Goed bezig, Julian, dank!
Mike
Mike
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Zowel de exosomen als het (niet aangetoonde, niet geïsoleerde) coronavirus dat COVID-19 zou veroorzaken, hebben (1) dezelfde grootte en vorm. Ze hebben allebei (2) dezelfde ACE-2 receptor. En ze bevatten (3) allebei RNA.
zegt hij nou dat Viruswaarheid mede een toneelstuk opvoert?Heeft iemand van jullie de kennis om dit te verifiëren? Ik kom nogal veel definities van exosomen tegen.
Bron: https://wakkeren.nl/verboden-kennis-het-exosoom/
Het is van meer dan een jaar geleden. Toen iedereen elkaar beschuldigde gecontroleerde oppositie te zijn. Denk dat viruswaarheid inmiddels wel heeft bewezen zuiver op de graat te zijn. Ik vind het verder niet zo'n boeiend artikel, ging me puur even over dat spoor van die exosomen.zegt hij nou dat Viruswaarheid mede een toneelstuk opvoert?
Dankjewel!Julian, had je deze link al bekeken, smpc is de uitgebreide ("artsen bijsluiter") van "geneesmiddelen" check vooral hoofdstuk 5, misschien kan je daar wat mee: Smpc Iver
Met een eenmalige orale dosis STROMECTOL 12 mg, toegediend in tabletvorm, was de gemiddelde
piekplasmaconcentratie van het belangrijkste bestanddeel (H2B1a) ongeveer 4 uur na toediening 46,6
(± 21,9) ng/ml.
De plasmaconcentratie stijgt ongeveer proportioneel met de dosis. Bij de mens wordt ivermectine
geabsorbeerd en gemetaboliseerd en ivermectine en/of de metabolieten worden bijna uitsluitend met
de feces uitgescheiden, waarbij minder dan 1 % van de toegediende dosis met de urine wordt
uitgescheiden. Op grond van een in vitro-onderzoek op humane levermicrosomen is het aannemelijk
dat met name cytochroom P4503A4 verantwoordelijk is voor het metabolisme van ivermectine in de
lever. De plasmahalfwaardetijd van ivermectine bij de mens is ongeveer 12 uur, die van de metabolieten ongeveer 3 dagen.
Preklinisch onderzoek lijkt aan te tonen dat ivermectine bij klinische orale doses geen sterke remming
van CYP3A4 (IC50 = 50 μM) geeft en ook geen remming geeft van andere CYP-enzymen (2D6, 2C9,
1A2 en 2E1).
Ik denk dat het antwoord hierop in het linkje staat, bij 5.1. Maar ik vind het te ingewikkeld om het te kunnen duiden. Wellicht iemand anders die dit wel kan volgen?Een prangende vraag die bij mij blijft terugkomen: hoe bepaald het lichaam nu welke cellen dit "gif" toegediend krijgen? En natuurlijk de parasieten, die leggen ook het loodje of worden tijdelijk verlamd... Zelf denk ik dat dit middel als positieve stof wordt gezien, wat als voeding dient voor de meest hongerige (zwakke) cellen, en natuurlijk de veelvraten (parasieten). Eenmaal binnen blijkt het middel een trojaans paard en begint het gedonder. Plausibel? Of zit ik helemaal mis?
Ik begrijp dit als volgt:Ik denk dat het antwoord hierop in het linkje staat, bij 5.1. Maar ik vind het te ingewikkeld om het te kunnen duiden. Wellicht iemand anders die dit wel kan volgen?
"5.1 Farmacodynamische eigenschappen
Farmacotherapeutische categorie: anthelminticum, ATC-code: P02CF01. Ivermectine wordt verkregen uit de avermectines, die geïsoleerd worden uit fermentatieproducten van Streptomyces avermitilis. Het bindt zich selectief en met hoge affiniteit aan de door glutamaat gereguleerde chloride-ionkanalen die in de zenuw- en spiercellen van de invertebraten voorkomen.
Dit leidt tot een verhoging van de permeabiliteit van het celmembraan voor chloride-ionen met
hyperpolarisatie van de zenuw- of spiercel, wat tot verlamming en dood van de parasiet leidt. Ivermectine vertoont ook interactie met andere ligand-gereguleerde chloridekanalen, zoals die welke worden gereguleerd door de neurotransmitter gamma-aminoboterzuur (GABA). Zoogdieren hebben geen door glutamaat gereguleerde chloridekanalen. De avermectines hebben een
lage affiniteit voor ligand-gereguleerde chloridekanalen bij zoogdieren. Ze passeren de bloed-
hersenbarrière bij mensen niet gemakkelijk. In klinische onderzoeken bij patiënten met door Wuchereria bancrofti veroorzaakte microfilariëmie in Afrika, Azië, Zuid-Amerika, het Caribische gebied en Polynesië is aangetoond dat een eenmalige orale dosis van minstens 100 μg/kg ivermectine de microfilariëmie in de week na toediening verminderde tot minder dan 1 % van de waarde voor de behandeling. In deze studies werd aangetoond dat zowel de mate als de duur van het behandelingseffect dosisafhankelijk was. Door toepassing van ivermectine bij grootschalige behandeling van microfilariëmie bij de mens, de enige gastheer van Wuchereria bancrofti, kan de overdracht van Wuchereria bancrofti door vectorinsecten worden verminderd, waardoor de infectieuze cyclus van de ziekte wordt doorbroken. Behandeling met een eenmalige dosis van 200 μg/kg ivermectine blijkt effectief te zijn en goed te worden verdragen bij patiënten met een normale immuniteit en bij wie infestatie met Strongyloïdes stercoralis beperkt is tot het spijsverteringskanaal. "
Alleen merk ik bij gebruik van Ivermectine juist behoorlijke activiteit in mijn brein. Wellicht dat er nog een ander werkingsmechanisme speelt? Of zou het een indirect effect zijn?Ivermectin kan de bloed brein barriere niet passeren
Prior to 1889, for example, we learn that influenza epidemics occurred not annually but years or decades apart and were highly correlated with sunspots, and that the 1889 pandemic of influenza, which altered that pattern occurred in the exact year the widespread use of alternating current began.
“In that year exactly,” Firstenberg writes, “the natural magnetic activity of the earth began to be suppressed.” The earth’s magnetic field now bore, for the first time in history, the imprint of power line frequencies and their harmonics. The marvelous harnessing of electricity for humans had begun but it had a byproduct: certain precautionary measures could perhaps have been taken but were not. Each step in that development had important consequences.
I found the story of influenza particularly riveting. We go on to learn that in 1918, the radio era began, ushered in by the 1918 Spanish Influenza pandemic. The radar era, we learn, began in 1957 with the building of hundreds of powerful radar stations in the northern hemisphere “hurling millions of watts of microwave energy skyward;” low-frequency components of these waves rode on magnetic field lines to the southern hemisphere as well.
The radar era was ushered in by the Asian Flu pandemic of 1957. In 1968, we learn the satellite era began with the launch of dozens of satellites “with relatively weak broadcast power but since they were already up in the magnetosphere they had as big an effect on it as the small amount of radiation that had managed to enter it from sources on the ground.” The satellite era was ushered in by the 1968 Hong Kong Flu pandemic.
At the end of the twentieth century came the beginning of the wireless era and the establishment of the High Frequency Auroral Research Program (HAARP). Firstenberg describes the environmental effects of these two technological developments in depth. He brings together history, epidemiology, and cutting edge science, but he does much more. He goes to the heart of his subject, documenting the path that led to the public health crises we are facing today.
zie post #88 van Mike.Alleen merk ik bij gebruik van Ivermectine juist behoorlijke activiteit in mijn brein. Wellicht dat er nog een ander werkingsmechanisme speelt? Of zou het een indirect effect zijn?
Als Ivermectine niet de bloedhersenbarrierr doorbreekt, hoe kan het dan zo'n positief effect hrbben op het zicht en het centrale zenuwstelsel via GABA? Is er iemand die mij dit kan uitleggen?zie post #88 van Mike.
Door ivermectine komt meer GABA beschikbaar -> meer rust, minder angst = brein kan beter functioneren.
Leuke bijwerking van ivermectin
zie post #88 van Mike.
Door ivermectine komt meer GABA beschikbaar -> meer rust, minder angst = brein kan beter functioneren.
Leuke bijwerking van ivermectin
Zoals ik het begrijp remt GABA specifieke neurale activiteiten, die te maken hebben met nervositeit en angst. Een aantal van ons, waaronder ikzelf, ervaart meer innerlijke kalmte, stabiliteit en rust door het gebruik van Ivermectine, dat dus de werking van GABA verhoogt.
Of van wikipedia:Glucose is the principal precursor for GABA production in vivo, although pyruvate and other amino acids also can act as precursors. The first step in the GABA shunt is the transamination of α-ketoglutarate, formed from glucose metabolism in the Krebs cycle by GABA α-oxoglutarate transaminase (GABA-T) into l-glutamic acid [4] (Fig. 16-1). Glutamic acid decarboxylase (GAD) catalyzes the decarboxylation of glutamic acid to form GABA. GAD appears to be expressed only in cells that use GABA as a neurotransmitter. GAD, localized with antibodies or mRNA hybridization probes, serves as an excellent marker for GABAergic neurons in the CNS.
Gamma-aminoboterzuur wordt in het lichaam gevormd uit het voor de mens niet-essentiële aminozuur glutaminezuur door decarboxylering onder invloed van het enzym glutamaatdecarboxylase (GAD).
Mike schrijft dit:
Heb jij, of iemand anders, info over de relatie m.b.t. de hypothese dat Ivermectine GABA stimuleert cq. aanmaakt? Mijn vraag heeft er mee te maken dat als we de aanname doen dat Ivermectine de bloed-brein barriere niet kan passeren, het dan in ieder geval niet de GABA receptoren kan beïnvloeden.
Dit is in een notendop de metabolische route voor de vorming van GABA [bron]:
Of van wikipedia:
Ik sluit het uiteraard niet uit hoor dat het een van de bijproducten is die door Ivermectine in gang wordt gezet.
Ivermectin also is believed to act as an agonist of the neurotransmitter gamma-aminobutyric acid (GABA), thereby disrupting GABA-mediated central nervous system (CNS) neurosynaptic transmission.
Voor een goede werking moeten de hersenen goed worden beschermd tegen gevaren van buitenaf. Deze bescherming wordt enerzijds verzorgd door de schedel. Anderzijds worden de hersenen ook van binnenuit beschermd tegen mogelijk gevaarlijke stoffen en organismen in het bloed, waarbij de bloed-hersenbarrière een zeer voorname rol speelt. De bloed-hersenbarrière (of BHB) is letterlijk een grens tussen het bloed en de hersenen.