hier komt Rapunzel

Lieve mensen, bedankt voor alle reacties! Momenteel heb ik helaas weinig tijd. Ik kom er nog op terug! Ik krijg hulp van forumlid Ikke om hier weer uit te komen. Zij had ook een zeer ernstig lekke darm en is er nu heel aardig bovenop gekomen en wel dusdanig, dat ze 's morgens op nuchtere maag ZURE vitamine C kan slikken! Er is colostrum naar me onderweg. @Dudink: op mijn rawfooddieet deed ik het fantastisch! Ik had toen weliswaar al schade opgelopen van al mijn diëten daarvoor, maar dat wist ik toen nog niet en de schade viel nog wel te overzien. Ik had in die tijd 1 piepklein kaal plekje op mijn hoofd en moet je me nu eens zien! Maar dat was niets vergeleken met de schade die ik opliep op het WAPF dieet! Ik schakelde eind 2009 nogal radicaal om van rawfood naar WAPF en toen is mijn darm ernstig lek geraakt. Dus meende ik GAPS te moeten gaan doen. Dat was immers HET dieet voor de lekke darm!

@Tanja: er moet inderdaad ook sprake zijn van opbouw. Daarom ga ik niet voor 100% rauw. Maar het is een feit dat ik al die GAPS en WAPF eiwitten gewoonweg niet verdraag! Het is dan zinloos om door te gaan en je dikke darm vol te laten koeken.

 
@Kaaskanlekkerzijn: Nee, ik fermenteer mijn witte koolsap niet. Daar was geen tijd voor! Ik gooi de stukken kool zo in de juicer en drink het sap. En het smaakt niet slecht.

 
Quote:
ik heb je draad (niet helemaal, want dat is nogal wat) even door zitten lezen en begrijp dat je heel streng voor jezelf bent geweest en strikt gasp hebt opgevolgd. Dit heeft je in de problemen gebracht, omdat je eiwitten slecht verteerd (kort samengevat). Ik begrijp dat je door rauw voedsel goed ontgift wat nu natuurlijk heel belangrijk is. Wat ik me nu afvraag is waarom je weer voor een dieet kiest en hoe kun je hier nu voor kiezen met de kennis die je hebt opgedaan de afgelopen jaren. Dat jij moeilijk eiwitten verteerd en dus waarschijnlijk een van de 'verplichte vegetariërs' bent wil toch niet zeggen dat je nu alleen maar reinigende voeding tot je moet nemen. Misschien heb ik het verkeer begrepen hoor.

Het lijkt mij dat je alle voorschriften juist eens lekker los moet laten en de kennis die je nu hebt opgedaan over rauw en wapf en alle andere inzichten zelf gaan combineren, echt luisteren naar je lichaam en eten wat je smaakt, niet weer een ander dieet gaan volgen.


Amen, Tanja! Jouw misspelling van GAPS is trouwens grappig in deze context, want 'gasp' betekent: naar adem snakken. :wink:

Natuurlijk ben ik blij voor Rapunzel dat ze nu iets heeft gevonden dat werkt, maar ik moet toch enkele kanttekeningen plaatsen bij haar verhaal.

Ik leerde haar in 2008 kennen en al zolang als ik haar ken heb ik haar gewezen op de hoge mate van angst en stress waarin ze voortdurend verkeert. En stress slaat op de darmen, dat weten we allemaal! Tegen zoveel stress valt simpelweg niet op te eten en ook als raw foodist draaide ze destijds in kringetjes rond. Niets zal nl. echt soelaas bieden zolang deze onderhuidse stress aanblijft! Ik vermeld dit als eerste, omdat dit het allerbelangrijkst is!

Daarnaast heeft de zwaardere GAPS- en WAPF-voeding bij haar wel degelijk remineralisering van het gebit teweeggebracht, geen onaanzienlijke prestatie die ze destijds op rauwe plantaardige voeding niet behaalde! Het is dus niet allemaal slecht geweest!

Verder viel me de volgende passage op in haar post:

Quote:
Mijn zus moest met mijn vader naar Ron V, dus gaf ik haar een briefje mee voor hem met mijn klachten erop. Hij dacht niet dat het van de vitamine C was. Hij dacht dat mijn darm geïrriteerd was en dat de galblaas blokkeerde.


Niet alleen heb ik Rapunzel al van het begin af aan gewezen op haar angst en stress, maar tevens heb ik haar lever- en galzuiveringen aangeraden. Deze heeft ze structureel niet willen doen, omdat ze er bang voor was! Dit is en blijft het hoofdprobleem, de darmen zijn secundair. Alle 'langzame ontgifters' hebben een megatrage galstroom en de enige echt effectieve manier om deze stroom weer op gang te krijgen is om lever- en galzuiveringen te doen. Rapunzel kan 'eye floaters' of willekeurig welk ander excuus aanvoeren om ze niet te doen, maar je zult door de ongemakken heen moeten om er uiteindelijk de voordelen van te ervaren.

Tanja geeft terecht aan dat een hoofdzakelijk reinigend vegetarisch voedingspatroon niet de nodige bouwstoffen zal leveren, dus evt. gebitsproblemen kunnen zich weer gaan voordoen. Ik voorzie opnieuw een kringetje waarin rondgedraaid wordt! Het advies van Tanja is echt het allerbeste advies voor Rapunzel en dat is alle protocollen loslaten en de opgedane kennis gebruiken om e.e.a. te combineren. Denken in protocollen en megastreng zijn voor jezelf = STRESS! En stress is wat Rapunzel al veel te lang parten speelt!

Mike

 
Na mijn bericht van gisteren liet dit gebeuren mij toch niet los...

De vraag die telkens bij mij opkomt is: Is dit niet een te resolute keuze?

Het klinkt zo abrupt. Ik weet niet hoe lang je hier al over nadenkt, maar als deze problemen op 11 februari begonnen zijn, danis het nog maar 2 weken geleden en dan maak je zo'n grote stap door alles hier vaarwel te zeggen. Is dat de juiste keuze? De tijd zal het leren.

Ik hoop dat je jezelf hier niet tekort mee doet. Het een hoeft het andere toch niet uit te sluiten?

Een ander nieuw dieet kan op den duur ook weer voor teleurstelling zorgen. Zoals al eerder geschreven, je hebt hier zoveel geleerd, het kan toch niet zo zijn dat alles hier nu niet meer in je leefstijl past? Ik wens je veel rust en wijsheid toe in de beslissingen die je neemt of al hebt genomen.

Dit wilde ik toch nog even kwijt :wink:

 
@ Rapunzel,

je hebt me wel de ogen geopend Rapunzel.

Mijn schoonvader mag sinds deze week weer voorzichtig gaan oefenen met echt eten in puree vorm. Hij leeft sinds augustus vorig jaar op sondevoeding en volgens mij zitten daar alleen maar chemische plantaardige eiwitten in.

Ik kan me voorstellen dat hij nu heel erg moet gaan oppassen met zwaar te verteren vleeseiwitten en daar heel rustig mee moet beginnen zoals met bouillon en kefir bv.

De vloeibare varianten zoals Mike steeds zegt.

Jammer dat jij het zo zwart/wit ziet Rapunzel (althans dat proef ik uit je verhaal hierboven)

Volgens mij kan je juist door jouw ervaring (negatief of positief) zeer waardevol bijdragen aan dit forum en aan JEZELF.

 
Rapunzel,

Jammer, maar ik snap je wel hoor. Neem de adviezen van Mike en Tanja tot je en ik wens je veel wijsheid toe in je beslissingen.

Ik hoop dat het je gaat brengen waarnaar je op zoek bent, een betere gezondheid.

Lia

 
Donderdag 31 juli is mijn vader - toch nog onverwachts - overleden. Hij is 88 jaar geworden. Mijn moeder was jarig die dag. Zij is nu ook 88 jaar. Ik kwam daar ‘s middags om 2 uur voor mijn moeders verjaardag aangefietst, en viel eigenlijk midden in zijn doodsstrijd. En dat was niet vredig inslapen! Mijn vader had last van hartfalen, miste een stukje van een long, had waarschijnlijk weer een nieuwe tumor in zijn long, had prostaatkanker etc. We zagen hem wel steeds meer achteruit gaan, maar toch ging het nog wel enigszins. Om half 3 stierf hij, terwijl ik naast zijn bed met de huisarts zat te bellen. Mijn moeder was er ook bij. Overal stonden verjaardagskaartjes met 'een prettige dag'. De huisarts weigerde trouwens te komen. Ze was de

dag ervoor pas geweest. Wat later op de middag zou ze wel even langs komen, beloofde ze. Ze is inderdaad geweest, om de dood vast te stellen. Die huisarts was niet de eigen huisarts van mijn ouders, want die was overspannen, maar zo’n jong pas afgestudeerd doktertje. De lieve, overspannen huisarts van mijn ouders stond later op de middag ook nog spontaan voor de deur.

Later hoorde ik dat dat jonge-ding-doktertje de dag ervoor iets tegen mijn vader had gezegd, namelijk: “ U heeft nog 4 weken tot 4 maanden te leven.” Mijn vader had daar

verbaasd van opgekeken. Hij was heel kort daarvoor nog bij de cardioloog geweest en die had gezegd: tot over 3 maanden!

“O”, zei de huisarts. “Ik dacht dat u dat wist.” Wij denken nu dat dat zijn dood bespoedigd heeft.

Mijn vader heeft het een hele tijd fantastisch gedaan op de vitamine C-infusen van Ron Velthuis. En de l-carnitine, Ubiquinol en vitamine C pillen

hebben hem ook veel goed gedaan. We hebben hem ook grotendeels van de suiker afgekregen (op wat appelstroop na) en aan de roomboter en kokosolie gezet. Hij nam regelmatig bitterzout voetenbadjes. Misschien ben ik nog wat vergeten. Maar daarnaast nam hij ook nog zijn reguliere medicijnen. Zijn maagzuurremmers (hij werd misselijk als hij daarmee stopte), zijn hartmedicatie, zijn oxazepammetje (al heeft hij ook een hele poos cannabisolie gebruikt) en weet ik wat voor rommel meer. Het vervelende was ook dat hij zijn supplementen zag als ‘pillen’. Dus als wij dan zeiden: “Neem nog wat meer Ubiquinol”, dan zei hij: “ Maar ik heb al zo veel medicijnen!” En dan weigerde hij gewoon.

Maar ik vind dat Ron Velthuis en het orthomoleculaire hem tot 28 mei van dit jaar fantastisch geholpen hebben! Na die datum werden zijn hartproblemen

erger en gaf de cardioloog er gewoon steeds een pilletje bij en werd hij in het ziekenhuis wat medicijnen betreft opnieuw ‘afgesteld’. Brrrrr. Hij was ook niet meer in staat om naar Zutphen te reizen. Dat moest ik even kwijt ter lering voor anderen. Ook ben ik van mening dat een arts nooit tegen een patiënt mag zeggen: U heeft nog zoveel weken/maanden te leven. Zeg het desnoods tegen de familie, maar niet tegen de patiënt zelf. Het heeft invloed. Artsen zijn God niet en geen mens weet wanneer een ander

dood zal gaan.

Mijn vader is toch nog 88 geworden (een mooie leeftijd) en de man is goed af, dat geeft dan troost. En gek, hij was nog zo soepel! De crematie is morgenmiddag.

 
@Rapunzel: jij, je zus, je broer en je moeder gecondoleerd. Het klinkt alsof je er vrede mee hebt, maar wel veel sterkte toegewenst met het verlies van je vader.

Mike

 
Dankjewel Mike. Het is heel erg dubbel allemaal. Aan de ene kant heb je er vrede mee, maar aan de andere kant was het natuurlijk wél je vader. Ook hij zelf had er trouwens vrede mee en hij zei dat hij niet bang was voor de dood. Voor mijn moeder valt het ook lang niet mee na 58 jaar huwelijk. En zij is nog zó goed! Ze doet het hele huishouden nog voor 3 (nu 2) personen en spit nog in de tuin als het 30 graden is. Ze is nog steeds fitter dan haar kinderen. Het is een echte doordouwer. Ze slikt nu wel oxazepammetjes en merkte afgelopen nacht al, dat het spul veel minder werkte. Dat besefte ze wel. Ze zal er ook ooit wel weer mee gaan minderen. Waarom blijven de vrouwen toch altijd achter? De buurvrouw die ze al 25 jaar heeft, precies hetzelfde verhaal.

 
Gecondoleerd met je vader Rapunzel, toch fijn dat je erbij was en dank voor het delen van jullie verhaal.

 
Lieve Rapunzel, gecondoleerd met het verlies van je vader, toch nog wel onverwachts.

Want hij leek zo goed te gaan zoals je eerder zei op die vitamine-c-infusen.

Verschrikkelijk als je getuige moet zijn van de doodstrijd van een naaste.

Mijn vader gleed weg, maar ik kon er niet op tijd bij zijn toen het zover was, maar ik weet niet of ik er toen ook al psychisch aan toe was om dat onder ogen te zien.

Die jonge artsen dat is inderdaad soms schrijnend hoe weinig ze weten over medemenselijkheid en tact en meer van die dingen.

Bij een naaste van mij stond een jonge arts bij het plotse overlijden aan het ziekenhuisbed allerlei medische trivialiteiten door te nemen zonder notie te nemen van de toestand op dat moment over wie het ging.

Nogmaals veel sterkte voor je Rapunzel en dank voor dit bericht, al is het niet het leukste.

 
Rapunzel,

Gecondoleerd met het overlijden van je lieve vader, ook namens Co.

Heel veel sterkte voor jou, je moeder en verdere familie.

Lia

 
Log ik hier nu toevallig weer een keer in.... En dan dit bericht Rapunzel.. Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst! Heb nog vaak aan je gedacht hoe het met je zou zijn. Hoe gaat het nu met jou?

 
Dank jullie wel Tanja, Lievergezond, Poekie, Alexandra en Angela. Het was een prachtig afscheid gisteren waar we allemaal met voldoening op terug kunnen kijken.

@Angela

Je vraagt hoe het nu met me gaat. Het klinkt misschien vreemd, maar ik voel me altijd ongeveer hetzelfde. Ik voel me eigenlijk nooit slecht. Ik ben niet 100% rawfood en dat zou ik ook nooit meer willen zijn, tenzij het echt niet anders zou kunnen en ik er verder geen gat meer in zou zien. Maar het grootste deel van wat ik eet is wel plantaardig tegenwoordig. Ik juice, ik blend en ik kook groente. Daarnaast trek ik nog steeds pannen soep van schenkel, mergpijpjes en botten, maar het vlees moet ik er

dan uithalen. Dat gaat niet. Het merg eet ik wel. Verder neem ik nog vis, Blue ice fermented cod liver oil, ghee, een beetje collageen en af en toe een rauw eigeeltje in de soep. Ogenschijnlijk gaat dat wel, maar dat eigeel is een beetje dubieus. Dat collageen(Great Lakes) is heel apart. Altijd had ik zo’n soort eczeem schilfertjes naast mijn neus. Maar als ik elke dag een beetje collageenpoeder neem, dan is dat weg. Foetsie. Ik gebruik beperkt fruit. Wat bessen in een smoothie, een appel. Ik weet dat het die lever is, maar ik kan het echt niet opbrengen om die leverreiniging te doen, tenzij het een kwestie is van leven of dood denk ik. En zelfs dan misschien nog niet. Ik durf gewoon mijn ogen niet te riskeren. Dat is echt een trauma. Als er ergens een lamp knippert, dan schiet de stress er al in: flitsen mijn ogen weer?

Die oogbeschadiging van toen heb ik nog steeds van de kleine leverreiniging. Want we hebben het niet over zo maar wat dunnen floatertjes

die in mijn ogen zweven. Nee, het is echt een grotere vlek zeg maar. Wat ga ik dan van een grote leverreiniging krijgen?? Het kan mee vallen, maar het kan ook tegenvallen. Je weet het niet. En met één enkele leverreiniging ben ik er nog lang niet. Dus... dilemma.

En aangezien mijn enige hobby boeken lezen is... Dus probeer ik mezelf maar zo in leven te houden. Het is dat je zo veel kennis hebt hè. Anders was ik allang naar het ziekenhuis geweest, denk ik weleens. Ik weet ook zeker dat ik erg weinig tot mogelijk zelfs 0 maagzuur heb. Ik bleek die bloedgroep te hebben, die het minste maagzuur heeft. Maar betaïne hcl slikken is ook niet altijd de oplossing. Een heel enkele keer krijg je daar dan weer darmzweren van. Eens in de week doe ik een koffieklysma om die lever/gal op te schonen. Ik denk weleens dat ik dat misschien wat vaker zou moeten

doen, maar het komt er niet van. Ik ben ook 2x naar een acupuncturiste in Boxtel geweest. Zij keek naar de nagel van mijn grote teen die toen helemaal

raar geel en gevlekt was en ze riep meteen: Lever! Dus het is heerlijk dat ik nu kan zeggen dat die teennagel weer helemaal normaal is. Dan heb ik toch wel degelijk iets bereikt met mijn dieet en manier van leven.

Vorig jaar was ik een echte zonaanbidster. Als ik maar een straaltje zon zag, dan moest ik gewoon naar buiten rennen! Dat heb ik dit jaar niet meer, dus ik vermoed dat ik nu geen vitamine D-gebrek meer heb.

Ik ben nog naar 2 andere natuurgenezers geweest, maar die kunnen niets voor me doen (zeg ik zelf). Die komen dan ook meteen met de leverreiniging of de kleine leverreiniging aanzetten. Tja... wat moet je ermee. Dus ik ben helemaal op mezelf aangewezen. Ook ben ik inmiddels door 3 genezers ‘genezen’ verklaard. Dat meten zij dan met hun apparatuur, dat ik niks mankeer en gewoon alles kan eten. Niemand hier weet

raad, lijkt mij, omdat je niet om die leverreiniging heen kunt. Ik weet nu dat ik als kind hepatitis A heb gehad en dat dat nu nog te meten is. Daarvoor zou ik een Hahnemann-remedie krijgen van een natuurarts. Ik heb die remedie echter nooit gekregen, omdat dit een hele goede arts was, maar als er actie moest worden ondernomen, dan was zij gewoon

niet thuis! Dus daar heb je ook niks aan.

Ik ga nu meer op mijn gevoel af. Ik heb een hele periode gehad dat ik helemaal gek was van waterkers. Ik gebruikte wel een zak per dag. Daarna heb ik een hele poos appels gejuiced en dan dronk ik elke dag diverse mokken Demeter appelsap met nog een scheut appelazijn erin. Je moet echt niet denken dat ik dan groene bolletjes ga zien of zo. Ik weet niet wat ik er voor eentje ben. Ik heb ook nooit pijn tussen mijn schouderbladen of last van mijn nek. Soms voel ik wel een steekje of scheutje rechts onder de ribben, maar dat mag geen naam hebben. Ik heb ook eens een hele poos elke avond een castor olie pack op mijn lever gedaan en ook daarvan merkte ik niets. Het voelde wel fijn, dat wel. Ik zit nog wel met een raar iets, er komt spul uit mijn oren soms. Een soort

van korstjes. Misschien hetzelfde spul wat uit mijn hoofd komt. De ene keer denk ik dat het met de eiwitvertering te maken heeft, de andere keer dat het met de darmflora te maken heeft. Dat probeer ik nu uit te zoeken.

Veel haar heb ik niet meer. Ik zou misschien eigenlijk aan een pruik moeten nu. Maar ik ben er nog niet aan toe. Wat ik wél moet zeggen, is dat rawfood ontzettend goed

is voor je huid! Dat verschil merkte ik al na een week. Je krijgt weer een prachtige, zachte en stralende huid. The glow, zeg maar. En ik ben geen gratenpakhuis omdat ik ook

nog andere dingen eet. Verder is mijn stoelgang eindelijk normaal en hoef ik niet meer allemaal te rommelen met bitterzout, magnesiumcitraat, zuurkoolsap en klysma’s. Het komt er nu gewoon vlot en spontaan uit. Het is zelfs zover gekomen dat ik 2x daags 4 druppels H2O2 kan slikken van 35% en dan kan ik nog naar de wc. Het is niet veel H2O2 misschien, maar voor mijn doen (trage ontgifter) wel.

Wat stress betreft ben ik ook heel erg veranderd zeggen ze. Want ik heb na al die jaren eindelijk leuk werk gevonden wat precies bij me past en wat ik gewoon thuis kan doen.

Dus al met al ben ik heel tevreden. Alleen het lastige blijft, van als je eens een dagje weg zou willen of op vakantie zou willen. Het is niet anders. Het grappige aan dit forum is, dat je het kan zien als een soort van dagboek. Je kunt precies nazoeken wat er in de loop der tijd allemaal met je gebeurd is. Dat is toch wel heel erg leuk (ik hou van schrijven/dagboeken en boeken).

 
Hoi Rapunzel, misdadig is het...

Ik vraag me af: vroeg je vader dan aan die dokter eigenlijk: hoelang heb ik nog?

Ik neem aan van niet. Dan nog moeten artsen eigenlijk niet voor god gaan spelen natuurlijk.

 
Nee, hij heeft bij mijn weten nergens om gevraagd. Maar ik was er niet bij, bij het gesprek. Mijn moeder had het de kinderen 's avonds op haar verjaardag willen vertellen. Maar toen was hij dus al overleden. We hebben geen van allen afscheid kunnen nemen. Mijn moeder en ik die er bij waren ook niet, omdat er alleen maar aandacht was voor zijn lichamelijke klachten. Hij probeerde ons allemaal wat te vertellen, maar wij verstonden hem niet. En wat wij zeiden verstond hij weer niet, want hij was heel erg doof. Toen heb ik het nog op een briefje geschreven wat hij weer niet lezen kon. Later heb ik gevraagd: wil je zuurstof? En toen zei hij ja. Het was erg naar.

 
Rapunzel, dat lijkt me echt verschrikkelijk om iemand van wie ik zielsveel houd onvoorbereid te zien stikken voor mijn neus, terwijl ik dan ook nog eens niet met die persoon kan communiceren. Ik ben niet echt een groot voorstander van zelfmoord (maar ieder zijn of haar ding) in wat voor vorm dan ook, maar als dit toch enigszins te voorzien was geweest, dan zou ik de hel die je beschrijft mijn naasten en mezelf en wie dan ook graag besparen.

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.545
Berichten
552.030
Leden
8.668
Nieuwste lid
Joy63
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan