederom “Nee, die draag ik niet”. Meneer wilde mij uitleggen waarom hij er wel een draagt, en daar kwam alle onzin uit, letterlijk overgenomen van Pinokkio en Snuifje. Toen hij klaar was keek hij mij, naar ik denk, meesmuilend aan van “zo, nu doet ze er vast wel een op”. Ik vertelde heel vriendelijk dat ze op de eerste plaats niet werken. Aan de tweede plaats, laat staan de overige 20 redenen om niet mee te doen aan die onzin, kwam ik niet eens toe. “Ja” zegt hij, “gaat u maar zitten ik kan u toch niet dwingen” Dwingen??? Degene die mij kan dwingen om te buigen voor tirannie is nog niet geboren! Meneer hield een flinke afstand, maar moest toch in mijn buurt komen voor de echo natuurlijk. Ik mocht niet praten en als ik wat wilde vragen moest ik mijn hand opsteken zodat hij eerst achteruit kon gaan voordat ik wat zei. Ik had werkelijk moeite om niet in lachen uit te barsten (want ja, een virus komt natuurlijk alleen uit iemand tijdens het praten) hoe triest die situatie eigenlijk ook was. Naja, prima- ik wil weten of ik de functie van mijn hand kan verliezen, dus hij mocht onder zijn voorwaarden de echo maken. Ik heb er nog even over nagedacht of het zin had om met hem de discussie aan te gaan, maar in dat geval zou het mij een heleboel energie kosten wat ik graag aan leukere dingen besteed. Die man was volledig geconditioneerd en zijn brein te ver heen om waarheid van fictie te onderscheiden. Ik plaats dit omdat ik de laatste tijd heel veel verhalen tegen kom van mensen in soortgelijke situaties of veel erger en die erg echt onder lijden. Mensen om ons heen, zorgverleners, vrienden, familie enz. kunnen wel proberen om van ons derderangs burgers te maken, maar dat lukt ze alleen indien wij dit zelf toelaten. Ik zal me nooit een derderangs burger voelen, simpelweg omdat degenen die dat willen of proberen wat mij betreft onderaan de evolutieladder staan. Blijf in je kracht, blijf vechten tegen tirannie, laat je gvd niet kisten! Eens komt hier een eind aan en wij zijn dan de enigen die met trots kunnen zeggen “Wij zwichtten niet voor tirannie”.