Ik op 6 november 2015:
Wie mij lang genoeg heeft gevolgd weet dat het mij regelmatig overkomt dat ik word geconfronteerd met informatie en ideeen (bijv. via dit forum) van anderen waarover ik inhoudelijk op dat moment over te weinig kennis beschik om een gedegen weerwoord te geven, maar die intuitief onmiddellijk bij mij weerstand oproepen. M.a.w.: ik WEET gewoon dat het niet deugt, maar heb dan nog onvoldoende rationele argumenten.
Thijs was jarenlang een forumlid en met hem heb ik menige discussie gevoerd. Over het onderwerp homoseksualiteit zijn we het nooit eens geworden. Dat hoeft ook niet, maar in zijn argumentatie haalde hij voortdurend antropologische ‘studies’ aan die zijn gedaan in Samoa, waaruit zou blijken dat homoseksualiteit daar een geaccepteerd fenomeen was. De zoekmachine van dit forum levert de volgende resultaten op:
8 februari 2013:
Onderzoekers vertelden dat homoseksuele mannen in Samoa zo wijd geaccepteerd waren, dat er ook een speciaal woord voor bestond. Ze konden aantonen dat kinderen met een homoseksuele oom daar duidelijk voordeel bij hadden.
9 februari 2013:
Vervolgens lees je zo’n onderzoek over Samoa, een relatief vergelijkbare cultuur, en ook daar was het al! Onderzoekers konden gewoon aanschuiven omdat er al een hele cultuur bestond van homoseksuele mannen. (Weston Price is daar ook geweest, maar had andere interesses)
11 oktober 2013:
Het probleem is in dit geval helaas ook dat je uiteenzettingen afdoen aan het onderzoek van Weston Price, die op Samoa is geweest (een eiland met een lange geschiedenis van homoseksualiteit bij mannen, onderzocht) en die in Schotland is geweest (een gebied met een geschiedenis van roodharigheid, onderzocht).
14 oktober 2013:
Bij degeneratie gaat het om verschijnselen zoals autisme maar ook een overdaad aan oestrogeen door voeding en alle plastics (ook dat is inderdaad degeneratie). Niet om verschijnselen die in de natuurlijke omgeving zo functioneren, zoals op Samoa, in Schotland of Siberie, of bij Indianenstammen die in verschillende talen allemaal andere woorden hadden voor homoseksualiteit.
18 december 2013:
Terwijl we gewoon weten dat Samoa een hele traditie had van mannen die geen gezin stichtten en die een status in de gemeenschap hadden, in de zorg, in de spiritualiteit. Een kleine groep, nooit een meerderheid. En die konden zich inderdaad kleden als de vrouwen.
20 december 2013:
In Borneo en op Sulawesi zie je dat gewoon, in de meest afgelegen gebieden. Hetzelfde geldt voor Samoa etcetera. Meerdere geslachtsrollen.. dat is ook wat antropologen is opgevallen, en wat ze opschreven.
We zijn het nodige kwijtgeraakt na de hack van februari dit jaar, maar ik heb nog voldoende terug kunnen vinden en het punt is duidelijk. Nu pas, 2 jaar later, ben ik op informatie gestuit die de ‘argumenten’ van thijs over Samoa volledig onderuit halen. Wat blijkt? Thijs baseert zich op het werk van de volkomen frauduleuze ‘onderzoeker’ Margaret Mead:
http://www.newworldencyclopedia.org/entry/Margaret_Mead
OK, waar te beginnen? Hier dan maar:
Mead was a gifted writer with an outgoing personality and a complex worldview that combined her Anglican Christianity and an emphasis on the importance of early childhood development with positive views of free sex and a strong presumption of cultural relativism tending toward moral relativism. Mead sought to understand cultures not just through anthropological generalizations but through details of specific individuals’ life experience, attitudes, and worldviews.
Mead was not only an innovative anthropologist; she was also an outspoken activist. Applying her conviction that cultural conditioning is a more major determinant of human behavior than genetic inheritance, she challenged prevailing assumptions about gender roles and aroused hope for a better human society.
(…)
As a celebrity, Mead spoke out on a wide range of social issues including women’s rights, parenting, racism, drug abuse, pollution, and war. She was an advocate of birth control, repeal of anti-abortion laws, and right to die legislation.
She firmly believed that human behavior was learned and so could be reshaped by a society determined to make changes for the better. In a time of pessimism about the future of human society, she became known for her optimistic view: “Never doubt that a small group of thoughtful, committed citizens can change the world. Indeed, it is the only thing that ever has.”
Mead kwam van een christelijke achtergond. Dat geeft natuurlijk al een behoorlijke kleuring aan haar ‘onderzoeken’. Daarnaast was zij een ACTIVISTE die traditionele geslachtsrollen in twijfel trok. Ze had dus een ideologische AGENDA! En wat voor een: ze was een feminist die voor abortus was en die elke vorm van biologisch determinisme ontkende – alle menselijk gedrag zou cultureel bepaald zijn en niet biologisch. WOW! En dit voert thijs aan als een ‘autoriteit’ over de gedragspatronen van de Samoanen? Laten we eens nader gaan kijken naar haar ‘studie’:
Mead conducted her study among a small group of Samoans in a village of six hundred people on the island of Tau, Samoa. She got to know, lived with, observed, and interviewed 68 young women between the ages of 9 and 20, and concluded that the passage from childhood to adulthood (adolescence) in Samoa was a smooth transition, not marked by the emotional or psychological distress, anxiety, or confusion seen in the United States. Portraying a society characterized by a lack of deep feelings and by a lack of conflict, neuroses, and difficult situations, the book offered Samoa as a clear example supporting the thesis that teenagers are psychologically healthier if they engage in sexual activities with multiple partners before marriage. The book was much more than a report of research conducted. It included an insightful introduction, a popularized opening chapter on “A Day in Samoa,” and two popularized concluding chapters drawing lessons from the Samoan culture that Mead thought could be applied to improve the adolescent experience in the U.S.
Meads eigen ideeen over monogamie worden geprojecteerd op de Samoanen. Zij zouden meerdere partners voor het huwelijk hebben (ongetwijfeld ook van beide geslachten) en dit zou psychologich voor hen beter uitwerken. Mead was immers een voorstander van de ‘vrije liefde’ die we in de hippietijd in het westen zagen (bijv. partnerruil) en die VERWOESTEND heeft uitgewerkt voor menige relatie.
Gelukkig was er Derek Freeman, die geen snars geloofde van de bevindingen van Mead en zijn eigen onderzoek ging doen in Samoa:
Derek Freeman, an advocate of the view that character is determined by the interplay of genetics and culture, and an advocate also of a monogamous sexual ethic, found a Samoan culture that substantiated his beliefs and disproved Mead’s model.
(…)
On the topic of sexuality in the controversy, a common point of focus of media articles was a few pages in which Freeman directly challenged the veracity of Mead’s sources related to sexual practices. In those pages, he reported that Mead had been misled in the extreme by two of the girls with whom she spoke, and at worst may have been fabricating her whole research.
Freeman werd echter aangevallen door diverse collega’s van Mead en wel om deze reden:
Anthropologists, even those who may have been critical themselves of Mead’s methods or her constant communications to the general public, gathered round in support of Mead. Freeman was critiquing not only Mead’s work but a whole type of anthropological studies.
Er was een COMPLETE LICHTING westerse antroplogen die door dezelfde bril keken als Margaret Mead! En dit zijn de bronnen van thijs, waaruit zou blijken dat ze in Samoa een bogal losse seksuele moraal hadden. Tuuuuuuuuuuuuurlijk. Maar we zijn nog niet klaar:
In 1999, a Samoan chief published “Coming of Age in American Anthropology: Margaret Mead and Paradise.” The book contains the chief’s strong critique of Mead’s work and asserts reasons to consider the book and the research program behind it as revealing a profound hubris characteristic of much of anthropology as it has painted pictures of primitive societies while assuming that the primitives should not even be consulted as to the validity of the picture (Isaia 1999). Lacking support from a major university or research institute, the book seems to have been largely ignored.
Interessant! In 1999 publiceerde een stamhoofd uit Samoa een boek waarin hij niet alleen gehakt maakt van de ‘studie’ van Mead, maar zelfs met de ‘profound hubris’ (diepgaande arrogantie) waarmee westerse antropologen menen onderzoek te doen naar primitieve samenlevingen. Het boek van Chief Malopa’uopa Isaia werd vanuit deze zelfde westerse arrogantie (wij weten het immers toch altijd beter?) genegeerd. Het enige wat ik gratis kon vinden was deze pdf, die de eerste 25 pagina’s bevat van het boek van dit Samoaanse stamhoofd:
http://www.bookpump.com/upb/pdf-b/1128452b.pdf
Deze 25 pagina’s smaken naar meer, maar dan moet je het boek kopen. Duidelijk is uit deze uiteenzetting van de Chief dat Mead een nogal hooghartige tante was die de plank niet zo’n heel klein beetje mis heeft geslagen! En Mead deed hetzelfde met andere inheemse culturen:
Another of Mead’s influential books was Sex and Temperament in Three Primitive Societies (Mead 1935). In this, she argued that gender roles differ in different societies, and thus depend at least as much on culture as biology. This became a major cornerstone of the women’s liberation movement, since it claimed that females were dominant in the Tchambuli (now spelled Chambri) tribe of Papua New Guinea, without causing any societal problems.
Mead was afkomstig uit een linkse antroplogische school genaamd ‘cultureel relativisme’, waarbij men van mening is dat alles cultureel wordt bepaald en dat biologie weinig tot niets hiermee van doen heeft. Het gaat niet alleen om Mead, het gaat om deze complete westerse gedachtenschool die tot op de dag vandaag een fundamenteel onderdeel uitmaakt van de westerse antroplogie! Aan de wieg van deze beweging stond Franz Boas:
Young Margaret was a student and disciple of the anthropologist Franz Boas. Though few people recognize his name today, the social influence that Franz Boas has exerted through the efforts of his renowned students is exceeded by only one other German Jew: Karl Marx. Like Marx, Boas was an extreme leftist utopian. His contribution to the science of anthropology was the doctrine of cultural relativism, which holds as axiomatic that no culture is any better than any other culture, but merely different. This doctrine is a great leveler, for its seemingly value-free approach to cultural studies has the effect of placing Western civilization on the same level with any clan of Brazilian headhunters.
Boas was a foreign transplant. He arrived in America in 1886 already imbued with radical ideas, and like so many radical immigrants, hating America even before his feet left the gangplank. He became one of a rising generation of young scholars, many of them Jewish immigrants like himself, who were hostile to America’s Anglo-Saxon establishment and who were bent on subverting its values. Once he had established himself at Columbia University, Boas began his political campaign by nurturing a following of admiring students, many of them women, who would go on to become apostles of his new approach to social analysis which would do so much to subvert traditional social values and sexual morality.
Franz Boas, his disciples, and other like-minded academics launched a full-scale intellectual war against the notion of cultural hierarchy, the idea that cultures could be graded or ranked on a scale of comparison. They questioned all standards of classification, they denied that there was any intrinsic difference between the races, they revived the debate about nature and nurture. They denied that there was any such thing as “human nature”. It was, in short, an assault on Western standards and values.
http://www.weirdrepublic.com/episode12.htm
En ik moet deze stakkers serieus nemen? Het boek van Margaret Mead, Coming of Age in Samoa, heeft haar gebombardeerd tot de meest beroemde antropoloog ter wereld. Als de beroemdste ter wereld al met zulke voorgekauwde onzin op de proppen komt, dan deugt het beoordelingsvermogen van het merendeel van de antropologen niet!
En hoe serieus deed Mead eigenlijk haar ‘onderzoek’?
The gullible young Mead breezed into Samoa in 1925 without any knowledge of the language. She picked up what she could in one short course. She did not live with the Samoans, but stayed in the home of a Navy pharmacist. She spent much of her time working on an unrelated project and she quit the island after only nine months. What she took away with her is revealed, upon closer examination, to be little more than an adolescent prank lovingly bundled up inside Mead’s own cultural relativist illusions.
http://www.weirdrepublic.com/episode12.htm
Ik denk dat ik mijn punt wel heb gemaakt over de antropologische ‘studies’ waat thijs zich op baseert. Mocht je nog meer over het frauduleuze werk van Margaret Mead willen lezen, dan is dit artikel ook zeer informatief:
http://www.gnappell.org/articles/freeman.htm
Mike
