Even twee paragrafen uit mijn vertaling van de Vierde Politieke theorie (Aleksandr Dugin):
Een korte omschrijving van zijn concept (Martin Heidegger) is als volgt: sinds het ontstaan van filosofisch denken hebben mensen (specifieker Europeanen, nog specifieker Grieken) de vraag van het Zijn gesteld als kernpunt van hun denken. Maar doordat zij dat het hoofdonderwerp maakten, riskeerden zij verward te raken door de nuances van de complexe relatie tussen het Zijn en het denken, tussen puur Zijn (Sein) en haar uitdrukking in het bestaan – een Zijnde (Seiende), tussen de menselijke ervaring van in de wereld zijn (Dasein – daar zijn) en het Zijn zelf (Sein). Dit falen verscheen al in het werk van Heraclitus
[1] over de phusis
[2] en de logos
[3].
Daarna valt het op dat in het werk van Parmenides
[4] en uiteindelijk in Plato, die ideeën plaatste tussen de mens en het bestaan en die waarheid definieerde als hetgeen waar hij het mee eens was – de referentietheorie van kennis – het hoogtepunt van haar falen bereikte. Dit zorgde voor het ontstaan van vervreemding, die uiteindelijk leidde tot berekenend denken (das rechnende Denken) en de ontwikkeling van technologie. Beetje bij beetje verloor men het Zijn uit het oog, het pad van nihilisme volgende. De essentie van technologie (gebaseerd op de relatie tussen technologie en de wereld) drukte zich uit in immer toenemend nihilisme. In het nieuwe tijdperk bereikte deze tendens haar piek – technische ontwikkeling (Gestell)
[5] en verdringt het Zijnde voor nietigheid. Heidegger had een bittere haat voor liberalisme, omdat hij het zag als ‘de bron van berekenend denken’ dat het hart van ‘Westers nihilisme’ vormt.
[1] Heraclitus (c. 535-475 v. Chr.) was een pre-Socratische Griekse filosoof. - Red.
[2] Grieks: ‘natuur’, of nauwkeuriger, ‘Hetgeen dat bestaat’. - Red.
[3] Grieks: idee. De Grieken geloofden dat er een logos is die het universum ordent. – Red.
[4] Parmenides was een pre-Socratische Griekse filosoof uit de vijfde eeuw V. Chr. - Red.
[5] Ge-stell, wat letterlijk vertaald kan worden als ‘framing’ werd door Heidegger gebruikt om technologie te omschrijven als methode van menselijk bestaan in de moderne wereld. – Red.