Debsy, misschien weer tijd om e.e.a. in perspectief te plaatsen. Op 4 mei jl. schreef ik nog:
De reden waarom ik vaak zo ‘onaardig’ ben naar vrouwen is omdat we leven in een matriarchie, ook wel gynocratie genoemd. We leven in een gefeminiseerde samenleving waarin talloze mannen het onderspit delven, een stille epidemie omdat (in tegenstelling tot vrouwen) mannen stilzwijgend hun leed dragen en niet gaan lopen zaniken. Vrouwen staan op een voetstuk dat ze niet hebben verdiend op eigen merites en mijn taak is om ze letterlijk en figuurlijk weer op hun plaats te zetten en dat is ONDERGESCHIKT AAN MANNEN. Mannen zijn leiders, vrouwers zijn volgers.
En op 19 maart van dit jaar schreef ik:
Zoals ik laatst al schreef: zodra het stof is neergedaald en mannen en vrouwen weer hun natuurlijke, biologische rol vervullen zul je mij nooit meer iets lelijks over vrouwen horen zeggen. Nu ze echter onterecht op een voetstuk staan zegt de strijder in mij dat ze meedogenloos van dat voetstuk af moeten worden geduwd, omdat ze zoveel slachtoffers maken onder onschuldige en goedbedoelende mannen en de samenleving als geheel.
Het mooie wat we nu meemaken is dat in het nieuwe conservatisme onder Trump er juist zeer krachtige vrouwen naar voren komen en er geen tijd/ruimte meer is voor zeikwijven met een slachtoffercomplex. Uiteindelijk wil ik niet alleen sterke mannen, maar ook sterke vrouwen. Het eerste produceert echter het laatste, het begint bij de mannelijke correctie die nu gaande is. Dus laten we gaan voor sterke MENSEN!
Mike
Graag dus meer van dit soort vrouwen en met de vrouwelijke emotie heb ik in dit geval geen enkele moeite.
