Micave,
Het punt is niet of ADD al of niet als aandoening bestaat, dat soort hokjesgeest vind ik totaal oninteressant. Het punt is dat je kennelijk niet het verband ziet tussen je vermeende ADD en je POTS/CVS. Denk jij dat dit toeval is? Reken maar dat jij aan ernstige voedingstekorten lijdt, waarschijnlijk vanaf de geboorte al (of daarvoor, in de baarmoeder)! Ik zie niet overal voedingstekorten, ze zijn er gewoon - en niet te zuinig ook! Telkens weer moet ik constateren hoezeer dit onderschat wordt, ook door forumleden hier.
In de nieuwste editie van Wise Traditions, het kwartaalblad van de WAPF, staat een ingezonden brief die m.i. precies zegt waar het op staat. Ik typ hier een relevant citaat over:
Quote:
Many of us are coming from families where we suffer from severe deficiencies, manifested in all kinds of ailments. Many of us have been born to vegetarian of vegan mothers eating a lot of soy, many of us have been born to mothers suffering from adrenal fatigue and whose mothers, in turn, had suffered from adrenal fatigue. Some of us have to go back more than three generations in order to see a generation that did not suffer from bad health, were vibrantly healthy, had wide shoulders and faces, a healthy disposition to life and died a natural death.
Het punt is dat jij na een leven lang als 'anders' gezien te zijn door een maatschappij en cultuur die de middelmaat hoog houdt nu besloten hebt de boel om te draaien en je 'ADD' juist te zien als een zegen. Daarmee verbind je dus je identiteit hieraan en dit voedt niet je hersenen, maar je ego. Als mensen tranen in de ogen krijgen van jouw kijk hierop komt dit omdat ze, net als jij, hiervoor nooit de (h)erkenning hebben gekregen die ze verdienen. In dat opzicht voel ik met jullie mee, maar je draagt niet bij aan een oplossing als je dit als een 'speciale gave' gaat zien, want daarmee ga je het koesteren en houd je het juist in stand!
Een ander voorbeeld dat ik nog niet had genoemd is 'hooggevoeligheid'. Hoog-sentitieve personen (HSP) willen ook ook graag hun ego bevestigd zien door zichzelf en anderen wijs te maken dat ze 'speciaal' zijn. Onzin! Ze hebben een slechte stressafweer door bijnieruitputting, waardoor ze veel te makkelijk sfeertjes en energieen oppikken van anderen die dominanter zijn. Dat is geen kracht, dat is zwakte! Je staat gewoon zelf te zwak in je schoenen en ontleent nu je identiteit aan je 'hooggevoeligheid'. Werkelijke kracht is precies weten waar je zelf staat en je door niets of niemand omver laten blazen.
Overigens, jouw antipathie tegen middelmatigheid kan ik helemaal meevoelen. Zie deze woorden van mijzelf:
Quote:
Wij leven in een land en cultuur van middelmatigheid. Je moet een middelmatig leven leiden, in een middelmatige auto rijden, een middelmatig inkomen hebben van een middelmatige baan, in een middelmatig huis wonen, een middelmatig gezin hebben, etc., etc. Daarom leven we ook in de 'Dark Ages' voor wat betreft voortschrijdende inzichten vanuit Amerika. De hele grass-fed-movement komt hier maar mondjesmaat op gang, want die middelmatigheid maakt dat je maar zeer langzaam in beweging komt, uit angst om vanuit het grijs in zwart of wit te vervallen en dan door de grijze massa te worden uitgebannen.
https://www.fatsforum.nl/topic/wat-te-doen-als-je-weg-in-t-leven-kwijt-bent#post-4074
Ik ga ook met je mee als het gaat om je antipathie tegen vage 'diagnoses' die uitsluitend d.m.v. stemming (i.p.v. keihard wetenschappelijk onderzoek) in de DSM terechtkomen. Als je een beetje lol wil maken met het creeren van fictieve, willekeurige 'aandoeningen', dan is hier de Disease Mongering Engine:
http://www.naturalnews.com/disease-mongering-engine.asp
Ook vind ik het fantastisch dat de natuur zorgt voor compensatiemechanismes, waardoor je scherper en beter in bepaalde dingen kunt zijn dan gemiddelde mensen. Prima, niks mis mee, maar ga ondervoeding van de hersenen nu niet verheffen tot het hoogste goed, want dat is wel degelijk elitair (jij en anderen zijn immers 'beter' dan de middenmoot). Dat is misschien leuk voor je ego, maar je helpt er jezelf (en anderen) niet mee, want dan heb je een krachtige prikkel om toch maar vooral zo te blijven en jezelf niet werkelijk te verbeteren. Het voedt ook de energie van isolatie en afscheiding en niet van heelheid (en daarmee dus ook geen heling).
Er is een rechtstreekse link tussen je 'ADD' en je andere klachten en jouw 'scherpheid van geest' zou wel eens meer ingegeven kunnen zijn door stress en adrenaline (bijnieruitputting) dan door de 'briljantheid' van jouw overprikkelde geest. Je moet je hersenen voeden en niet stimuleren. Velen van ons weten het verschil niet tussen voeding en stimulering, tussen kracht en zwakte, tussen overvloed en schaarste, tussen leven en overleven. Oppervlakkig klinkt je kijk op 'ADD' heel mooi, maar het is 'zelfbevlekking', zoals Giel Beelen zou zeggen.
Mike