Voorstellen Astrid

  • Onderwerp starter Onderwerp starter Guest
  • Startdatum Startdatum
Astrid dat protocol heb ik idd wel eens over gehoord.....er zijn zoveel protocollen waarvan men beweert dat 't De sleutel tot succes is....probleem is dat t niet alleen Lyme is maar ook allerlei andere parasieten,schimmels,virussen etc. die erbij komen kijken.

Wel grappig dat je dat protocol noemt.....eet heel veel zout over mn eten,vlieg echt door de voorraad Himalaya zout heen (heb nu overigens Hawai zout gekocht.Gebruik tegenwoordig zout dat alle kleuren heeft behalve de standaard witte kleur die met zout wordt geassocieerd;))En ook veel behoefte aan zoutige producten,zoals gerookte forel en rookvlees.

Daarbij heb ik,onbewust,mijn Vit.C supplement inname opgehoogd.

Het probleem is dat ik t gevoel heb dat ik mezelf nooit zal kunnen vertrouwen mbt eten,omdat zodra ik iets lekker vind en drang daarna voel dat ik weer iets verkeerds aan het voeden ben. Zo gebruik ik nu een tijdje edelgist over mn eten,maar ik kan de laatste tijd makkelijk een halve bus weg eten....en merkte laatst dat ik slijm achter in keel kreeg,wat normaal kan duiden op een intolerantie en niet te vergeten de grote hoeveelheid eiwitten die je zo binnenkrijgt.Laatst postte ik in een andere topic iets over Lyme&eiwitten,dus ja...afgaande op de slijmerige keel zie ik de bui dan weer hangen,dus probeer nu al mn wilskracht weer bij elkaar te rapen en 't een paar dagen eens niet te proberen en kijken hoe t dan gaat.Hetzelfde bv met kaas...

Mike zegt vaker "geef je lichaam volop en vertrouw op die instincten etc.",maar zo makkelijk zit het helaas voor mij niet in elkaar. En dat is iets waar ik zo moe&hopeloos van word,het niet kunnen vertrouwen van mezelf,constant je wilskracht bij elkaar rapen om iets weer te restricten/elimineren...alsof het voor mij niet is weggelegd om van mn eten te kunnen genieten,dat ik altijd maar t beste kan eten waar ik eigenlijk 'geen trek' in heb.

Een werknemer waar ik nu mee samenwerk bij t vrijwilligersbedrijf zei "ach je moet gewoon lekker eten en als je te dik wordt eet je gewoon wat minder." Ja,lag het maar zo makkelijk.

Als ik hoor wat hij eet op een dag en hij is echt niet dik,daar ben ik echt jaloers op!En hij heeft echt een goede gezondheid/lichaam vergeleken bij de meeste 63jarigen,een steengoed geheugen en laat zich niet gek maken door vanalles/iedereen. Overigens heb ik echt diep respect voor hem,want hij heeft toch een vd ergste dingen die je kan gebeuren,lijkt mij,meegemaakt ....voor je ogen je kind doodgereden zien worden...en zou ik dus nooit hebben gedacht toen ik hem leerde kennen. Hij is altijd aan het lachen,nooit gestresst,levenslust etc.

Ik ben ook graag bij hem,denk vaker "kan hem beter betalen voor onze gesprekken dan de psychotherapeute".

 
Joey,

Hoop dat je niet kwaad word als ik dit zeg, maar ik hoor uit je woorden een aantal dingen.. Ik denk dat je nog weleens erg vast zou kunnen zitten in je eetstoornis.. herkenbaar is: het veel willen eten zoals anderen, zonder dik te worden.. dan het óvereten, de grens niet kennen..en misschien ook wel een mannenfiguur in jou leven. Klinkt misschien heel vreemd als ik dit zeg, maar vaak heeft het missen van een mannenfiguur/vaderrol een directe link met een eetstoornis.

Wat ik eigenlijk niet zo weet van je, is hoelang je met een eetstoornis kampt en welke.. maar uit je woorden en posts denk ik aan boulimia,

Maar ik kan er ook helemaal naast zitten hoor, want wanneer iemand door ziekten erg op voeding moet gaan letten kan hierdoor ook een eetstoornis ontstaan: een dwangmatigheid.

Ik weet als geen ander hoe moeilijk het is om bepaalde structuren uit je dagelijkse praktijk te halen, maar het kan!

Ik denk dat ik nooit helemaal ES vrij zal zijn, maar wanneer ik het kan hendelen en het geen obsessie is vind ik het oke.

Hoe was jou jeugd? is er een vaderrol in je leven geweest?

 
Ikke, mijn vader is al op een vroege leeftijd overleden en ik weet wat iedereen nu denkt maar daar heb ik al jaren therapie voor gevolgd. Vroeger kon ik op bepaalde momenten niet over hem praten,zonder dat ik tranen voelde opkomen. Nu kan ik makkelijk herinneringen over hem ophalen,grapjes over hem maken etc. Ben zo gewend geen vader meer te hebben,dat ik me soms al niet meer kan voorstellen dat ik er ooit een in dit leven heb gehad...voelt soms echt als een ander leven.

Qua ES zit je er idd naast ja,heb absoluut geen boulimia ook nooit gehad,nooit laxeermiddelen gebruikt of wat dan ook.(Zoiets kwam niet eens bij me op,want als er iets is waar ik altijd van walgde dan was het kotsen.Heb wel het vermoeden gehad dat mn moeder een periode aan een soort van boulimia heeft geleden,maar heb t nooit durven aankaarten.) Alles wat ik at/eet blijft ook gewoon binnen.Ik heb me door mn leven onbewust mentaal aangeleerd dat ik zal moeten blijven sporten/bewegen om enigszins een normaal figuur te behouden en dat werd steeds meer en meer....(hoewel ik de 4uur sport per dag van sommige deelnemers aan Obese niet kon overtreffen.)

Zoals gezegd,ik denk dat het veel willen eten aan tekorten ligt (de bekende 'airhunger' bij Lyme&co) en alle ziekmakers.

Kwam toevallig vandaag een Engels artikel tegen dat een mogelijke oorzaak beschreef van kinder overgewicht,niet alleen met voeding,maar met een bepaald virus zou kunnen samenhangen.

Als het een gesloten forum was dan zou ik evt wel eens verschillende foto's van mezelf posten uit verschillende stadia in mijn leven.

 
Joey,

Sorry voor mijn ontwetendheid, jeetje wat erg je vader zo vroeg te moeten verliezen. Dat heeft een enorme impact op je leven als kind gehad...

Goed dat je hiervoor therapie hebt gehad, een stukje verwerking hoop ik..

Wat betreft boulumia, dit hoeft niet altijd gepaard te gaan met braken/laxeren maar wel met compensatie gedrag, dat is wat ik bij je opmerk: veel eten= veel sporten

Ik herken het wel,.. het veel willen eten.

In mijn AN tijd at ik vrijwel niets meer, als ik iets at deed ik dit met een theelepeltje zodat ik er heel lang over kon doen,.. (schaam schaam)

Ik heb mezelf ook voorgenomen nooit meer honger te willen lijden, het liefst eet ik een heel vol bord waar ik heerlijk van geniet. Het zit nog in me om dan te kiezen voor VEEL waar WEINIG inzit, dan WEINIG waar VEEL inzit (dus liever een vol bord groenten en vis dan dezelfdes kals in iets kleins)

Ik denk dat dit ook is omdat je gewoon geen honger meer wilt hebben, een rot gevoel/

Maar in welke periode zit je nu? gaat het goed met je lichaam? ben je 'gezond' op gewicht?

 
Joey,

Toch zit ikke op een goed spoor. Toen ik jouw post las over die mannelijke collega kwam dezelfde gedachte bij me op: zij is op zoek naar een vaderfiguur. Je kunt hier wel therapie voor hebben gehad en het zal ook zeer zeker hebben geholpen, maar volgens mij is deze verwonding nog steeds aanwezig.

Ik heb al vaker geconstateerd dat je overdreven veel (destructieve) mannelijke energie hebt. Hierdoor verkeer je voortdurend in strijd/conflict. Uit je posts op het voormalige GAPS-forum bleek ook dat je regelmatig in strijd verkeert met je moeder. Nu lees ik dat ook zij vermoedelijk een eetstoornis heeft gehad. Ook voor haar moet het niet makkelijk geweest zijn haar man te hebben verloren. Een eetstoornis uit zich in het uithongeren en uitputten van het eigen lichaam en zoals je inmiddels weet is ook dat vrouwelijk. Zou het kunnen dat zowel jij als je moeder dezelfde essentiele verwonding hebben opgelopen door de dood van je vader (haar man) en dat jullie door zijn geslagen in mannelijke energie bij gebrek aan een man in het gezin als coping-mechanisme? Zij strijdt ook regelmatig met jou en, zoals jij vermoedt, ook met haar lichaam.

Essentieel hebben we het hier over twee vrouwen (jij en je moeder) die zich onvoldoende bewust zijn van hun goddelijke vrouwelijke scheppingskracht en te veel blijven hangen in mannelijke vernietigingkracht. Overigens is ook de mannelijke, afbrekende energie goddelijk, maar helaas volledig uit balans met de vrouwelijke, opbouwende energie. Uiteindelijk gaat het erom dat je de tijd niet kunt terugdraaien en nu duidelijk voor jezelf moet kiezen. Om de balans te herstellen moet je je vrouwelijke kracht terug zien te vinden. Dat kan door te aarden, te gronden en je passie na te volgen.

Mike

 
Er was eens een muis die verschrikkelijk dik was, en zijn familie ook. De muis had geen rem op zijn eetgedrag. Er was ook een slimme wetenschapper die dacht; zou het soms aan de poep liggen. Hij steriliseerde de darmen van de muis en vulde het met poep van een dunne muis en zie het wonder geschiede, de dikke muis werd dun en kreeg een normaal honger patroon. De voorheen dikke muis begon meer te bewegen want werd niet meer gehinderd door overgewicht. Het verschil zat in de poep en niet in de trauma's; allebij de muizen waren laberatoriummuizen, in mijn ogen dus getraumatiseerd.

Het is heel vervelend als je jong je vader verliest en het kan dat je in zoetigheid troost zoekt. De zoetigheid kan slechte bacterien in je darmen voeden. Als daar dan ook nog lyme bijkomt dan gebeurd er van alles in je lichaam wat ook de balans tussen honger en vol zitten in de war schopt.

 
Die man heeft niks met een vaderfiguur te maken. Het is zijn manier van in het leven staan/omgaan met bepaalde situaties die me fascineren. De dingen die hij instinctueel als vanzelfsprekend doet,die ik via Paleo tegenkom qua bevordering voor een gezond en gelukkig leven. (op zijn eten van boterhammen na). Dit had ook net zo goed een vrouw kunnen zijn,dan had zij me net zozeer gefascineerd.

Ja,ik/wij hebben vanaf zijn dood moeten knokken voor alles om de kop boven water te houden.Dat zal dan wel die mannelijke energie zijn waar je het over hebt. Zij moest vader&moeder tegelijk zijn,we hebben t financieel nooit breed gehad dus ik ben van een vroege leeftijd gewend om (letterlijk)te werken voor dingen die ik wilde,echter heb ik ook altijd een hele zorgzame/beschermende kant gehad naar de mensen van wie ik houd.(dat lijkt me dan toch echt meer vrouwelijk)

Denk dat wij veel clashen vnl vanwege stress...oftewel mega-bijnieruitputting (herken veel symptomen,maar ga er niet eens over beginnen want dan zijn de poppen aan t dansen!)

Maar ik ga in dit meer mee met het verhaal van Astrid. Het ergste is dat ik overmorgen een sollicitatie heb voor een baan,waarvan ik nu al op momenten hoop dat ik m niet ga krijgen,omdat ik dan iedere dag van 8.30-17u achter computer moet zitten...en dat doet mn humeur&energiepijl geen goed. Ik kan tegenwoordig niet meer (lang) zitten,dan ga ik me heel vermoeid/rottig voelen en ook mn humeur/emoties/gedachten worden dan negatief. Ik weet onderhand ook niet meer,wat waardoor komt etc.

 
Ik kan tegenwoordig niet meer (lang) zitten,dan ga ik me heel vermoeid/rottig voelen en ook mn humeur/emoties/gedachten worden dan negatief.

Volgens mij zit je in een catch-22 situatie. Laag serotonine wat je met bewegen moet oppeppen. Overdrive omdat je bijnieren het bewegen niet trekken door Lyme en darmgedoe. (infecties zijn ook stress voor het lichaam).

Laag serotonine zorgt ook voor eetstoornissen. Heel lastig om daaruit te komen maar niet onmogelijk.

Mijn advies goed darmdieet naar keuze "meditatie afwisselen met middelmatig bewegen", Mocht je de baan krijgen tussen de middag buiten wandelen. Iedere drie uur wat eten met voldoende vet. IF nog even op de lange baan tot je bijnieren dat aan kunnen. Veel dingen doen die je leuk en ontspannen vindt.

Oefeningen doen met acceptatie van de huidige situatie als grondslag helpt ook (mindfullness). Alles met zoveel mogelijk middelen vandaag nog op willen lossen is menselijk, maar geeft ook stress.

Misschien moet je werken en kan je dat zo mindfull mogelijk doen, dat accepteren geeft misschien al rust. Misschien ga je werken en blijkt het niet te werken en zit je later weer thuis, dan heb je weer wat meer ruimte om te genezen. Misschien krijg je de baan niet en dat geeft ook weer mogelijkheden.

Makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk.

Astrid

 
Dat is soms niet eenvoudig. Het blijkt dst de buik en het brein veel met elkaar in verbinding staat. Hoe dat gebeurd is nog niet bekend. 80 procent van het serotonine wordt in de darmen gemaakt en slechts 2% in het brein. De rest op andere neurologische plekken in het lichaam. Zaak is dus om de damwand te herstellen. Verder blijkt dat emotionele stress ook de darmflora negatief beïnvloed. Dit hersteld vrij snel bij kortdurende stress maar langdurende heeft meer invloed. Dus tressreductie is er een.

De tweede is beweging, 30 minuten per dag verhoogd het serotonine. Overdreven trainen is echter weer stress voor de bijnieren waardoor het evenwicht weer mis kan gaan. Fietsen en wandelen is goed mits je daarna goed hersteld. Aerobic niet langer als 30 min per dag.

Een ander is het eten. In eiwitbronnen van vlees en zuivel zitten diverse aminozuren waarvan tryptofaan er een is. Tryptofaan is de grondstof voor serotonine. Echter naast tryptofaan zitten er ook andere aminozuren in die het vaak winnen van de tryptofaan. Een eiwitrijke maaltijd na een eiwitrijke maaltijd zorgd ervoor dat de tryptofaan inactief wordt. KH na een eiwitrijke maaltijd helpt de tryptofaan om serotonine te worden (een van de oorzaken van suikerverslaving). Snelle KH uit geraffineerde suikers zijn weer een aanslag op de bijnieren. Vandaar de catch22 situatie. Het is dus zaak om wel KH te blijven eten maar de laag glycemische soorten, een à twee uur na een tryptofaanrijke maaltijd. Bij de KH maaltijd mogen geen eiwitten zitten, wel vetten. Dus geen peulvruchten, granen. Wel fruit en pompoen.

Een andere serotonine verhoger is daglicht. Loop buiten. Zet je bureau voor het raam en wandel buiten. Heb je echt SAD dan heb je een nodig ( bipolaire stoornis mag geen daglichtlamp; het stimuleert manie).

Als laatste kan je extra tryptofaan of 5htp nemen, maar dat mag niet als je al srri's gebruik. Sommige mensen kunnen daar niet tegen ( ik dus). Maar ik heb wel hiermee enkele mensen uit een depressie geholpen.

Het is dus een beetje finetunen op diverse niveaus.

Astrid

 
Veel dingen doen die je leuk en ontspannen vindt

Dat is juist een vd vele problemen,waarom ik hier ook niet uit lijk te komen.Ik kan niet meer genieten vd dingen die ik leuk vind/vond. Zijn momenten dat ik niks meer leuk vind/nergens zin in heb. Als ik dan eens de rust&zin heb gevonden om iets te doen,waar ik over fantaseer/dagdroom,dan word ik in een keer overvallen door een heel akelig onheilspellend gevoel.Echt alsof ik me ergens bibberend en angstig in een hoekje terug wil trekken. Zo'n reactie krijg ik over t algemeen als ik me 'goed' voel, er zijn zelden momenten dat ik me 'goed' voel zonder die angstkatalysator die me ineens overvalt. Zou best die k*t Bartonella kunnen zijn.(Meditatie helpt me dus ook voor geen meter daarin) Ik zie mn leven vaker echt niet meer zitten...en dan is t in principe nogeens niet begonnen. Ik herken echt niks meer terug vd persoon die ik ooit ben geweest.

Daarbij dat ik me ook constant druk maak,over hoe ik alles zou moeten gaan redden qua 'dieet' mbt werken etc.(Zoals iemand al in een ander topic aangaf.Is dan nog iets dat ik 'the butt of the joke' ben geworden van hoe t allemaal niet moet.) De stress die er allemaal bij komt kijken, gezwegen t feit dat ik als een berg opzie tegen die baan. Want zowat alle WAP/GAPS/Paleo blogs die je tegenkomt zijn allemaal van mensen die of thuismoeder zijn of vanuit huis werken!

En dan zijn er nog de 'berekeningen'&commentaar vd dieetpraktijk(& toenmalige huisarts) waar ik toentertijd terecht kwam,aangevuld met alle berichten vanuit de Paleo wereld.

Een dezer dagen ga ik echt eraan door stress,want geeft t lichaam me geen stress waardoor ik stressige&angstige gedachtes krijg,dan loop ik wel tegen een probleem/stress-situatie aan waardoor ik gestresst raak.

 
Woonde je maar bij mij in de buurt. Dan kon je bij mij in de kost komen! Ik zit toch alle dagen thuis. Dat was dan alvast een zorg minder. Ik snap het helemaal!

 
Je zit een een moelijk pakket. Nadeel is dat steeds vaker mensen tot werk gedwongen die er niet klaar voor zijn. Het komt ook voor dat als je eenmaal de routine hebt van werk dat misschien goed blijkt. Ik ken je niet en weet niet hoe ziek je bent. Lyme kan behoorlijk ziekmakend zijn. Wat vind je huisarts ervan; je hebt toch lyme? Vindt hij dat je moet gaan werken of is dat een arbo of UWV coach. Misschien is fulltime werken wel te hoog gegrepen? Fulltime een nieuwe baan en werken aan je genezing klinkt als veel gevraagd. Ben je onder behandeling van een lyme arts?

Voor nu is het misschien beter om deeltijd te werken als dat haalbaar is. Verder wat dieet aangaat, hou het simpel en accepteer kleine stapjes; doe niet teveel te gelijk. Ik ken het gevoel wat je beschrijft; ik ben daar ook geweest. (alhoewel niet door lyme). Voor mij is het goedgekomen, door een beslissing per keer te nemen. Wat mijn dieet aangaat; ik ben op 20 februari begonnen. Maar heb er daarvoor ongeveer een jaar tegen aan zitten hikken en alvast wat recepten geprobeerd. Ik was in dat jaar wel glutenvrij. Dat jaar heb ik het boek gelezen en websites en forums gevolgd. SCD/GAPS/BED en the makers diet. GABS kwam mij het best over. Dat jaar had ik nodig om mijn leven te organiseren en de stap te kunnen zetten.

Astrid

 
Joey,

Je bent een gigantische doemdenker. Er worden jou steevast handvatten aangereikt door je medeforumleden, maar je doet er niets mee en blijft je wentelen in zelfmedelijden. Ik kan niet anders dan constateren dat Astrid gelijk heeft en dat je bijzonder laag in serotonine zit. Ik denk ook dat je extreme bijnieruitputting hebt. Je helpt jezelf echter niet door het glas voortdurend half leeg te zien. Zoals Dirtsa laatst al opmerkte, als wij al moe worden van het lezen van jouw negativiteit, hoe schadelijk moet dit dan wel niet zijn voor jouw eigen lichaam en geest?

Mike

 
Ik kan niet anders dan constateren dat Astrid gelijk heeft en dat je bijzonder laag in serotonine zit. Ik denk ook dat je extreme bijnieruitputting hebt. Je helpt jezelf echter niet door het glas voortdurend half leeg te zien. Zoals Dirtsa laatst al opmerkte, als wij al moe worden van het lezen van jouw negativiteit, hoe schadelijk moet dit dan wel niet zijn voor jouw eigen lichaam en geest?

Ja Mike,dat klopt...je wilt niet weten hoeveel ik al heb geprobeerd en blijf proberen, de schakel gaat maar niet om. Zo was ik vroeger niet. Daarbij speelt iets anders ook nog parten,waardoor als ik me eens positief/goed voel dit vanuit het niets kan veranderen naar de andere kant.

Zo heb ik (onbewust) een angst om te leven/genieten gekregen. Ik weet dat je mij altijd een 'slachtofferrol' verwijt maakt,maar ik probeer al zo lang duidelijk te maken dat ik zo eigenlijk niet ben en externe factoren een loop met me nemen die ik maar niet onder controle krijg.

Wat vind je huisarts ervan; je hebt toch lyme? Vindt hij dat je moet gaan werken of is dat een arbo of UWV coach. Misschien is fulltime werken wel te hoog gegrepen? Fulltime een nieuwe baan en werken aan je genezing klinkt als veel gevraagd. Ben je onder behandeling van een lyme arts?

Ik had pas een nieuwe goede huisarts die me erin steunde,maar deze is helaas voor onbepaalde tijd uitgevallen wegens overspannenheid.(denk zelf dat ie niet meer terug gaat komen,is al zeker 1jaar geleden.) Nu is zijn er dus verschillende vervangers en degene die hem t meest vervangt is dus iemand die totaal niets daarvan geloofd.(Dat heeft nog voor heel wat toestanden gezorgd begin dit jaar.) Zij zal denk ik in mijn leeftijd zijn....echt zo'n typetjes van strict regulier; net uit schoolbanken en houdt alleen vast aan wat is geleerd in de boeken en wat het ziekenhuis zegt.

Heb wel Lyme 'gespecialiseerde' artsen gehad maar deze bleken allen geldwolven,dus nu ben ik alleen nog onder behandeling bij mn energetisch therapeute.

Woonde je maar bij mij in de buurt. Dan kon je bij mij in de kost komen! Ik zit toch alle dagen thuis. Dat was dan alvast een zorg minder. Ik snap het helemaal!

Is goed,waar woon je?dan verkas ik wel:p

Alle gekkigheid op n stokje...dat is lief van je. We zouden op zn minst t koken kunnen afwisselen,misschien dat ik dan ook nog eens goed leer koken;)....en ik zou natuurlijk ook iets aan kostgeld afdragen:)

 
Zoek een andere huisarts, en wel meteen. Ga gesprekken aan en vindt iemand die jou wil en kan helpen, zodat je de tijd en kans krijgt om te gaan herstellen.

Neem het initiatief.

Maak een plan hoe je wilt beginnen, welk eten, keltisch zeezout( en niet het zout waarvan jij denkt dat dat misschien ook wel kan),en H202 en wacht dan een tijdje af hoe het gaat.

Niet alles door elkaar, niet van de hak op de tak. Niet iedereen aanklampen met ellenlange verhalen, want dat moet je uitputten.

En dan begin je vanuit hier stapje voor stapje. het moet wel te doen zijn hoor.

Ik kan wel een beetje vertellen hoe ik ben begonnen, ik had van Mike gelezen dat als je zelfs niets zou veranderen aan je eten dat dan sole en H202 al wat voor je zou doen.

Dus dat was het eerste.

Daarna heb ik kokosvet besteld, de onverzadigde vetten afgezworen.

Toen roomboter en vlees van grasgevoerde beesten.

Toen adrenal voor een half jaar.

Daarna meer eieren, en de rauwe melk.

Tanden poetsen met zout en H202.

Daarna klysma's.

En langzamerhand de milde leverreinigingen.

Nu: lever/galthee, mariadistelzaad, serrapeptase, hawthorn.

Ik ben begin dit jaar begonnen, en het gaat dus echt met stapjes. Geef jezelf de tijd en verwacht niets maar laat het over je heenkomen.

Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat je het op deze manier moet doen, je moet helemaal niets. Maar ik hoop dat je ziet dat het stapje voor stapje mag. En ik hoop echt van harte dat jij over een jaar of zo andere mensen hier kunt vertellen hoe jij je langzamerhand steeds beter bent gaan voelen.

 
Hoi Joey, alle docters zijn even grote geldwolven als het erop aan komt. Alleen merk je het bij dr meeste niet omdat het de ziekteverzekering het betaald. Maar juristen en economen etc zijn dat ook. Universitair grschoolde beroepen zijn duur. De alternatieve artsen zijn eigenlijk specialisten die buiten de gangbare paden wandelen en daardoor helaas niet gewaardeerd worden door verzekeringen die de echte geldwolven zijn. Alternatieve artsen onttrekken zich aan de zorgkantoor doordat ze hun eigen koers varen en dat doen waarin ze geloven. Dat is alleen maar goed want de zorgbureaus hebben een veel te grote vinger in de pap, waardoor de gemiddelde reguliere arts niet eens meer aan de eed van Hypocratus kan voldoen. Als ze niet de behandelprotocollen van de zorgbureaus uitvoeren krijgen ze geen geld. De meest recente manier waarme ze alternatieve artsen in dr tang proberen te krijgen is dat laberatorium testen niet meer vergoed worden.

Dat betekend dat je dat als patiënt of zelf moet betalen of de huisarts zover moeten krijgen om alternatieve testen aan te vragen. Maar dat zullen ze niet snel doen anders krijgen ze van de zorgkantoren op hun flikker. Dit fantastische systeem zorgt ervoor dat onze gezondheidszorg zo slecht is. Alternatieve geneeskunde lijkt dus duur omdat de rekening op je matje ligt. De rekening van de huisarts lijkt goodkoper omdat ze van de zorgkantoren maar 10 min per klacht mogen besteden. Als jou vorrige dokter goed was is hij misschien wel overspannen geworden door de hete adem van de zorgkantoren in hun nek.

Astrid

 
Dag Joey, ik ben het volledig met Dirtsa eens. Stapje voor stapje. Ik heb het als eens geschreven: een reis van duizend mijl begint tenslotte ook met de eerste stap. Als je niet goed in je vel zit, ben je geneigd om te doemdenken. Het zijn je gedachten die je gevoelens bepalen en niet andersom. De problemen die jij benoemt, is een grote berg, waar je niet meer overheen kunt kijken. Dat maakt je ongelukkig en opgesloten, als een vlieg in je eigen web.

Hou jezelf zoveel mogelijk in het moment van nu, om het wat kleiner te maken. Alles wat je aandacht geeft groeit, daarmee ook je negatieve gedachten. Neem aub dirtsa haar advies aan. Begin anders indaad eens met keltisch zeezout en H2O2. Ik ga dat ook doen.

Sterkte!

 
Quote:
Ik weet dat je mij altijd een 'slachtofferrol' verwijt maakt,maar ik probeer al zo lang duidelijk te maken dat ik zo eigenlijk niet ben en externe factoren een loop met me nemen die ik maar niet onder controle krijg.


En wat zijn dan die externe factoren precies? Het universum waar je zo vaak op scheldt? De denkfout die jij maakt is dat je de verantwoordelijkheid buiten jezelf zoekt en dat getuigt van een laag bewustzijn gebaseerd op ego en angst en...een slachtoffermentaliteit.

Mike

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.545
Berichten
551.849
Leden
8.668
Nieuwste lid
Joy63
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan