Gisteravond hoorde ik op de radio het programma 'Kwesties' waarin Heleen Mees onlangs nog besloot demonstratief weg te lopen toen ze de discussie niet meer kon winnen van haar mannelijke gesprekspartners, iets wat niet heel erg moeilijk is voor mannen.
Gisteravond ging het over vrouwen in de topsport, niet alleen als sporters maar ook als bestuurders. Marie-Anne van Reijen maakte zich samen met Sarita Bajnath sterk voor de huldiging van de voetbalvrouwen van Ajax. Natuurlijk is Marie-Anne ex-raadslid voor Groen Links, hoe kon het ook anders. En natuurlijk is Sarita Bajnath een spreker die veelvuldig 'diversiteit' als thema heeft.
En natuurlijk gaat het fout tussen deze twee kwetskutten en hun mannelijke gesprekspartners. Luister
hier mee vanaf 17:55. Het woord 'seksist' moest natuurlijk al snel vallen en gelukkig grijpt Marie-Anne haar kans tussen 24:30 en 25:00. Er wordt een vrouwelijke rugbyspeler (WTF?!) bijgehaald en die zegt doodleuk dat vrouwen zo weinig verdienen in de sport dat ze geen keus hebben om mee te doen aan sexy commercials. Het bekende slachtofferdenken en weigeren te erkennen dat vrouwen (ook in de sport) zichzelf maar wat graag vrijwillig neerzetten als lustobject, geen 'patriarchaat' voor nodig.
Voor The Post Online schreef Ralph Posset ooit dit opiniestuk:
http://sport.tpo.nl/column/vrouwensport-is-geen-topsport/
Vanaf 29:50 komt Posset hierover aan het woord en hij stelt eens te meer dat vrouwen zowel fysiek als mentaal geen topprestaties leveren in de sport. Prompt krijgt hij het aan de stok met Bajnath. Sportverslaggever Leo Driessen meent haar nog te hulp te moeten schieten, maar hij krijgt aan het eind nog zijn trekken thuis van deze omhooggevallen tante. Ondertussen probeert collega-feminist Van Reijen hem meteen al te verwarren met een schijnbeweging, om in de terminologie te blijven. Het duurt niet lang voordat Bajnath haar te hulp schiet. Girl power! Tot aan iets na 34:30.
Die Ralph Posset is trouwens een echte baas! Rond 35:20 doet-ie wat rake uitspraken, die een reactie uitlokken van Van Reijen. Posset toont zich echter retorisch duidelijk de meerdere, waardoor 'Anne-Marietje' overkomt als een zeurend kind. Tot aan 36:40. Vanaf 37:38 wil Anne-Marie het punt maken dat er sprake is van systematische achterstelling van vrouwen in de complete maatschappij, maar Ralph Posset maait dit volledig weg door haar 'bewijsvoering' hiervoor in twijfel te trekken als zijnde een suggestieve 'hype'. Tot aan 38:38.
Vrouwenvoetbalbondscoach Vera Pauw wordt vervolgens aangehaald, eveneens een feministische feeks. Pauw pleit voor een heus quotum voor vrouwelijke managers in de topsport. Sarita Bajnath is het hier uiteraard mee eens. Leo Driessen voert echter aan dat er als het om zijn vak van voetbalcommentator gaat, vrouwen geen strobreed in de weg gelegd wordt, maar dat ze zich simpelweg niet aanmelden. Hij noemt een Brits voorbeeld, maar deze vrouw hield het precies 1 (!) voetbalseizoen vol en toen was het ook voor haar game over, om even in de terminologie te blijven.
Vanaf minuut 42 komt echter Marie-Anne van Reijne om de hoek met het aanhalen van 'Anoush Nzume' (aka Anna Steijn) om ook haar voorkeur voor een quotum te 'beargumenteren'. Leo Driessen voert wederom aan dat vrouwen zich simpelweg niet aanmelden en met het grootste gemak vaagt hij de 'argumenten' van Van Reijne weg. Gelukkig voor haar is daar Sarita Bajnath, die haar collega-feminist bijvalt. Ze presenteert NUL argumenten en dan wordt het menens: Driessen dreigt zijn geduld te verliezen, omdat hij door deze kenau wordt gepiepeld. Tot aan 43:20. Dit zal niet veel later nog veel meer escaleren.
Anne-Marie Van Reijne heeft een hoog 'Anne-Fleur'-gehalte, in de manier waarop ze praat en de 'argumenten' die ze hanteert. Kennelijk is dit een vrouwelijk Groen Links-maniertje. Luister eens naar haar tussen 44:20 en 44:45, het is net alsof je Anne-Fleur Dekker hoort, inclusief de fictieve term 'witte man'. Het slachtofferschap druipt uit je speakers!
Vera Pauw (wat rijmt op kenau) wordt vervolgens ten gehore gebracht met een zielig verhaal over dat 'onervaren mannen' het wel even overnemen en 'die vrouwtjes vertellen hoe het allemaal moet'. Nog niet zo lang geleden liet ik hier een video zien, waaruit bleek dat PUBERJONGENS volwassen vrouwen volledig versloegen in het voetbal! Dus ja, mannen weten het inderdaad beter! Maar Ralph Posset heeft zowaar respect voor Pauw, omdat ze als bondscoach daadwerkelijk iets heeft neergezet. Ook Leo Driessen kan zich voorstellen dat het vreemd is dat twee opeenvolgende mannelijke trainers zich er mee zijn gaan bemoeien, terwijl Pauw zulk goed werk deed. Kijk, zo beroerd zijn de twee heren in het panel dan ook weer niet. Mannen gaan nl. voor resultaten, ongeacht geslacht of wat dan ook, de werkelijke 'inclusiviteit' of 'diversiteit' komt van MANNEN, ongeacht ras, religie, seksuele voorkeur of geslacht, maar wel op basis van wat je NEERZET. Pauw maakt het echter persoonlijk en dat wordt het een femi-dingetje. Alsof capabele mannen niet vaak genoeg worden gepasseerd!
Nadat Anne-Fleur Anne-Marie met haar zeurende en drammerige GL-toontje (tussen 47:20 en 47:45 en 47:55 en 48:05, boordevol zelfmedelijden) denkt haar punt te kunnen maken, wordt het voorbeeld aangehaald van Marjan Olfers, de enige vrouw in het Ajax-bestuur, die het slechts 1 maand (!) volhield in 2012, wat uiteraard de schuld is van het 'patriarchaat'. Stel je voor zeg, dat vrouwen zelf verantwoordelijk zouden nemen voor hun dysfunctioneren!
De werkelijke knaller moet echter nog komen, vanaf 49:30 tot aan het eind. Leo Driessen, de meest milde man in het panel, moet het ontgelden (logisch, want vrouwen respecteren diep van binnen een alfa als Ralph Posset en weten dat ze helemaal niets tegen hem kunnen beginnen). Driessen probeert voordurend aan te voeren dat het vrouwenvoetbal nog kinderziektes vertoont en zich nog moet ontwikkelen, maar dat is schoppen tegen het zere been (bewuste woordspeling) van Serita Bajnath, die Driessen probeert te 'tacklen'.
Rond 51 minuten is Leo Driessen helemaal klaar met die tuthola en dan wordt het menens, waarna Bajnath zich verlaagt tot bijtend sarcasme (shaming, een laatste toevluchtsoord van vrouwen als ze niet meer met argumenten kunnen winnen, wat overigens bij voorbaat al kansloos was). Let op het smalende toontje en het neerbuigende lachje. Leo Driessen geeft nog aan dat hij hier echt niets mee kan. Tot aan ong. 51:20. Zielig, hoe mevrouw Bajnath meent zich te moeten profileren - en zeer karakteristiek voor 'discussies' die ik ook hier meermaals heb gehad met vrouwen.
Ralph Posset walst hier als alfa nog even lekker overheen, heerlijk! Marie-Annie giet hier nog even snel haar persoonlijke slachtoffercomplex overheen, compleet met jankende 'Anne-Fleur-toon'. De rest van de uitzending is niet zo interessant. Tot zover deze analyse.
Mike