Ik ben even teruggegaan in mijn mail naar een moment dat ik iemand anders waarschuwde voor de heftige bijwerkingen van MMS en vond deze tekst van mijzelf van 1 mei 2009:
Tot aan 8 druppels leek ik probleemloos door die MMS-kuur te fietsen. Na de eerste keer 8 druppels mailde ik je nog geen probleem, ga door naar de 15, etc. De tweede keer die dag leverde echter heftige (groene) diarree op. Ok,. geen probleem, kan ik ook nog aan, dus de volgende dag opnieuw twee keer 8 druppels. Dat was gisteren. Na de eerste 8 druppels nog steeds geen problemen, maar na de tweede keer niet alleen heftige groene diarree, maar vooral ook zeer heftige buikkrampen daaraan voorafgaand. Ik kan het aantal keren dat ik naar de WC ben geweest (inclusief vannacht!) inmiddels niet meer tellen en het voelt nog steeds niet goed nu ik wakker ben. Sterker nog, het voelt alsof ik gezopen heb, echt een katergevoel.
Op al die forums zeggen ze dat 9 druppels het keerpunt zijn. Je gaat dan overgeven en wordt echt ziek. Ik ga dat niet eens proberen, want ik voel me nu al beroerd genoeg. Sterker nog, ik heb het even gehad met MMS en stop met de kuur. Ik weet zeker dat als ik die chloorlucht al ruik dat ik ga overgeven! Ik moet even helemaal niet denken aan MMS en vind het voorlopig mooi geweest. Ik heb ook een zapper en ga daar voorlopig mee door. Deze email is bedoeld als waarschuwing, want volgens mij is het verstandiger om het te blijven houden op 6, misschien 7 druppels. Met 8 druppels zit je echt op het randje en je moet je afvragen of je dan nog wel spreekt van ontgfiting of niet simpelweg vergiftiging. Bedenk wel dat je een chloorverbinding tot je neemt!
Ik heb zo iets heftigs nooit meegemaakt met waterstofperoxide, wel pakken vol zakdoeken volsnuiten maar that's it. Chloor is een giftige halogenoide, evenals fluor en bromide. Jodium behoort ook tot dezelfde familie, maar daar hebben wij mensen een synergie mee ontwikkeld die zelfs cruciaal is voor onze schildklier.
Bij mijn weten is de enige chloorverbinding die ons lichaam accepteert als natuurlijk en heilzaam natriumchloride, oftewel zout. Dit omdat het menselijk lichaam in staat is om NaCl enzymatisch op te splitsen in natrium en chloor, waarbij natrium de bijnieren ondersteumt en chloor het maagzuur (HCL, waterstofchloride = zoutzuur). Ik heb nog geen bewijs gezien (en ook niet zelf ervaren) dat ClO2 niet toxisch is.
De reden waarom ik MMS 'poor man's chemo' noem is omdat het wel degelijk effectief is en relatief ongevaarlijk in kleine doses. Het is dan ook niet mijn intentie geweest om dit goedje neer te sabelen, vandaar dat ik melding maakte van het feit dat dit inmiddels verboden is omdat het werkt. In 2009 waren ik en enkele anderen in NL aan het pionieren hiermee, maar gebaseerd op bovenstaande ervaring was ik er snel klaar mee en ben toen H2O2 gaan promoten als een veiliger en natuurlijker alternatief, aangezien dit enzymatisch wordt afgebroken tot waterstof en zuurstof, de twee bouwstenen van alle leven op aarde.
Het is mijn stellige overtuiging dat het de zuurstof (02) is in zowel ClO2 als H2O2 die het genezende werk verricht. Waarom dan het toxische chloor innemen als er ook een verbinding met waterstof bestaat?
De ervaringen van gebruikers van MMS destijds (2009) op forums varieerden van uiterst positief tot uiterst negatief. De meningen van gebruikers van waterstofperoxide zijn eveneens verdeeld, dat houd je altijd bij middelen die heftige ontgifting bewerkstelligen, maar bij H2O2 lees ik niet de heftige buikpijnklachten terug die ik en anderen hebben ervaren met ClO2 en die ik samen met de walging die ik ervaren heb bij de geur alleen al interpreteer als een serieuze lichamelijke afstotingsreactie op een giftig goedje (vandaar de vergelijking met chemo). En ik ben toch echt niet kinderachtig, gezien mijn extreme experimenten in het verleden met bijv. H2O2, bitterzout en zuiveringszout!
In de zoektocht naar natuurlijke en goedkope alternatieven voor C19 maakt MMS nu een comeback, niet in de laatste plaats omdat HCQ dankzij Trump in beeld is gekomen, eveneens een chloorverbinding maar met aanzienlijk minder bijwerkingen omdat dit een verbinding is van waterstof, chloor en zwavel.
Kennelijk moet chloor zich binden aan bepaalde elementen om de toxiciteit ervan te neutraliseren of verminderen. Ik ben geen (bio)chemicus, dus ik weet het fijne er verder ook niet van, maar ik voorspel dat H2O2 ook in de (nabije) toekomst een comeback gaat maken als een eveneens werkzaam (en veiliger) alternatief. Zoals ik reeds 12 jaar geleden ontdekte zijn alle ziektes (en dus ook pathogenen) het gevolg van zuurstofgebrek op celniveau en zijn daarmee alle zuurstoftherapieen, waaronder behalve H2O2 maar ook ozon en hyperbare zuurstof, de oplossing. In mijn ogen is chloordioxide niets anders dan een toxische vorm van zuurstoftherapie en zijn er betere en veiligere alternatieven.
Mike