Paul Harmans via TG:
JOHN DURHAM KOMT DICHTER BIJ DE SLAGADER
Door: Tyler Durden
10 november 2021
Vertaling: Paul Harmans
Afgelopen week vaardigde John Durham’s grand jury haar derde strafrechtelijke dagvaarding uit in het Trump-Rusland bedrog. De persoon die werd gearresteerd is mogelijk nog redelijk onbekend, het nieuws over hem werd begraven door Virginia’s donderslag bij heldere hemel verkiezingsuitslag, maar deze stap van Durham is een grote zaak. Het toont dat het speciale juridische onderzoek, een gigantische samenzwering methodisch ontrafelt, ogenschijnlijk bekokstoofd door Hillary Clinton’s 2016 campagne, waarbij James Comey (in die tijd FBI directeur) betrokken was, of als gewillige deelnemer, of als een volkomen incompetente stommerd.
De laatste dagvaarding is tevens vernietigend voor de gevestigde media, en dat is waarom zo velen het hebben genegeerd of afgezwakt. In feite hebben zij gedurende jaren valse verhalen uitgebracht en staan nu niet bepaald te trappelen daar opnieuw naar te kijken. Andere verliezers zijn de openbare aanklagers samengesteld door Robert Mueller, de meeste daarvan democraten, die op de hoogte van deze beschadigende informatie waren, maar dat negeerden.
Wat Durham en een paar moedige journalisten onthullen kan wel eens de meest ambitieuze truc zijn opgezet tijdens een Amerikaanse verkiezing en de nasleep daarvan. De vraag is nu of Durham de volle omvang van dit misdrijf kan onthullen en hen die het planden kan vervolgen en berechten.
Durham’s laatste dagvaarding beschuldigd Igor Danchenko van meerdere malen liegen tegen de FBI. Danchenko, die werkte bij het Brookings Instituut als een Russische expert, mag dan misschien geen gangbare naam zijn, maar hij was een cruciale speler bij het in elkaar flansen van het valse verhaal dat Donald Trump samenzwoer met het Kremlin om in het Witte Huis te komen. De ware samenzwering, zo blijkt nu, was gericht op Trump en werd aangevoerd door de Clinton campagne en haar gedurende lange tijd bondgenoten. Het werd gezamenlijk gefinancierd door de Clinton campagne en het Democratic National Committee. Sommige uitgelekte e-mails wijzen erop dat het werd goedgekeurd door de kandidaat zelf (Hillary Clinton). De FBI bleef het dossier gebruiken lang nadat zij over het overvloedige bewijs beschikten dat aantoonde dat het verzinsels betrof. House democraten gebruikten het zelfs nog langer, zich koesterend in overdreven mediaverslagen. Alles ervan was vals.
De Danchenko dagvaarding/arrestatie is belangrijk omdat zijn valse informatie het hart vormde van het Steele Dossier, wat op zijn beurt het hart vormde van het anti-Trump onderzoek. Het dossier was opgesteld door een voormalige Britse spion, Christopher Steele, die werd ingehuurd door mensen die werkten voor Clinton. Steele beweerde dat zijn informatie over Trump, inclusief schunnige seksuele beschuldigingen, van Russische bronnen kwam. Maar dat was niet zo. Het kwam van Danchenko die werkte bij een denktank in Washington. Zoals Danchenko aan de FBI toegaf, het meeste dat hij Steele vertelde waren oude geruchten of overdrijvingen. Een deel ervan bleek eenvoudigweg verzonnen te zijn. Steele voegde het echter simpelweg toe en de democraten gebruikten het.
De FBI ondervroeg Danchenko meerdere malen in januari 2017, rond de tijd dat Trump aan zijn regering begon. Comey’s FBI had reeds het dossier ontvangen en FBI agenten trachtten de aantijgingen te verifiëren. Dat konden ze niet en de Danchenko bekentenissen vertelden hen waarom dat was. Zijn bekentenissen hadden de FBI onmiddellijk moeten doen stoppen het dossier te gebruiken bij het onderzoek naar Trump. En dat zou ook de waarschuwing moeten doen van Bruce Ohr, de hoogste beroepsbeambte bij het ministerie van justitie, dat Steele zeer bevooroordeeld was. De FBI negeerde deze rode vlaggen compleet.
Het bureau ging door met het gebruiken van de valse informatie om een geheime volmacht te verkrijgen van het Foreign Intelligence Surveillance Court om te spioneren op Carter Page en, via hem, op anderen verbonden met Trump. Officials vertelden het Court, valselijk, dat de volmachtinformatie betrouwbaar was en geverifieerd terwijl ze wisten dat dat niet zo was.
Wat de volmacht zei, was in essentie: ‘We moeten Carter Page bespioneren omdat we denken dat hij een (buitenlandse) vijandelijke agent is.’ Maar de FBI wist al dat hij dat niet was. Dat betekent dat zij aasden op andere informatie. Hoe wist de FBI dat Page aan onze kant stond? Omdat zij het de CIA vroegen en werden verteld, heel expliciet, dat Page hen hielp, niet het Kremlin. De CIA gaf deze ontlastende informatie aan FBI advocaat Kevin Clinesmith, die de boodschap aanpaste zodat het beweerde dat Page niet voor de CIA werkte. Zijn aanpassing was een misdaad en hij bekende schuld toen Durham hem daarvoor vervolgde.
Het verhaal wordt erger. Ondanks dat Clinesmith de CIA-boodschap aanpaste voor FBI gebruik, gaf hij zijn superieuren ook de werkelijke CIA-communicatie. Dus zijn bazen wisten het ware verhaal. Maar zij waren niet geïnteresseerd in de waarheid, die zij dus geheim hielden voor de FISA rechtbank om door te kunnen gaan met het spioneren op Page. Als er nog enige gerechtigheid is overgebleven in Washington, dan moeten zij die verantwoordelijk zijn voor deze travestie daar strafrechtelijk verantwoordelijk voor worden gesteld. En Page kan dan ook een burgerlijke zaak tegen hen aanspannen.
Opmerking Paul: Het bovenstaande geeft heel duidelijk weer waar we naar kijken betreffende het Durham onderzoek en hoe corrupt veel personen waren bij de heksenjacht op Donald Trump. Hier volgen de vertaalde headlines in het lange artikel:
Bedenk, dit hele verhaal werd bedacht en betaald door de Hillary Clinton campagne en overhandigd aan de FBI en de media door haar advocaten en bondgenoten.
Ondanks dat het dossier was bedoeld om Trump in november de verkiezing te laten verliezen, was het nog steeds bruikbaar nadat hij de verkiezing had gewonnen. Trump tegenstanders konden het inzetten om zijn net aangevangen regering te verlammen en dat is exact wat zij deden. Met de van ganser harte verstrekte steun van House Speaker Nancy Pelosi, spendeerde House Intelligence Committee Chairman Adam Schiff drie jaar met het promoten van het ‘Rusland samenzwering’ bedrog. Schiff’s constante verschijnen in de media waarbij hij beweerde dat hij overtuigend bewijs had van de Trump-Rusland samenzwering gingen door lang nadat hij geheime briefings had ontvangen die zijn verhaal met de grond gelijk maakten.
Het Clinton team lanceerde deze operatie met professionele expertise. Het doel was een krachtig anti-Trump verhaal te produceren door gebruik te maken van om het even welk materiaal, om het vervolgens te delen met de media (om Trump zwart te maken) en de FBI (om een groot onderzoek te lanceren en Trump te grazen te nemen).
Het gerechtelijk vervolgingsteam samengesteld door Robert Mueller, moet dit alles ook geweten hebben. Zij hadden vanaf dag één volledige toegang tot het ontlastende FBI-materiaal, maar negeerden dat.
Bij het bekijken van dit bewijs concludeerde Kimberly Strassel van the Wall Street Journal dat het Steele dossier de verkeerde naam heeft gekregen. Het zou het ‘Clinton dossier’ genoemd moeten worden zegt zij.
De vraag is nu of John Durham voldoende bewijs kan vinden om hen te vervolgen die het allemaal planden en uitvoerden. De vervolgingsdocumenten die hij deponeerde voor Danchenko en Sussmann zijn veel uitgebreider dan het benodigde minimum. Ze wijzen erop dat Durham uitgebreid bewijs heeft samengesteld over een veel grootschaligere samenzwering.
Bron:
https://www.zerohedge.com/political/john-durham-getting-close-jugular
