hoi Mike, ik sprak gisteren een man en die bleek bij een bepaalde test die hij zomaar ergens ging laten doen voor de proef, niet eens bij een medisch iets of zo, dat hij een enorme suikerpiek had in zijn bloed (11 of zo). Nu zit hij al vijf jaar aan zeven verschillende pillen: diabetes type II. Ik kon er weinig over zeggen (voelde weinig ruimte daartoe, maar ik kan het nooit helemaal laten). Wel vroeg ik of hij iets voelde als hij die pillen een keer of wat niet slikte (hij vergeet ze wel eens), maar dat zei hij van niet. Ik heb gevraagd of hij misschien gestresst was eerder, maar hij zegt van niet. Maar dat kan ik niet geloven. Ik ging daarop door haha. Dat hij misschien dat eerder van zichzelf niet doorhad. Zo was het zeker met mijn zus. Die heeft nu pas echt goed door dat ze te veel hooi op haar vork had genomen eerder in haar leven maar zegt: ik zat in een trein waar ik niet meer uit kon stappen destijds. Tegen de tijd dat de symptomen opkwamen (echt heel erge symptomen: diabetes type I op haar vijftigste! en een schildklier die niet meer werkte), toen was die enorme sneltrein juist al gestopt. Die man die straalde de rust zelve uit, althans hij deed zijn best. Wel heel aardig. En heel atletisch gebouwd ook nog. Geen greintje vet op zijn lijf. Ik heb toch maar gezegd dat je stress kan hebben zonder het door te hebben. Maar dat kon hij niet plaatsen, nee natuurlijk kan hij dat niet plaatsen. Tja.
.
