Joke, wat bedoel je met SM?
De gezondheid van de één mag niet ten koste gaan van de vrijheid van de ander
In de discussies over de Corona maatregelen hebben we over het algemeen te maken met twee kampen.
het kamp wat vindt dat iedereen rekening met elkaar moet houden door zich streng te houden aan de door de overheid gestelde extreme maatregelen.
Het kamp wat vindt dat de extreme maatregelen een onaanvaardbare aanslag op de individuele vrijheden zijn en dat de middelen uiteindelijk erger zijn dan de kwaal.
Beide kampen vinden dat ze gelijk hebben, maar wie heeft er nu daadwerkelijk gelijk?
Strikt genomen heeft iedereen gelijk. Iedereen redeneert vanuit een eigen perspectief, een geheel aan waarden die voor hem of haar belangrijk zijn vormen die mening. Het ligt niet aan de intentie van het individu. Iedere mening in dit verhaal komt eigenlijk voort vanuit een goede intentie. De een wil zich best aanpassen als dat de ander kan beschermen, waar we even in het midden laten of dat dan ook zo is, en de ander ziet dat de gevolgen van dat aanpassen op de langere termijn grote problemen op gaat leveren die niet te overzien zijn. Ook zij redeneren vanuit het oogpunt van bescherming.
Beide groepen vormen hun mening dus met de beste bedoelingen. Natuurlijk vinden die groepen dat zelf niet van elkaar. Ik ben ook niet objectief in dit verhaal, ik ben een ferme tegenstander van zulke grootschalige vrijheidsbeperkingen door overheden. Toch probeer ik mij te verplaatsen in de ander om vanuit dat oogpunt te snappen waarom diegene denkt zoals die denkt. Als je dat doet dan snap je ook al heel gauw waar het probleem echt zit en dan daalt de realiteit ook al gauw in dat je daar nu niets aan gaat veranderen. Onze zorgvuldig geïnstalleerde gezagsgetrouwheid is de grote boosdoener in dit verhaal, en een ieder die niet vanuit een positie van gezag of autoriteit spreekt is dan per definitie niet betrouwbaar en daar wordt dus niets van aangenomen
Hoe ontzettend belangrijk het ook is om te twijfelen aan de intenties van een overheid, de meeste mensen zijn dusdanig geïndoctrineerd dat ze dat niet doen. De meeste mensen denken namelijk nog altijd dat de overheid er is om ons te beschermen en voor ons te zorgen. Dat is ook waar vrijwel elke politieke discussie over gaat. ‘Wordt er goed genoeg voor ons gezorgd’ en ‘waar kan de overheid nog meer invloed krijgen’ om nog meer “voor ons te zorgen”. En omdat de mensen zich blind staren op die “verzorging” en “bescherming” zonder de keerzijde daarvan te overdenken, kunnen mensen nu niets anders meer dan enkel cirkel redeneren in dat paradigma dat de overheid de oplossing is, heeft, of moet vinden voor elk probleem wat de kop op steekt.
Elke nieuwe wet of regel is per definitie een beperking van de vrijheid. Een wet is feitelijk niets anders dan een dreigement. Er wordt iets opgeschreven waar mensen zich aan moeten houden onder bedreiging van geweld. Luister je niet dan is het laatste dwangmiddel geweld. Financiële sancties is psychisch geweld. Fysieke opsluiting is lichamelijk én psychisch geweld.
Op dit moment eisen de voorstanders van de extreme coronamaatregelen dat er geweld ingezet wordt tegen mensen die zich niet houden aan die regels. Dat terwijl de effectiviteit van die regels discutabel is en ver ingaan tegen onze natuurlijke manier van omgaan met elkaar. Men eist dus in feite dat er geweld gebruikt moet worden tegen de mensen die niet meewerken aan de bescherming die de overheid hen lijkt te bieden. Deze mensen kunnen zich dus op de een of andere manier niet voorstellen dat ze zichzelf ook zouden kunnen beschermen zonder dat de overheid zich daarin mengt.
Het enige wat ze hoeven te doen is zichzelf isoleren en zorgen voor zo min mogelijk contact met de buitenwereld. Natuurlijk vergt dat wat creativiteit, maar daar hebben deze mensen ook geen moeite mee wanneer het om gedwongen maatregelen gaat, dat is dus geen excuus. Wat is dan het probleem om uit vrije wil jezelf af te zonderen omdat je bang bent, oud of kwetsbaar. Waarom willen deze mensen dat mensen die niet bang, oud of kwetsbaar zijn ook hun leven stil leggen, hun zaak kapot laten gaan, bang gaan zijn voor anderen, de hele dag alles reinigen met zooi die je natuurlijke beschermingsmechanisme om zeep helpt, asociale afstand moeten houden, en ga zo maar door.
Hoe kun je eigenlijk het lef in je donder halen om het excuus te gebruiken dat je het voor ‘de ouderen’ doet, terwijl heel veel ouderen dit helemaal nooit gewild hebben dat voor hen het hele openbare leven plat gelegd werd, en dat mensen nu als angstige wezens elkaar de hele dag proberen te vermijden terwijl zij daar eenzaam afsterven omdat ze amper nog bezoek krijgen. Als het al mag. Hoe halen mensen het in hun hoofd om te bepalen dat dat een “sociale” gedachte is terwijl het in feite een asociale uitkomst heeft. Dat komt dus door die gezagsgetrouwheid waarbij mensen uit angst zorgvuldig luisteren naar de hypnotiserende woorden van hun leiders en elk kritisch denkvermogen uitschakelen. Zij denken oprecht ‘goed te doen’ terwijl ze in hun hypnose eigenlijk exact het tegenovergestelde doen.
Die gezagsgetrouwe mensen trekken nu de mindfuck methodes uit de kast. Ze geven nu de non-conformisten de schuld van een opleving van het virus, (terwijl er nu veel meer getest wordt), en stellen dat zij dus ook verantwoordelijk zijn voor strengere maatregelen. Als dat zo zou zijn dan moet eerst aangetoond worden dat zij daadwerkelijk de schuld van een opleving zijn, en dit is simpelweg niet aan te tonen, en daarnaast is het de overheid die maatregelen neemt, versoepeld of verstrengt, en niet de mensen die niet meer meedoen met die regels. Dat de overheid gedrag als middel inzet om hun beleid op te baseren kunnen mensen natuurlijk weinig aan doen.
Stel er komt een vreemde aan de deur die onder bedreiging van een pistool gaat bepalen dat jij en je buurman voortaan in je blote kont het gras moeten maaien omdat jullie anders 1000 euro moeten betalen. Ook als jij het wel doet maar de buurman niet moet je toch betalen. Is het dan de schuld van de buurman als die weigert dat jij toch geld moet betalen? Of is het de schuld van de vreemde die aan de deur kwam en jou onder bedreiging die eis oplegde? Denk er rustig over na.
Wie heeft er nu gelijk? Vanuit het oogpunt bekeken dat mensen van nature vrije wezens zijn die natuurlijk gezien geen bazen of heersers hebben omdat dat slechts mensgemaakte concepten zijn, is iedereen die denkt een ander te kunnen dwingen om iets te doen, iets niet te doen, of te dulden per definitie fout. Een ieder die een ander ergens toe dwingt, of via een “geweldsmonopolie” een ander tot iets wil dwingen is een tiran en is altijd fout.
Als jouw hunkering naar bescherming ertoe leidt dat anderen dan geweld aangedaan mag worden uit jouw naam omdat zij die bescherming helemaal niet willen, ben je geen haar beter dan een meedogenloze crimineel en het maakt je tevens een super egoïst. Want nogmaals: het staat iedereen vrij zich ten alle tijden af te zonderen van de samenleving wanneer je denkt dat je kwetsbaar bent, of bang bent. Op die manier kunnen volwassen mensen volwassen keuzes maken uit vrije wil om gewoon het leven te nemen zoals het komt omdat dat hun eigen verantwoordelijkheid is en altijd zou moeten zijn. En hoe jij dan je boodschappen doet, daar moet je dan maar even creatief in zijn. En als je in de zorg werkt staat het je vrij thuis te blijven. Het zijn allemaal geen excuses om het leven van anderen over te nemen.
https://hetmeestgevaarlijkebijgeloof.nl/2875-2/