Weet je Dirtsa, twee zussen van mijn man zitten al JAREN aan de antidepressiva.
Volgens de rest van de familie gaat het helemaal niet zo verkeerd met ze.
Dat zeggen ze vooral als één van beide uit het GGZ komt, zo van: het gaat wel weer een beetje met ze.
Dan zeggen wij: vind je. Zou jij zo oud willen worden. Dan is het opvallend stil.
Nu is het zo dat één van de twee zussen dingen begint te vergeten.
Gisteren spraken we een familielid (zus) die zei: ze begint te dementeren, nu al. Ja ze wordt ouder he.
Mijn reactie, en die van mijn man was direct: Dat komt van die troep/antidepressiva.
Nou dat zal toch niet denk, zei die zus.
Ik dacht het wel, zei mijn man.
Ze willen er niet aan dat het gewoon het reinste vergif is.
De ene zus is net een zombie, heeft blaasproblemen en de andere heeft allemaal zenuwtrekjes in haar gezicht en begint dus nu 'dement' te raken. Ze zijn beide al heel wat jaren aan het sterven, anders kan ik het niet noemen.
De familie zegt dan ook: van die medicijnen komen ze nooit meer af.
Als wij dan zeggen dat het wel kan zijn we uitgesproken.
Want men is bang wat er dan gebeuren kan. Ja, dan vallen ze terug of de problemen komen weer naar boven.
Wij zijn er van overtuigd dat ze wel van de medicijnen af kunnen. Onder goede begeleiding en de juiste voeding stapje voor stapje herintroduceren in hun leven moet het kunnen.
We zouden ze graag bijvoorbeeld drie maanden onder onze hoede nemen maar dan moet de familie er wel achter staan.
Want anders worden ze alle kanten op gepraat en is het al gedoemd te mislukken.
Dus ik ben bang dat dat niet lukken gaat.